Потресно писмо на Мира Фурлан од 1991 година: Им благодарам на патриотите кои ми ветуваат масакр на српски начин

Фото:Profimedia/Zuma Press


Мира Фурлан почина на 65-годишна возраст, а странските медиуми наведуваат дека таа некое време се борела против Западнонилскиот вирус.

Актерката е родена во Хрватска во 1955 година, а живееше во Америка од 1991 година, кога емигрира заедно со сопругот и режисерот Горан Гајиќ поради војната. Меѓутоа, бидејќи беше прогонувана за нејзината љубов со српски колега, нарекувајќи ја предавник, ѝ го одзедоа станот, кој го наследи од нејзината баба, и таа не можеше да избегне десетици смртни закани на дневна основа.

Мира и Горан беа принудени да се преселат во Белград во 1991 година, од каде заминаа во САД, а на 5 ноември истата година, нејзиното писмо беше објавено во неделникот „Данас“. Тоа писмо покажува само дел од хоророт низ кој поминала, како се чувствувала, но и зошто избрала љубов и почит пред сè.

- Би сакала да ја искористам оваа можност да им се заблагодарам на моите сограѓани кои безрезервно се придружија на оваа мала, инцидентна и, очигледно, не особено важна хајка по мене. Иако лесна, сепак ќе го промени и обележи целиот мој живот. Слушајќи ја мојата телефонска секретарка, слушајќи неразбирлив број на неописливо одвратни пораки од моите сограѓани, копнеев само по една порака од пријател. Или дури ни пријател. Обичен познаник. Колега. Но, немаше таква порака. Ниту еден познат глас, ниту еден пријател - се прашував дали е тоа можно. Сепак, им благодарам.

И на оние благородни патриоти кои љубезно ми ветуваат „масакр на српски начин“ и на оние колеги, пријатели и познаници кои со својот молк ми дадоа до знаење дека повеќе не треба да сметам на нив. Благодарам на сите мои колеги во театарот со кои ги играв Држиќ, Молиер, Тургенев и Шоу, им благодарам за молкот, им благодарам што не се обидоа барем да го разберат, ако не го оправдаат, моето писмо за претставата во Битеф, писмо во кое се обидов да објаснам дека играњето претстава во овој момент за мене е одбрана на нашата заедничка професија која не смее и не може да се стави во служба на која било политичка или национална идеја, што не може и не смее да биде ограниченио од политички или национални рамки, бидејќи тоа тоа е едноставно спротивно на неговата природа, која мора, дури и во најлошите моменти, да воспостави мостови и врски, на кои секоја национална граница е туѓа, што е во својата суштина професија што не знае и не признава граници- напиша Фурлан во 1991 година.