Александра доживеа неверојатна трансформација: Нерамнина со големина на лешник прерасна во џиновски тумор (ВИДЕО)

Александра од Гопинген е триесетгодишна жена која доживеала неверојатна животна трансформација откако лекарите и извадиле огромен тумор од вратот кој ѝ виснал на грбот – како наметка.

Жена со ретка генетска болест, која живее со оваа состојба уште од тинејџерските години, сега се чувствува „како принцеза“ откако и е отстранет огромен израсток.

Се започнало како грутка со големина на „лешник“ која и се појавила на задниот дел од главата додека била уште во основно училиште. Меѓутоа, туморот со текот на годините постепено растел до големина на „лубеница“, а потоа масата пораснала на речиси половина од нејзината висина и сочинувала дури 20 отсто од нејзината вкупна телесна тежина.

Како што пренесува „The Sun“, таа секогаш имала впечаток дека носи „ранец“ на грбот.

Иако туморот бил бениген, што значи дека не е канцероген, предизвикал многу компликации во животот на Александра во обични работи како што се движењето, облекувањето и нормалниот живот воопшто. Како што се вртеше со секое нејзино движење, таа беше принудена да носи појас за да издржи дел од неговата тежина.

- Туморот обично се движеше во различен правец од другите делови на моето тело и поради тоа паѓав или губев рамнотежа – се присети таа.

Што е неврофиброматоза?

Александра страда од ретка состојба наречена неврофиброматоза NF-1, која предизвикува формирање на бенигни тумори на нервното ткиво. Состојбата е предизвикана од мутација на генот NF-1, кој го регулира протеинот вклучен во растот на клетките и се смета дека е тумор супресор. Се проценува дека еден од 3.000 луѓе ширум светот ја има оваа мутација.

- Кога почна да расте, во основно училиште беше како лешник. На 15-годишна возраст, тој веќе беше со големина на грејпфрут. И кога наполнив 30 години, туморот тежеше околу девет килограми и висеше од мојот врат до врвот на бутовите. Покрај тоа што влијаеше на мојата рамнотежа, тежината на туморот почна да ме притиска на грлото и да ми го отежнува дишењето – рекла Александрина.

Таа, исто така, мораше да биде внимателна кога се движи низ преполни простори, бидејќи и најмало влијание врз чувствителната кожа на нејзиниот тумор ќе се чувствува како некој да ја „удира со безбол палка“.

- Многу ми е тешко и се срамам бидејќи туморот сега е толку голем – изјавила пред операцијата на Александра и додала дека се чувствува како да сака целосно да се скрие.

Многу ризична операција

- Навистина мислев дека е безнадежно и дека нема кој да ми помогне – се пожалила пред повторно да ја разбуди доктор Рајан Озборн, онколог за операција на главата и вратот од Лос Анџелес. Таа отпатувала со родителите од Германија во Лос Анџелес на консултација со него, кога тој и рекол дека „никогаш не видел тумор да расте на овој начин“, опишувајќи го како „наметка“ и нагласи дека Александра повеќе не треба да ја одложува операцијата поради нејзината големина.

Но, тој тогаш посочи и дека постапката е експресно ризична.

- Ако веднаш изгубите значително количество крв, тоа станува шок за телото и не знам колку крв може да има внатре – ѝ објаснил хирургот, кој одлучил, за да ја намали загубата на крв, да „суспендира „Туморот над операционата маса, подигајќи го над нивото на нејзиното срце, што го отежнува пумпањето крв во него. Во текот на постапката, хирурзите завиткале и хируршка лента околу туморот, за да „исцедат дел од крвта“.

Со овие потези тимот успеа да ја ограничи загубата на крв и да го отстрани целиот израсток по шест часа операција, а Александра остана само со лузна од вратот до клучната коска.

- Замислував каков би бил животот без тумор и е многу подобар отколку во моите најлуди соништа – воодушевена е денес Александра.

- По операцијата се разбудив и веднаш се почувствував подобро и толку среќно што конечно се ослободив од него. Сега само ја повлекувам облеката преку глава и готово – облечена сум.

Враќајќи се дома дванаесет недели по операцијата, Александра отиде во шопинг за фустаните што со години копнееше да ги носи. Обидувајќи го виолетовиот фустан до подот, таа извика дека се чувствува „како принцеза“.

- Сега чувствувам голема радост – заклучи Александра.