Пораснала во сиромаштија, а животот ја наградил со најголема среќа: Голема прослава во домот на Сека Алексиќ

Добивај вести на Viber

Пораснала во сиромаштија, а животот ја наградил со најголема среќа: Голема прослава во домот на Сека Алексиќ

Голема прослава во домот на Сека Алексиќ...

Гледајќи го нејзиниот идиличен дом во Стара Пазова и нејзиниот хармоничен брак крунисан со два сина, многумина ќе речат дека животот на Сека Алексиќ е како од бајка, но не било секогаш така.

Сека е родена во Зворник во 1981 година и денес го слави својот 44-ти роденден. Таа постигна сè за што сонуваше како мала.

Музичката ѕвезда еднаш си ја отвори душата и откри дека пораснала во сиромаштија, а детството на Сека Алексиќ било полно со тешки моменти.

- Мојот татко сега е починат и беше добар човек, но се случија работи што не можат да се избришат. Му простив сè. Тој обожаваше да пие и можеше сè што заработуваше да им го даде на децата кои немаа, за да ги почести сите можни луѓе.

Тој стануваше љубоморен и поради тоа имаше проблеми со мајка ми, таа најмногу страдаше, беше тепана. Имаше неколку ситуации кога јас и брат ми ги разделивме, денес таа има лузни на лицето од тој период. Таа се разведе поради тоа и ја разбирам, никој не треба да поминува низ тоа.

После тоа, татко ми отиде во странство на работа и не се слушнавме еден со друг пет или шест години. Пораснав со мојот очув Милан, кого многу го сакам и кој нè гледаше како свои деца. Тој одеше на работа за да заработи пари за мојата месечна автобуска карта, за да можам да одам на училиште - раскажала пејачката.

Детството на Сека Алексиќ било обележано со сиромаштија и отфрлање

Кога имала 6 години, Сека избегала од Зворник со своето семејство и се преселила во Бања Ковиљача, каде што се запишала на училиште.

- Живеевме многу тешко, бевме во сместувачки капацитет за бегалци, потоа отидовме да живееме во стара училишна зграда. Немавме бања, но се бањавме кај соседот. Буквално дојдовме во она што бевме облечени, без ништо - рече Сека и додаде:

- Децата беа брутални кон мене. Ми се потсмеваа за икањето, за искинатите чевли, за носењето иста маица. Беше ужасно сурово, плачев со денови, но не сакав ништо да ѝ кажам на мајка ми, бидејќи не сакав да ја влошам нејзината веќе многу тешка ситуација.

Особено кога дознаа дека мајка ми е муслиманка, имав секакви вознемирувања. Ме туркаа, плукаа по мене, ми ја кинеа кошулата, но тоа ми помогна во животот. Им благодарам на сите што беа такви со мене, бидејќи денес не би бил тоа што сум.

На почетокот, мајката на Сека Алексиќ не ја поддржувала да се занимава со пеење, но подоцна еден настан влијаел врз неа да се предомисли.

- Мајка ми не ми дозволуваше да пеам, избегав од дома, а очувот ми помогна да ги остварам моите соништа. Почнав да пеам на 14 години и тајно одев на забави, тој ми помагаше да го сокријам тоа од мајка ми.

Сепак, таа дозна и се појави само еднаш во клубот, а јас се изненадив кога ја видов и го испуштив микрофонот. Кога ѝ објаснив дека тоа е мој сон и ѝ покажав дека само за таа вечер заработував пет пати повеќе од нејзината плата за која работи од утро до вечер, таа малку попушти. Од тоа купивме замрзнувач, и така почна - заклучи таа.