Еротски приказни: ПЛАНИНСКА БАЈКА

  На Кримо најголемо задоволство му беше кога ќе успееше да ме изненади. И навистина овој пат искрено ме изненади и ме израдува. Моторите биле за мене предизвикувачки и динамични. Моторџиите ми изгледале како вонземјани облечени со кожен комплет, кацига на глава и кога ги гледав колку брзо возат се плашев од брзината. Но, добрата страна им е што можеш со мотор брзо да стигнеш, да видиш по пат многу пејзажи и секаде да се искачиш. Мене секогаш ме спречуваше работата на моите родители во пекарата, која беше поврзана со едно место и муштерии, така што не можевме да отсуствуваме долго време и секогаш ми недостасуваше.

  Не можам да ги заборавам тие негови милозвучни зборови од кои скокав од радост: „Дора, утре наутро, биди подготвена. Рано тргнуваме. Ќе ја земам резервната кацигата и со два пара моторџии тргнуваме. Со овие два пара и другпат сум бил со нив на шетање. По пат ќе се одмориме и како ќе наидеме на кафеанчиња и кафулиња, така ќе застанеме. Таму ќе бидеме сместени во едно убаво планинарско мотелче со убав видик“.

  Прекрасно е да се патува. Се подготвив и утредента според договореното дојде Кримо и тргнавме. Со останатите се најдовме по 15 минути возење и продолживме да се возиме според определената маршута. Качена на мотор и чувствувајќи се безбедно, ми беше многу пријатно да ја гледам природата. Каква убавина на очите – празник и за очи и за душа.

  Се насладував на зеленилото, кое како се качувавме погоре беше преубаво. Волшебната природа си го прави своето. По пат имаше прекрасни разеленети дрвја, расцутени цвеќиња, бујна зелена трева и животни, кои разиграно трчаа низ природните убавини. Птиците цвркотеа и ја пееја својата омилена песна летајќи низ разгрaнетите дрвја, а роеви пчелки летаа од цвет на цвет и собираа цветен прав, кој би им користел за правење мед. Пеперутки во секакви бои летааа низ ливадите, кои изгледаа како виножито. Овде природата изгледаше недопрена од човечка рака. Цели ридови пошумени со млади тукушто процветани дрвца, кои ширеа опоен мирис.

  Во длабоката шума видов се наѕираше една дрвена куќичка. Помислив кој го правел ова за одмор. Застанавме. Кримо ми кажа: „Ова е мала гостилница, прават кафе и сендвичи и се многу вкусни“.

  Седнавме сите. Се запознав со девојките. Едната беше постара, се викаше Сузи и беше црна, а другата Ен беше плава. Пријатно ме поздравија, а до нив беа нивните придружници Том и Роби. Почнаа да разговараат и забележав дека се дружеле со Кримо бидејќи беа многу срдечни.

  Започнавме разговор. Сфатив дека има уште околу пола час возење до планинарскиот дом. Го отвориле минатата година, но бил изграден во стил на хотел. Ретките гости навистина биле презадоволни од тамошниот престој. Нормално, затоа што не ги познавав, ме прашаа како се чувствувам. Им реков дека сум одушевена од природата. Овде е чисто, нема отпадоци, мирисот е опоен од пеперутки и пчели. Потоа, се надоврза Том кој рече дека работел во шумска компанија: „Порано не мислев на природата. Но, откако работам навистина обрнувам внимание на природата. Човекот ја наследил природата и треба да се грижи, не да ја загрозува. Непланираното сечење на шумите го уништува природниот баланс, пожарите, исто така, го уништуваат зелениот појас. Ние треба да бидеме совесни, да не ги ги уништуваме дрвјата и зеленилото. Со овие зла не може ни таа да се справи. Затоа и ни враќа некогаш“.

  Другите се придружија кон разговорот и забележав дека еколошката свест е подигната на повисоко ниво. Јадевме сендвичи и поевме кафе и повторно тргнавме. Продолживме, но ми беше многу мило што светот веќе полека се трансформира во екологисти, кои ја штитат природата.

  По пат како одевме нагоре, така моторот од Кримо наеднаш прекина. Поминаа покрај нас двата пара со моторите. Застанаа, но не можеше да проработи. Го потурнаа кон густата шумичка и тие продолжија и кажаа дека ќе се вратат по нас да ни помогнат.

  Останавме сами. Кога си многу среќен и не очекуваш да се случи нешто, ете, тогаш, сè се случува. Добро беше тоа што под врелото сонце од дрвјата имаше дебели сенки. Седнав на еден трупец бидејќи имав осет дека во секој момент ќе се срушам. Очите ми се наполнија со солзи. Кримо кој, исто така, се онерасположи ме забележа колку сум очајна и веќе почнувам да плачам, почна да ме гушка и да ме теши. Ми го бришеше лицето и почна да ме бакнува.

  Неговите врели бакнежи ми покажуваа дека и тој е возбуден. Адреналинот кај сите нас е преголем особено во менливи моменти. Од почеток бев во шок и не бев свесна како реагирам. Но, почнав да попуштам од неговата топлина.

  Ме крена во височина. Ме стави на моторот. Се препуштив на неговата упорност. Рацете сами ми се придвижија кон неговата „машкост“, која беше веќе ерективна. Ме заврте и ме потпре до моторот. Ми ги соблече кожните панталони и ми ги милуваше кокловите сè до бутовите. Почнав да се „влажнам“. Ми ги рашири нозете и неговиот „орган“ влезе во мене. Ме „наполни“ до крај. Го чувствував неговото брзо пулсирање од кое и јас уште повеќе се возбудив.

  Почна да „влегува“ и да „излегува“ од мене. Фатена за моторот ја гледав околу мене прекрасната природа и уште повеќе се возбудив. Неговите допири станаа уште побрзи. Како да поминува гром низ моето тело. Почувствував големо задоволство и грчеви во мене. Го почувствував и неговиот грч заедно со неговата врела сперма. Се почувствував слободна како птица. Се смирија нашите тела. Седнав на трупецот. Кримо седна до мене и ме бакна.

  Молчевме не сакајќи да го прекинеме ова задоволство. Се насладувавме на опојниот мирис од природата. Всушност, Кримо ми рече: „Знаеш мила Дора, некогаш, се случува и некоја незгода. Но, и во тоа има една убава работа. Како инаку би застанале и би воделе љубов и би уживале. Баш е супер“.

Му заѕвони мобилниот телефон.

СТУДЕНТКА

Еротски приказни: КРАЈ НЕ ЕДЕН ДЕЛ ОД СТУДЕНТСКИ ЖИВОТ