Животна училница // Приказни
Утринско кафе со Елена Петковска: Ме мотивираат моите соништа
не можам.
Преку недела кога сум на работа, првото утринско кафе го пијам со моите колеги од работа. Кога ќе пристигнам на работа, кафето веќе е сварено и ме чека на маса :). Навистина е среќа да имаш колеги на работа со кои неизмерно се почитуваме. За време на викендите милувам да си поспијам подолго, бидејќи сум спанка и кафето си го пијам додека сум уште во пижами и навистина уживам во сето тоа.
За среќа успевам буквално од сѐ да црпам мотивација. Од фамилијата, најблиските, од секојдневието, од случки, настани, од филмови, од песни, патувања… Креативноста кај човекот и карактерот секогаш инспирира мотивација за било каде и било што. Но, најмногу ме мотивираат вербата во себе, упорноста, моите соништа, мојата иднина и сите оние планови и цели кои сакам да ги остварам.
„Акцијата е основниот клуч на сите успеси“ рекол Пабло Пикасо.
Работата ме прави среќна и исполнета. Целиот ден ми е исполнет со работни обврски додека сум на работа. До пред нова година бев раководител на човечки ресурси во АД МЕПСО и имав навистина секојдневна обемна работа, која бараше многу одговорност и спретност, постојано бев во движење и се трудев навреме заедно со мојот тим да ги завршиме сите документи. Често останував и после работа за да можам да ги проверам сите одлуки и решенија и да бидат спремни за наредниот ден. Сега сум на друга работна позиција и ми е доста порелаксирано, ги завршувам тековните работи и се релаксирам со кафе-муабет:)
Кога момчето ми е дојдено тука во Македонија, најчесто вечерите ги поминувам со него, бидејќи е голем гурман и љубител на Македонската кујна и обично одиме во некои од нашите ресторани на убава вечера. Кога тој не е тука, завршетокот на денот претежно го поминувам со моето семејство или пак со другарките и уживаме да ја поминеме вечерта со убава чаша вино и разговор кој трае со саати:)
Мајка ми е љубител на книгите а татко ми е колекционер на филмови, така да сум ги наследила овие работи од двајцата. Сакам да читам психолошки книги и уживам да гледам хорор филмови. Порано повеќе читав книги, сега најмногу време поминувам читајќи ги актуелностите и новините кои се напишани по порталите. Окупирани од секојдневието со многу теми и актуелности, некогаш знам со саати да влегувам и отворам од портал на портал и да читам случувања кај нас и во светот. И нормално Виберот да не го заборавам, бидејќи ми е основна комуникација во текот на денот а добар дел од времето го поминувам зборувајќи со момчето кое живее на скоро 9.000 км далеку од Скопје. But distance means so little when someone means so much:)
Кафето ми е како утрински будилник, нешто без кое