Писмо до мажот кој ми го скрши срцето

Здраво, драг мој бивш ... Не верував дека ќе дојде ден кога повторно ќе те поздравам. Но, работите се менуваат.

Сакам да започнам со тоа што не те мразам. Не те мразев дури и кога тоа ме натера да се чувствувам несигурно, недоволно добро за тебе и секогаш во позадина. Јас дури сакам да ти се заблагодарам.

Иако ми требаше многу време да го дознаам тоа, благодарам! Ти благодарам што ме спаси од себе, затоа што не беше доволно добар за мене и никогаш немаше да бидеш, и тешко дека ќе го разберев тоа

Разликата помеѓу мене и тебе е во љубовта.

Да точно. Те сакав и во нашите најсреќни денови и во оние кога беше непрепознатлив. А ти? Кога ме сакаше ? Иако ми го скрши срцето, не успеа да ми ја скршиш њубовта. Кон мене самата, кон светот, кон луѓето околу мене, кон доброто.

Благодарение на тебе, научив да сакам. Да давам непоколеблива, вистинска и неизмерна љубов. Дури и на луѓе кои не го заслужуваат тоа. Исто така, научив дека секогаш ќе има луѓе што ќе ме повредат и тоа е нормално. Ќе има и такви кои во својата љубов кон мене ќе ме налутат и ќе ми предизвикаат болка. Исто како тебе. Но, тоа е алатка за прошка и сила.

Знам дека не си навистина лоша личност, едноставно не си „моја“ личност. Следниот пат кога ќе се запрашаш што ве натера да ми го направиш ова, ве молам, спомини си за таа девојка, толку далеку од тебе во моментот, која со денови плачеше во кревет. Девојка која не чувствуваше ништо друго освен болка, страдање и очај, но не за тебе, туку за себе. Девојка која не сфати дека во својата љубов кон тебе, заборави да се сака себеси.

Но, не грижи се, не сакам да ја натерам твојата совест да работи со полна брзина.

Оваа девојка ја нема. На нејзино место се појави силна жена, која веќе разбра дека не се бори за љубов, се дава по своја волја. Жена која сфати дека кога некој навистина те сака, тој ќе биде таму, до тебе, без да мораш да го бараш. Едноставно затоа што тој го сака тоа. За себе, за вас двајца.