По три месеци од раѓањето на синот повторно бремена: Интересна семејна приказна

Имено, убаво ни рекоа: Луѓе внимавајте, честопати се случува мајки кога доаѓаат на гинеколошки преглед по три месеци од раѓањето да ни дојдат трудни. Секако, се смеевме.

На курс за бремени жени, докторот на првиот ден ни зборуваше за тоа како да забремените. Секако дека не можев да не проговорам, кренав рака и реков: Погледнете наоколу, сите сме бремени, мислам дека веќе сме го совладале тој дел. Секако, како во училиште, цела училница се смееше, докторот ме погледна грдо, а Ена се зацрвене. Но, тоа не е причината зошто нашето мало големо семејство се сеќава на овој „курс за подготовка на бремени жени за породување и родителска функција“.

Па ... Три месеци откако се роди Ноа, сите тројца отидовме кај гинеколог и претпоставете што? Бевме бремени!

Веднаш се согласивме да не одиме на вториот курс, докторот ни објасни првиот пат како се прават деца, хахахаха. Ное сè уштe цицаше и бевме загрижени.

Имавме милион прашања во главите, дали ќе можеме да го сториме тоа, дали Ное ќе пропушти нешто заради тоа, но сепак тоа чувство на среќа беше многу посилно од сите прашања и сомнежи. За разлика од првата бременост, втората ја чувавме како тајна само за нас, барем за некое време. Бидејќи Ное сè уште беше бебе, Ена го доеше , искрено бев загрижен за тоа како ќе изгледа сето тоа. Гинекологот ни рече дека понатамошното доење ја става во опасност бременоста. После малку консултации со неа и педијатарот и сите можни лекари што ги познавам, дојдовме до заклучок дека Ена треба да продолжи со доењето најмалку шест месеци заради Ное. Неколку дена пред да наполни шест месеци, тој заклучи дека доењето повеќе не е за него и дека шишето е навистина кул за него, затоа што тогаш неговиот омилен татко исто така може да го нахрани.

Тројцата од нас (четворица) седевме на креветот и се договоривме како ќе изгледа тој ден кога ќе дојде. Бременоста помина исто како и првата, само што бевме повеќе, и мама и тато немаа толку многу време за себе. Тоа исто така значеше дека кога мама ќе отидеше на преглед, Ное и тато шетаа, наместо да бидат на секој преглед, но се обидовме да бидеме на секој ултразвук. Мислам, требаше да му мавне на брат му.

За разлика од Ное, Нео се криеше многу на ултразвукот, тој навистина не сакаше да се покаже пред нас. Штом сондата ќе дојдеше над него, тој ќе се сврти кон другата страна. Само на 4Д ултразвук потврдивме дека е момче. Се сеќавам кога и носев појадок во креветот на Ени, ден пред раѓањето. Имаше уште околу десет дена до крајниот рок и тројцата (четворица) седнавме на креветот и се договоривме како ќе изгледа денот кога ќе дојде. Се чинеше како да имаме шесто сетило затоа што не треба да чекаме долго, околу 7 часот следното утро Ена нежно ме разбуди и рече: Време е! Скокнав од кревет како молња. „Дали е сè готово? Дали е се подготвено: Да ја викенем бабата да го цува Ное?

Се разбира, таа веќе се погрижи за сè, само мене ми требаше туш. Пред неколку дена подготвивме торба за неа, ручек за мене, никогаш не ја знаете ситуацијата. Бабата пристигна кај нас дома за да го чува Ноа и ние бевме подготвени да одиме. Постапката ни беше сè уште свежа во главите и се чиневме толку кул што медицинската сестра на приемот скоро нè испрати дома. Невозможно е трудовите да се толку блиски, а вие не се превиткувате од болка, туку се смеете, невозможно е трудовите да бидат толку блиску, а вие не се жалите од болка. Два часа подоцна Нео веќе беше со нас. Овој пат погледнав каде е потребно, го имав најмекиот пешкир што можев да го пронајдам и шише ладна вода. Не изгледав многу грдо во медицинскиот персонал и се обидов да бидам 100% со Ена, секое дишење и издишување. Сè мина релативно брзо и добро. Толку брзо што Ена не доби ниту епидурална. По неколку „вистински“ трудови, Нео пристигна!

Морам да признаам, по искуството со првото породување овој пат се исплашив затоа што знаев колку долго и комплицирано сè може да трае. За среќа, сè беше во ред и со Ена и со Нео. Веднаш вресна гласно, сите прсти беа нумерирани и веднаш сакаше да јаде. Откако гииспратив во собата, дојдов дома, го бакнав Ноа и му реков: „Честитки, ти стана брат!“ И така, нашето мало семејство сега слави два родендени во април! Пак, не слушајте го докторот на курс за бремени жени!

Извор: miss7mama

(ВИДЕО) ЕМОТИВНА ПРИКАЗНА: По 48 години го сретна својот син