Писмо од таткото за ќерката кое го трогна Балканот
Секоја девојка сонува за денот на својата венчавка, но тоа не е промена само за неа и за нејзиниот партнер. Емир Тица од босанското место Травник, на својата ќерка за нејзината венчавка ѝ напишал емотивно писмо во кое го изразил сето она што таткото го чувствува во такви мигови.
„Кога ќерка ми се мажеше, ми рече дека морам да молчам. Врзани сме на еден наш, посебен начин и таа не сакаше да се расплаче во мометот кога си заминуваше од дома. Прифатив да молчам, но под услов. Додека патува во новиот дом, да ѝ напишам писмо. И, така излезе“, изјавил таткото за Индекс.хр. Писмото го пренесуваме во целост.
„Еј сине, дојде моментот за кој знаев дека ќе се случи уште онаа дамнешна ноемвриска ноќ кога се роди. Она, кога треба нешто паметно да ти кажам, а сите овие години се обидував тоа да ти го кажам.
Она кога во своето прво фустанче падна пред зграда и ги повреди колената. Малку заплака а јас те охрабрував да станеш и да тргнеш понатаму. И кога ти ветив чоколадна торта за подарок, ако успееш да молчиш на две минути. А ти, онака убедливо, со широко отворени очи ми рече дека не можеш да молчиш затоа што ако молчиш, очите ќе ти испаднат.
Кога во градинка ти рекоа да те сликаат со куклата, а ти онака несигурно и невешто ја држеше во рацете. Тоагш знаев дека кога ќе пораснеш, ќе бидеш вешта за некои други работи.
И ни успеа. Кога даваш инекции, и кога сликаш селфи, и кога возиш, ти оди одлично. И паметам колку сите ме мразеа кога ме видоа дека тебе, својата шестгодишна ќерка ја честам со точено пиво.
А само сакав да ти покажам како мангупите ќе те чекаат во заседа кога ќе пораснеш. И те начекаа, знам, но не те уловија. Ти си на тато школа.
А, колку се каравме.. Повремено, сите овие години и никогаш во тие кавги победник немаше. Некако твојот јазик и мојот јазик, исто така долг доаѓаа до израз. Па тогаш, сите чудно не гледаа кога тие наши кавги ќе ги завршевме со насмевка, сфаќајќи дека не сме исти, но сме толку слични што понекогаш боли.
И, сега по сето ова, дојде и овој ден. Заминуваш од гнездото во самостоен живот. И немам ништо паметно да ти кажам што до сега не сум, но можам да повторам некои работи. Кога следен пат ќе паднеш, можеби нема да бидам блиску да ти подадам рака, но стисни ги забите и стани.
Ако некој следен пат ти побара да молчиш, земи ја онаа истата чоколадна торта, шлапни му ја среде лице, стави ги рацете на колкопвите и гласно викни му: Не сакам ! За да го заболи.
Кога некои нови мангупи ќе се обидат да те вовлечат во заседа, сети се како стариот ти објаснуваше за што сѐ средниот прст може да послужи. И да знаеш, можат некои таму да ти зборуваат дека не си стручна, дека си неспособна и ваква и онаква. Пушти ги љубоморните нека патат во своето гнездо на незнаење и завист, крени ја главата и со својот човек под рака, продолжи да чекориш понатаму.
Никогаш не ги сечи кривините. Знам дека ќе речеш дека тоа не го правиш. И немој. Стариот ќе ти повтори една вистина. Поскусиот пат никогагаш не е побрз.
И немој никогаш, поради никого да застанеш . И да чекаш. И да гледаш надолу. Секогаш гледај и оди напред и горе.
А со човекот што го избра.. Знаеш веќе што ќе ти кажам. Разговарајте. Секогаш, за сѐ.
Немој никогаш да му премолчуваш затоа што тишината не е составен дел на љубовта. Тишината е составен дел на тагата.
А ако некогаш случајно, од некои причини едноставно ти се молчи, гледај да молчите заедно со него.
И знаеш... Кога сите овие години патувавме заедно, ти зборував дека најубаиот дел од патувањата всушност е враќањето. Сега на било која страна ќе имаш враќање. Кога ќе дојдеш овде, доаѓањето да не посетиш ќе биде враќање дома. Кога ќе си заминуваш од кај мене, заминувањето кај мажот повторно ќе ти биде враќање дома. Успеа еден сон да претвориш во живот.
Оди понатаму, сине.
И сети се на мама и на стариот, понекогаш.“
Можеби ќе ве интересира
