До сите мајки кои дома „не прават ништо“, а работниот ден никогаш не им завршува

Ја слушнав твојата воздишка утрово додека се подготвував за работа и обврски кои како да се вртеа во круг.

-Остануваш во пижами, зошто би се дотерувала?

Секојдневно го правиш истиот распоред за оброци, повторно ги обиколуваш собите каде што има неред, си ветуваш дека вечерва ќе разговараш со семејството и ќе им објасниш дека ако сите се грижат за себе, помалку ќе има неред.

Се сеќавате ли на прашањето што често си го поставувате, најчесто никој да не ве чуе: Дали правам нешто и кој е мојот придонес дома?

Спушти ја таа крпа.

Седни.

Затвори ги очите.

Замислете свет каде што навистина не правите сè што правите. И списокот не би се собрал на цела страница А4.

Замислете само еден ден кога ќе речете: Јас навистина нема да правам ништо денес.

Повторно воздишка.

Прашајте ги луѓето околу вас: Што ако застанам денес?

И внимавајте на нивните лица. Неверување. Тага. Шок. Неможност да се прифати тој факт.

Затоа што количината на работа што ја работите во текот на денот ја собира во најмалку 2 работни дена. И тоа под услов да спиете малку.

Еве една идеја за вас:

Земете хартија и молив и запишете ги сите работи што ги правите во текот на денот. Замислете да е работа, платена, со плата и годишен одмор и доделете за секоја активност што јаправите, човек и професија која би требало да се занимава за таа активност.

Пресметајте ги луѓето потребни за таа количина на работа.

Сега гледате ли што правите?

Гледам. И често ти се восхитувам.

Гледат и тие. И не можат без тебе.

Гледаш, само те убедуваат дека сè што правиш се подразбира. За Божја волја, затоа си дома.

И запомнете, вие сте вредни како и секоја мајка надвор од дома. Затоа што вашиот работен ден никогаш не завршува.


извор:lola/Brankica Raković