Пораснала меѓу мравки и јадела коски, популарноста ѝ ја украла чистачка: Кога ѝ тропнале на врата, за миг косата ѝ побелела
Рахела Ферари за влакно избегна сигурна смрт благодарение на снаодливоста на нејзината сосетка.
Доколку сте слушнале за Бела Рохел Фројнд, веројатно не би помислиле дека тоа е вистинското име на познатата актерка Рахела Ферари, која сите ја паметиме по легендарната улога на мајката на Мита во филмот „Тесна кожа“. Иако играше улоги во бројни драми и одигра преку 200 улоги, во приватниот живот и се случи неопислив хорор. Неколку пати го менувала името, а најмногу настрадала затоа што била Еврејка.
Родена е во Земун и животот го поминала во сиромаштија. Додека нејзиниот татко не сакал да работи, нејзината мајка на секој начин се обидувала да ја изведе на вистинскиот пат.
Како дете од сиромашно семејство немала играчки, па си играла со мравки, трпела тортура од Германците затоа што била Еврејка, а името и презимето го сменила поради сопругот Александар Стојановиќ.
- Често размислував за себе и се прашував: Од каде се започна? Јас сум родена во сиромаштија. Кога Евреите се сиромашни, ми се чини дека нема поголема беда од еврејската сиромаштија. Мојата младост, тоа е периферијата на Земун. Детство без играчки, без ништо. Излегувам на улица, одам по оградата, се спуштам и набљудувам. Мравки. Таму ми се разви фантазијата: добро знам, си кажував приказни, ги измислував за тие ситни мравки, а сега си одат дома, а сега одат, трчаат, добиваат храна, брзаат дома, а јас си играв со нив - им правев разни пречки. Ставам лента и им го блокирам патот, или градам мост или ги свртувам на другата страна: тоа беше моето мало театарче - се присети Рахела на своето детство.
Кога наполнила 30 години, избила војна. Сепак, актерката го ризикувала својот живот, не сакајќи да се подложи на германската тортура, немала начин да и стават лента околу раката. Затоа секојдневно ја менувала адресата на живеење во Белград. Живеела во страв дека Гестапо ќе и тропне на врата и ќе ја однесе да ја застрелаат, а токму тоа и се случило.
- Додека се криев во една соба во Жарково, Гестапо почна да тропа на вратата. Во тој момент упадна сосетката Смиљка која беше единствената која знаеше се за мене. „Ружо, кажи Драгичка, добивте покана од театарот во Панчево. Те примија“ почна да вика и ми се фрли во прегратка. Во тој момент сфатив дека се обидува да ги измами и продолживме да се радуваме. Таа од среќа ги прегрна полицајците, од лажна среќа почна да плаче и им понуди ракија. Ми честитаа и си заминаа, не ме легитимираа. После тоа го доживеав најголемиот шок кога се погледнав и видов дека мојата коса повеќе не е мојата боја и дека за само неколку минути станав побелена од страв – изјавила актерката во едно интервју.
Како една познатата актерка остана без улога
Смиља Здравковиќ, чистачката на Народниот театар, само еднаш застана пред камерите, за цела Југославија, денес како и пред 43 години, да ја памети како Кева од филмот „Мајстори, мајстори“.
Режисерот и сценарист на оваа продукција, Горан Марковиќ, ја добил идејата да ја додели улогата на чистачката на жена која навистина го прави тоа, од Богдан Диклиќ, откри актерот и режисер на прославата на четвртата деценија од прикажувањето на овој иконски филм.
-Таа жена беше чистачка во Народниот театар. Како во филмот, таа правеше сè, готвење, чистење. Бев во голема дилема кому да ја дадам таа улога. Ја повикав Рахела Ферари, која беше одлична актерка. Таа играше во филмот „Национална класа“ и имаше една многу добра сцена. Разговарав со неа и потоа сфатив дека ако тоа толкување е вештачко, нема да биде доволно ефективно. Подобро да најдам некој кого другите ликови ќе го третираат како нешто, како парче мебел - изјави тогаш Горан Марковиќ.
Тогаш Богдан Диклиќ ја предложил Смиља, чистачката на Народниот театар.
- Смиља добро се снајде. А Рахела никогаш не ми прости. Таа ме измачуваше до смрт. Не можевме да се сретнеме без тој да ми каже: „Горан, подобро ќе ти играв“ – низ насмевка изјавил Марковиќ.
Интересни работи од снимањето
Тоа не беше единствениот куриозитет од снимањето на овој филм.
Богдан Диклиќ глумеше просветен инспектор во матурскиот костум, Мира Бањац не можеше да глуми доколку вистинските келнерки од училишната менза не беа нејзина публика, а Љуба Мољац толку се плашеше од височините што во сцената кога виси на алките во гимназијата, всушност е на само метар од земјата.
Вечно жалење за децата
Таа немаше деца, што беше нејзината најголема тага што ја носеше со себе во текот на животот, но на сцената многу критичари истакнуваат дека била беспрекорна, секоја улога секогаш ја носела на свој специфичен начин.
По војната се омажила за Александра Стојковиќ, но веднаш го сменила името и презимето во Марија Стојковиќ, а откако сопругот починал по пет години брак, таа го носи уметничкото име Рахела Ферари, кое го носела до нејзината смрт во 1994 година.
Фото: Принтскрин/ Јутјуб
Извор: Stil.kurir.rs
