Ана Бунтеска: На кантар срцата иста мерка да имаат

Демек мажот глата на куќата бил

А жената вратот, та вртела кај шо сакала

И демек мажот со строг поглед и викање

Сиот ред во куќата го клавал

А пак од друга страна

Демек вистинската жена

Знај кога да си ја зашие устата

И само со очи муабет на мажот да му прај

Кога да му дојси ракија на маса

И да му приклај во чашата без да и’ речи

А кога да ја заклучи со два катанци

Та тој викал до сабајлината

Таа да се преправа оти спие и не го слуша

Демек вистинска жена знај како да го земи она шо го сака

Со женска итроштина и умилкување

Та ќе трепка дур по нејзино не излези

А ѓоамити мажот нема да ја сети

И на сила улав ќе се прај

Колку куќата од дом-пекол да не стани

Ех чупе

Од “демек” глата ни се поболва

Од то шо секој секому ум дели

Та туку раздава и раздава

Та за себе најмалку има

А бе пиле

Ами кај се видело гла без врат

А и вратот шо ќе ти е ако гла на него не стои

И не е живеачката во надмудрување

Туку на кантар ко ќе си ги клајте мислите

Да не претежнува на ниту една страна

На кантар срцата иста мерка да ви имаат

А поганлукот да ви тежи едвај некој грам

И ниту жената попаметна од мажот родена е

А ниту пак тој е од Господа посилен од жената

И не е умот негов во силата

Ниту нејзината сила во умот

Туку и на двајцата мудроста во душата им е

Или ја имаат или ја немаат

Ами трето нема

А тој шо ја нема-ќе вика

И ќе се мурти за да добие нешто

Та ѓоамити ќе се поболва

И ко на смртна постела аманет ќе си остај

За желбата да му се исполни

Така живот сам со себе не бива

А не па ко ќе се најдат маж и жена

Оти умни треба и тој и таа да бидат

И секој од линијата меѓу нив

Уште еден чекор наназад да се тргни

И да го гледа другиот за да го види

И да го слуша за да го чуе

Оти ниту со врескање разбирачка има

Ниту од суета чоек ќе прогледа

Ама пусти времиња

Пусти лоши времиња дојдоа

Та некако луѓето се забораја

А и веќе нема кантари

Од оние на кои убо се мереше

Ве изеде модерното

И ве изеде то шо сакате нештата на лик убај да се

Та маж со жена се бирате по сурат

А после се чудите ко душите не ви се сакаат

Та и ликојте ви огрубуваат

И срцата ви огрдуваат

Од “демек”

Од она демек се’ знајте

А во глајте шупелки сите останавте

Оти јасно никако да ви стани

Оти без жена-маж не бива

И без маж-жена не белее

Од “демек”...од то се саклдисувате