Што е лажен аутизам? Дефектолог открива кој симптом често ги „мами“ родителите

Добивај вести на Viber

Специјалистот за дефектологија Кристина Галиќ за Јумама објаснува што е лажен аутизам, но и поради кои симптоми родителите често погрешно се сомневаат на аутизам кај детето.

Сведоци сме дека денес околу нас има многу деца со аутизам. Поради ова, но и поради подигање на свеста за ова нарушување и симптомите кои го карактеризираат, родителите понекогаш паѓаат во „замката“, а поради појавата на некој симптом погрешно мислат дека нивното дете има аутизам.

Секако, ако се сомневате дека детето има аутизам, секогаш е најдобро да го однесете малото на специјалист за да се уверите што се случува, а магистерскиот дефектолог Кристина Галиќ откри кој симптом родителите често погрешно се сомневаат на ова нарушување.

„Неодамна, примив многу загрижени родители на многу мали деца (шест месеци, осум месеци) кои мавтаат со рацете или удираат со нозете на подот, загрижени дека детето има стереотипи и дека тоа неизбежно укажува на аутизам.

Реакциите на целото тело во форма на мафтање со раце или клоцање на подот се сосема нормални реакции за такви мали деца. Згора на тоа, многу симптоми на аутизам можат да се најдат во невротипниот развој на децата со една важна разлика - времето“, вели Галиќ, додавајќи дека сите деца имаат стереотипи кога се мали.

„Тоа е природна реакција на незрелиот централен нервен систем кога сè уште не е дојдено до диференцијација на мускулните групи. Колку е попрецизно детето во движењата, примитивните рефлекси присутни кај новороденчињата и малите доенчиња исчезнуваат, тие се интегрираат во посложени форми на свесни моторни модели, а детето престанува да реагира на големи емоции, со целото тело и со самото тоа стереотипите кај децата исчезнуваат.  Од друга страна, кај децата од спектарот овие повторливи движења се почести, многу често присутни, не исчезнуваат, туку напротив остануваат. Тие можат да ја променат својата форма, но остануваат во однесувањето на детето.

Исто така, ехолалијата (детето повторува зборови за личноста што му се обраќа) во говорот на детето е дел од невротипниот развој на говорот и јазикот кога детето практикува нови фрази, комбинации и нови зборови, но оние со говорно-јазично созревање исчезнуваат и од три години па нагоре очекуваме дека детето со редовен говорно-јазичен развој нема ехолалија во говорот. Од друга страна, децата од спектарот ја задржуваат ехолалијата многу подолго, а понекогаш стануваат дел од нивното однесување и говор дури и во зрелоста“.

Покрај некои симптоми кои ги „мамат“ родителите да се посомневаат во ова нарушување кај детето, има и лажен или виртуелен аутизам, а дефектологот објасни за што се работи.

„Препораката е родителите да не ги изложуваат децата на екрани до тригодишна возраст. Многу студии укажуваат на штетните ефекти на екраните врз извршните функции на малите деца (внимание, планирање, контрола на импулсите и следствено саморегулација).

Исто така, факт е дека децата од спектарот се поприемчиви за екраните отколку децата кои обично се развиваат. Тој тип на стимулација што ја обезбедува екранот е често речиси единствениот начин да се регулира емоционалната состојба на детето на таа рана возраст - всушност, детето не учи саморегулација, туку само го турка проблемот под тепих, односно под екран. Совет во оние ситуации кога детето доаѓа кај нас на преглед и покажува симптоми кои може да укажуваат на аутизам, а во голема мера било изложено на екрани, е да се исклучи екранот и да се вклучи детето во лекувањето“, вели Кристина Галиќ, додавајќи:

„Детето кое не е од спектарот на аутизам ќе го продолжи својот развој во насока на невротипност по третманот и со исклучен екран, а сите претходно забележани симптоми ќе исчезнат, и ќе бидат заменети со функционален говор, адекватен социјален реципроцитет, квалитативно соодветна симболична игра со отсуство на стереотипи и ригидност.

Ако детето напредува по исклучувањето на екранот и вклучувањето во третманот, но се забележани атипичности во развојот кои опстојуваат (ригидност, инсистирање на истото, повторувачки социјални интеракции, еднонасочна интеракција, металија, т.е. задоцнето рецитирање на инсерти од цртани филмови, песни надвор од контекст, моторички манири, итн.). за нарушување на спектарот на аутизам“.

На крајот, дефектологот додава дека досега „не е докажано дека прекумерното изложување на децата на екраните предизвикува аутизам, но дефинитивно има последици врз развојот на нивните извршни функции“.