Мене за роденден само црн и жолт сок, а сега за сестрите торти и слатка маса: Зошто тогаш така, а денес вака, познато ли ви е?

Некогаш скромно се славеа родендените на децата - познатиот црн и жолт сок и сендвичи со маргарин, салама и кисели краставички со рендан кашкавал, торта со шлаг ишарана со вилушка и само неколку блиски другарчиња кои ќе донесат тетратка и молив. И беше навистина прекрасно, ги паметиме до денес. Во меѓувреме, сè се промени.

Дали е тоа мода, потреба од докажување и промовирање на социјалните мрежи или едноставно дојдоа такви времиња, но новите генерации мора да имаат слатка маса, балони, аниматори на своите прослави, по можност и маскоти, сè да биде „full“,
а тоа подразбира дека во игротеката која за три часа изнајмување простор зема од 70 евра па нагоре (небото е граница во цените), ќе дојдат (приближно 30) другарчиња.

За „жив“ пример - јас сум роден 1994-та година, а моите сестри во 2012-та година. Истата мајка ни ги подготвува родендените на два сосема различни начини.

Кај мене се знаеше - другарите од маало, црн сок, жолт газиран и негазиран, некои пецива или гореспоменатите сендвичи, „скромна“ торта (по естетика, а не вкус - да разјасниме), а бидејќи сум роден во јуни, славевме во двор или на улица.

Удар по џеб - незабележлив, ангажман околу организацијата - минимален, учинок - максимален.

Ниту моите родители се трошеа, ниту гостите со денови си ги удираа главите што да ми купат - тетратка и молив, чашка со интересен принт или рамка за слика, беа очекувани подароци кои тогаш не ја надминуваа вредноста на денешни 100 динари.

И зошто би чинеле повеќе? Поентата никогаш не требаше да биде тоа.

Кога ја гледам мајка ми како паничи и бара подароци кога моите сестри добиваат покана за роденден или што добиваат тие како подарок кога го слават својот, сфаќам колку сето тоа стана бесмислено.

Ниту некој ќе се сеќава што купил и што добил, а од 6 до 9 во игротека нема да се соберат спомени (од многу сликање, позирање и некреативни игри на аниматори). А, густината на населеност во игротеката (бидејќи, секако, се викаат сите деца од генерацијата, иако со повеќето не се ни познаваат), нема да придонесе за подобро поминато време, туку само за општ хаос каде што ни славениците не знаат кои им се гостите, ниту тие што дошле не се сигурни која е поентата на нивното присуство (од моја гледна точка, веројатно сè уште ја немаат развиено таа свест).

И да - познатата слатка маса. Мајка ми подготвува две торти со денови (бидејќи сестрите ми се близначки), многу слатки во различни форми, различни вкусови и бои, секогаш мисли на нови украси и комбинации кои ќе бидат убави за око, но и за фотоапаратот, а потоа за социјалните мрежи, па трпи кичмата додека сè не се намести до последен детаљ.

И впечатокот ќе биде „WOW“, но поентата? Сè се распаѓа за три часа, децата трчаат дома и брзо забораваат каде биле бидејќи секој роденден е таков.

А вие сега кажете ни - дали сето ова е потребно? Дали е поентата да се потрошат последниот динар и атом енергија за два и пол до три часа игротека која чини колку авионска карта до Париз, да се измисли топла вода со колачи и балони и да се собираат „пријатели“ од „под дрво и камен“ за да се биде во тренд, кога ние (кои не сме толку постари) ништо не пропуштавме на нашите „социјални“ родендени.


Извор: zena.blic.rs

Автор: Виктор Величковиќ

Фото: Приватна архива