Колку долго се чува светата вода: Што да направите со минатогодишната кога внесувате нова осветена вода во домот?

Осветувањето на водата потекнува од првите векови на христијанството, за што сведочат античките пишани извори, како апостолски институции. Сепак, и покрај сета своја антика, на почетокот немаше утврдено правило кога, каде и како се врши осветување на водата. Имаше одредена разлика во овие обреди. Но, на сите нив им е заедничко дека осветувањето на водата се врши со помош на одредени молитви, повикување на Светиот Дух, како и вкрстено благословување и потопување во водата на Светиот крст, што сепак прави елементи на секое осветување вода.

Денес се познати две осветувања на вода: големо и мало.

Големото осветување на водата се врши на Водици - Богојавление, во кое се сеќаваме на Крштевањето на Исус Христос во реката Јордан. Мало осветување на вода се изведува во различни прилики, за време на други црковни акти и обреди, на Велигден и пред крштевањето на домаќинот, па дури и на барање на индивидуални верници - во секое време и на кое било место: во куќата, во полето, во градината и така натаму.

Колку долго може да се чува светата вода, особено онаа што се осветува на Водици ? После една година кога ќе пристигне новата вода, што да се прави со старата? Одговорот на тоа прашање не е запишан во црковните книги, ниту има некој напишан редослед за тоа. Но, затоа постои народна традиција и обичај што Црквата премолчено ги има усвоено и таа има стекнато традиционална вредност, како и многу други работи што се чуваат во Црквата преку традицијата.

Значи, според таа народна традиција, а сега и црковната традиција, ако целата количина света вода од Водици не се потроши побожно во текот на годината, тогаш тој остаток, кога ќе пристигне нова вода, се истура во бунар, река или цвеќиња. Во секој случај, каде што нема да биде изложено на газење и сквернавење. Но, ако имате каде да чувате шишиња со света вода, не истурајте ја, чувајте ги и старите.

Светата вода, особено водата од Богојавление (која народот најчесто ја носи во своите домови), може да се чува на неодредено време. Колку и да се чува, таа не ја губи својата освежувачка благодат и не се расипува. 

Меѓу народот има семејства кои ја чуваат водата од Богојавление триесет и повеќе години, со услов секоја година, од новата вода, кога ќе ја донесат од црквата, да додадат малку во шишето во кое ја чуваат старата вода.