Ана Бунтеска: Како се живее без да ризикуваш

Како се живее без ризик?!

Стуткан во куќата од полжав

Со страв да ја извадиш главата надвор

Да вдишеш длабоко и слободно

Да застанеш со сета моќ што ја имаш

И да излезеш на виделина

На сонце и ветар

И дождот да го впиеш

Како

Како се живее без да ризикуваш

Без да се јадосуваш што ќе ти донесе денот

Па нека е и нешто лошо, мајку му!

Барем ќе знаеш дека ти се случило нешто

Дека не си мртов

Дека крвта ти врие

И дека можеш многу повеќе и поубаво

Како се живее умрен?

Да си ги затапиш сите сетила

И храната вкус да ти нема

А виното ко вода да го локаш

И да се лажеш дека добро ти е!

Како?

И зошто побогу јас така не научив?

Колку паметам не бегав од часови

Каде

Каде и како се учи да пловиш со водата

И ниту еднаш да не ти текне

Дека можеш и низводно да запливаш

Ете така

Токму така

Да одлучиш дека ќе пловиш онаму каде што ти сакаш

Со ширум отворени едра

Како се живее без ризик од бол и загуба

И како умов да си го сменам за да можам така

За да пуштам некој друг да мисли место мене

И да ми го покаже патот по кој треба да одам

Без да се прпелкам

Растргната меѓу она што сакам да го живеам

И она што твојот страв ми го одзема

Ете само толку сакам да знам

Како сега, на овие години да научам

Умна и мудра да бидам

И рацете горе да ги кренам

Со бело знаме во нив

И да речам “во ред, победивте”

Кога се’ во мене вреска

И кога ми се блуе од млакост

Кога не знам да бидам смирена

Кога радоста од очи ми блика

А тагата од прстиве излегува

Како да научам да сум она што не сум

Да се слеам во онаа река во која сите пловат

И да се помирам дека ете, таков е животот

Кога знам

Внатре, во утробава знам дека така не е

И дека ќе гризам и урлам

Колку што глас ме носи

И дека нема умрена да живеам

Барем не сега и не одма

Барем не дур не ми дојде времето за да заминам

Да знам оти ете веќе избор немам

Како

Како се живее без да се ризикува

И без животот да го гушнеш ко дете да ти е

И љубов со судбината да водиш ко со саканиот

Не

Не кажувај ми ништо

И молчи, како што секогаш одмолчуваш

Скриј се во твојата лушпа од лажен мир

И преправај се дека си добро

Дека е токму онака како што треба да е

Празно

Тажно

Без мене

Без себе

Без нас