Сите кои имаат постари родители ќе се расплачат: Свесни сме дека им истекува времето

Секој што има постари родители ќе се најде во ова

Статусот на жена под псевдонимот @seoskodete, во кој таа го кажува она што многумина го доживуваат со своите стари родители, расплака многумина на социјалните мрежи. Нејзиниот статус ви го пренесуваме во целост:

- Мајка ми живее сама веќе 13 години. Таа има 81 година, стара е, и 'служат разумот, нозете, а слухот не баш. Јас и моите браќа одиме секој ден, понекогаш заедно, понекогаш не. Имаме навика да и вртиме често. Кога ќе се случи да не крени слушалка, како денес, ние заедно одиме кон неа.

Во тие 10 минути возење зборуваме како релаксирано, а всушност не кажуваме што неминовно ќе се случи еден ден. Од влезната врата на зградата, до првиот кат, скалите стануваат сè пократки, ние молчиме додека го ставаме клучот во бравата, мојот брат е секогаш прв затоа што иако е помлад, тој би сакал да ме заштити, како да е можно тоа.
Потоа влегуваме внатре и погледот на нашата мајка нè исполнува полн со среќа што сме дојдени и дека сме заедно. Има олеснување, вие се воздржувате да не плачете пред неа, да не покажете дека сте загрижени што таа не го слушнала телефонот, кој секогаш е некаде во другата соба.

Многумина од вас знаат за што зборувам, понекогаш тие родители нè нервираат со приказни за нивниот притисок, за сè што ги повредува, дека им пречат протезите, дека не знаат што да прават со себе. Потоа се правиме среќни, ги криеме своите проблеми затоа што сме болно свесни дека нивното време истекува.

Moja majka već 13 godina živi sama. Ima 81 godinu, ostarila je, služi je razum, noge i sluh baš i ne. Brat i ja idemo svaki dan, nekad zajedno, nekad ne. Imamo naviku da je često zovemo. Kad se desi da se ne javlja kao danas krećemo zajedno. Tih 10-ak minuta vožnje pričamo kao

— Sunce (@seoskodete) September 20, 2020

Сите ќе остариме, дајте им го целото внимание. Денес на мајка ми и шушкало експресното тенџере, затоа не слушнала дека ја повикуваме, знам дека ќе дојде ден кога таа ќе настапи во целосна тишина, но денес сум среќна што не беше така. Плачев кога дојдов во мојата куќа, и дека таа е жива, и дека не знам колку подолго ќе биде така, и дека ми недостига татко ми, и дека беше полесно кога беа заедно, и не знам зошто се‘ друго плачев, но плачев.

Треба да грабнете што е можно повеќе од овој живот, а не да губите време на неважни работи и луѓе. Да сме живи и здрави. Ние се грижиме за родителите додека ги имаме.

Дали имате слични стравови на дневна основа?

Фото: Pixabay.com

Можеби ќе ве интересира:

Писмо од вљубена жена: Не сакам да ме разбереш, сакам да ме сакаш