Срцата без љубов ни остинаа

Ко ќе ти речи некој

Оти последна мисла ќе му бидиш

Пред од овој свет да си замине

Да го отераш во мајчината

Море и до трето колено сите да му ги наредиш

И да му кажиш оти ако мисла не си му бил

Дур заедно сте биле

И за рака сте се држеле

Дур срцата ко едно ви чукале

А душите распослани

И навлезени една во друга ви биле

Џабе шо ќе те мисли пред да умира

Налет да е таквата мисла

Кога животот ви минал помеѓу два убај зборој

И безброј празни денови шупливи ко дрво црвосано

Налет да е мислата за тебе пред смртта

Кога низ векот шо сте го терале

На тебе не мислел чоек

Како да чува и како од зло да те пази

Како она со тебе шо го има да го сочува

Тебе да те чува

Ко мајка првото исечено косиче од дете

Шо цел живот го мириса

Ко жена шо до смрт невестинскиот фустан

Секоја година на ист датум

Од нафталин го ваѓа и никој да не ја види, го пробува

Абе да те чува ко дете шо го стиска мечето од кадифе дур спие

Ко маж во војска појден ноќе сликата од девојката ко ја пули

И кришум солзите ги брише

Налет да е мислата за тебе пред чоек да умри

Ниту таа него од смртта ќе го спаси

Ниту тебе чоекот ќе ти го оживеј

Ниту еден од вас ќар од таа мисла ќе има

Ако тогаш рака в рака не сте

Како утеха

За последниот здив да не боли

Како аманет

За и на оној свет да се чекате

Да се познаете и повторно да се љубите

Налет да е мислата

Налет и ти сосе неа

Никојпат не сакав така да ме љубиш

И не сакав последна мисла да ти бидам

Сакав

Ете само сакав ко ќе ни дојде времето

Еден до друг да сме

И да се присеќаме како било кога млади сме биле

Да се посмееме небаре смртта ќе ја залажеме

И неосетно да заминеме

Со мисла куќа и на друг свет да закуќиме

И дечиња низ неа да трчаат

Рака в рака

Душа в душа

Налет љубовта

И твојата последна мисла за мене шо ќе е

И мојата шо можи за тебе ќе биди

Налет мислите во умовите

Кога срцата без љубов ни останаа

Без љубов ни остинаа