„Го изневерив сопругот и тоа е најдоброто нешто што го направив“: Исповед на Марта (35) која не се кае за најлудото нешто што го направила

Се сеќава на секој допир, се сеќава на допирите на телото, се сеќава на танцот и никогаш нема да го заборави до крајот на животот. Во текот на ноќта, љубовникот влезе во нејзината соба и живот. Таа не одолеа и сега знае дека тоа била една од најубавите вечери поминати во нејзиниот живот

Марта тогаш имала 35 години. Маж, дом, три деца. Тој е доктор со специјализација, а таа има добра банкарска кариера.

- Добија близнаци, наместо долгоочекувана ќерка, две момчиња. Најстариот син тогаш имал седум години, а малите пет години. Било тоа живот без момент на одмор, не знам дали и онака може да се нарече живот - вели Марта.

Мојот сопруг беше дежурен, по работа по клиники, а ноќе се обучуваше за друга специјализација. И двајцата уморни, исцрпени, понекогаш полни со различни незадоволства. Таа дека не поминувал време со децата, тој дека не ја разбира неговата ситуација. Марта од тој период нема најубави спомени. Постариот син го земала од училиште свекрвата, Марта сакала по близнаците од градинка, по пат го земала синот од свекрвата, се вратила дома околу 17 и не знаела каде да оди и што да направи попрво.

„Дојдов во Лублин во 1997 година. Мислев дека тоа е привремена станица, но Полска ме фасцинираше.

- Добро е што не морав да готвам ручеци, јадев во банка, сопругот во болница, децата во градинка и кај свекрва ми - се присетува Марта.

Но, ме чекаа други работи, перење, чистење, капење, вечера. Откако имаа деца, немаат време ни енергија за романтични вечери, вечери со свеќи и разни други работи што ги пропуштаа, а кои често ги правеа.

- Немавме лош брак. Беше таква фаза во нашите животи што на сите им беше преку глава од се – вели Марта.

Нејзината банка организираше обука во самото седиште, од четврток попладне до недела, Марта беше избрана од филијалата да оди. Таа со нетрпение го очекуваше ова патување, дури претпочиташе здодевни предавања, барем на неколку дена за да се извлече од се што беше многу заморно. Свекрвата се грижела за децата, Марта спакувала мала патна торба и влегла во автомобилот.

- Мојата свекрва беше златна жена, навистина ни помагаше колку што можеше. Моите родители живееја далеку, можев да сметам само на неа - се насмевнува Марта додека се сеќава.

Таа пристигнала таму околу 16 часот и отишла да се пријави во хотелот.

- На рецепција стоел младо русокосо момче со сини очи. На таблата прочитав дека се вика Мациек. Се загледа во мене, малку се насмевна и срцето буквално ми скокна. Одеднаш се почувствував како тинејџерка - вели Марта.

Кога ѝ ја подадел значката на која било испишано нејзиното име, нежно ја допрел раката на Марта. Вели дека никогаш нема да го заборави тој допир. Таа буквално се тресела. Отишла во својата соба, ги распакувала работите и отишла на плажата покрај езерото. За прв пат по седум години, нема да брка деца, туку ги затвора очите и ужива во мирот.

- Неописливо чувство, без врескање, плачење: „мамо, мамо“. Можев да легнам и да не правам ништо, само да уживам во моментот – вели Марта.

Вечерта беше „журка“. Летото е во полн ек, гитара и пеење.

- Беше јули како и сега, а јас се чувствував како да сум во студентски денови. Музика, малку алкохол, станав сосема друга личност. Ја нема стуткатана мајка од Полска, си ја вратив женственоста. Колку малку ти треба за да бидеш среќен - се смее Марта.

Мациек не беше на забавата, тој се појави прилично доцна. Седнал на спротивната страна на Марта и ја гледал без да трепне. А таа? Чувствувала како некој наеднаш да и ја одземал возраста, пеперутки и летале околу стомакот, имала впечаток дека наеднаш повторно е убава, и сек**.

Следниот ден и било тешко да се концентрира на здодевни предавања. Вечерта имало диско. Мартала се спремила и заминала, како тинејџерка, полна со надеж за несекојдневна вечер. И Мациек се појавил доцна, не заиграл, седнал на масата и го испил пијалокот. Но, кога започнала песната од Bee Gees, „How deep is your love“, Мациек полетал кон неа и ја замолил Марта за танц.

- Нозете почнаа да ми клекнуваат, не можам да го опишам чувството. Угледна мажена жена, мајка на три деца, одговорен вработен во банка на одговорна позиција. И тука како ништо друго да не постоело. Само јас и тој и оваа песна - се потсетува Марта.

Се сеќава на секој допир, се сеќава на допирите на телото, се сеќава на овој танц и никогаш нема да го заборави до крајот на животот. Ноќта, Мациек дошол во нејзината соба. Не се бунтувала ниту размислувала, а сега знае дека тоа била една од најубавите ноќи во нејзиниот живот.

- Вонземјанин, со мускулесто тело, без животни планови, без разочарувања, без обврски. Се**** беше толку исконски, малку луд, малку див. Никогаш после не сум имала такво искуство - вели Марта за onet.pl .

Утрото отишле до езерото, тивко пливале до соседната напуштена плажа. Марта вели дека не ѝ било важно дали некој ја видел со Мациек таму.

-Мојот сопруг беше постојано уморен, неговото тело веќе ги чувствуваше последиците од неговиот начин на живот. Никогаш не бил убаво граден. А Мациек, Мациек бил како млад бог, не можев да ги тргнам рацете од него - се сеќава Марта.

И иако понекогаш се чувствува виновна што можеби згрешила, што го изневерувала сопругот, она што горело во неа било посилно од разумот.

- И двајцата знаевме дека ова е токму овој момент, дека потоа нема да има телефонски јавувања или средби, дека секој ќе си оди по својот пат. Дека никогаш повеќе нема да се повтори. Тогаш имаше таква тага во мене, жалење, таков копнеж. Мислејќи дека можеби требаше да си го средам животот поинаку, дека оваа „неблагодарна работа“ ме убива. Но, едно нешто што сакав беше да го искористам овој момент до крај – вели Марта.

Уште една ноќ помината со Мациек, телото е попознато и поочигледно. Заминала во недела наутро, немало романтична разделба.

По предавањето се вратила на езерото

- Пливав далеку, како да сакам да ги мијам рацете, бакнежи, како водата да има моќ да исчисти. Но, на секоја клетка во моето тело веќе и недостасуваше неговиот допир. И ова пливање беше магично искуство - вели Марта.

Таа се вратила дома во вечерните часови. Децата веќе ја чекале, сопругот дури подготвил и вечера. Брзо јаделе затоа што сакал да прочита некои од најновите студии за лапароскопска хирургија. Марта многу добро се сеќава на овој детаљ.

- Ништо не се смени, се вратив на должност. Но, се вратив поинаква, повторно верував во мојата женственост, во мојата привлечност. Иако, се разбира, животот не се промени, не наеднаш стана полесен, сепак бев исцрпена и уморна. Но, имав на што да се вратам, се случи извесно време да „запливам“ од реалноста - вели Марта.

Никогаш повеќе не го изневерила сопругот, никогаш немало можност или слична магија како тогаш. Не се кае, ништо не се случило, тие сѐ уште имаат добар брак. Тој е познат доктор, таа е директорка на една од банките. Децата се пораснати, патуваат низ светот. Но, тие три дена со Мациек се едни од нејзините најубави спомени.