Кога ќе наполни 18 години, поздравете го со „поранешно дете мое, среќен пат“: Ведрана Рудан предизвика бура со ставовите за родителството
Ведрана Рудан е позната по тоа што секогаш го изненадува Балканот со своите ставови, а сега инспирирана од тезата дека „децата не им должат ништо на своите родители“, напишала текст на својот блог што натера многу луѓе да размислат за исправноста на таквите ставови.
- Ниту едно дете, се разбира кога ќе престане да биде дете, не им должи ништо на своите родители. Дете е возрасно кога ќе наполни осумнаесет години. И би било навистина убаво кога родителите би можеле да му речат на возрасното лице: "Поранешно мое дете, не ми должиш ништо. Таму ти е вратата. Среќен пат! - започнува таа и тврди дека секој што се почитува себеси треба да се однесува вака.
- Не се сакаме и почитуваме. Ние ги сакаме децата, децата не не' сакаат нас. Зошто луѓето имаат деца? Ние сме животни, во нас се слуша повикот на дивината.
Ведрана Рудан продолжува и вели дека мајките никогаш не се навистина подготвени нивното дете да стане странец еден ден.
- Поранешното бебе ќе тепа други поранешни бебиња во градинка, ќе оди на училиште и ќе биде лош ученик, бебето ќе се запише во средно училиште, колку чинат сите приватни часови, некои на факултет. Што реков, кога детето ќе наполни осумнаесет години, престанува да биде дете. Луѓето одат на колеџ на осумнаесет години. Дали се перверзни родителите кои плаќаат за образование на децата? Или е „нормално“?
Нивното објаснување е секогаш исто - „Не барав јас да се родам“.
- Да се согласиме, нормално е возрасните луѓе да плаќаат за колеџ, иако во многу земји „децата“ сами го плаќаат тоа, бидејќи родителите не им должат ништо на своите поранешни деца. Ги гледам луѓето околу мене. Мои врсници и помлади. Сите ние имаме триесет и четириесетгодишни „деца“. Ние им даваме станови, куќи, автомобили, облека, облека за нивните деца, им наоѓаме работа. Пари, готовина, готовина! Никогаш доволно готовина. Некои родители пасат трева за да извлечат едно „благодарам“ од нивните деца.
Ведрана Рудан верува дека родителите се заслепени од љубовта и затоа тие остануваат врзани за своите деца подолго отколку што треба.
- Стануваме банкомат осуден доживотно да подава банкноти. Што ќе ни е нам телефонски повик? Чоколадо? Насмевка? Прегратка? Ние го направивме својот дел во овој свет. Родивме неразбрани генијалци кои би биле турбо успешни да живеат во друго време, ако не биле убиени од корпоративниот капитализам, ако дипломирале на друг универзитет, ако не биле лишени о днешто, депресивни, ако добиле пет илјади евра од нас, ако не биле деца на разведени родители, ако не биле деца на починати родители... Деновиве многу размислував на таа тема. Нешто во мене дефинитивно се скрши. Сфатив дека конечно, по толку години давање, што се земаше здраво за готово, иако прославата на осумнаесеттиот роденден на „детето“ е долго зад нас, воопшто не ми е грижа дали некој ќе биде учтив кон мене или некогаш ќе ми каже „благодарам“.
Ведрана заклучи дека не сака да се бори за љубовта на детето до последниот денар.
- Што дадов, дадов. Се разбира, погрешив кога после дување во осумнаесет свеќи не реков: „Еве ти ја вратата“. Никогаш не е доцна. Убаво е да се покаже вратата дваесет години подоцна. Полесно е да се дише - пишува за крај рудан.
Извор: Rudan.info
Ние сме будали: Текст на Ведрана Рудан што треба да го прочитаат сите жени
