Третирани сме како криминалци, а не како луѓе во изолација: Угро од брод во Франција во карантин во Скопје

По речиси еден месец изолација на бродоградилиште во Сен Назер во Франција, Никола Угриновски-Угро е во Скопје, повторно во изолација.

Угро кој работеше на брод како радиофифузен опаратор, сношти околу 22 часот слета во Скопје со уште 18 членови на екипажот од Македонија. Угро е изреволтиран поради тоа што кога стасале во Скопје, му барале да потпише документ во кој изјавува дека се обврзува да си го плати летот во рок од 15 дена, иако како што ни раскажа, од агенцијата „Коузон“ им било речено дека тие ги покриваат сите трошоци.

„Доцна вчера стасавме во Скопје. Долг пат и големо малтретирање беше тоа, од 6.30 наутро, до 22 часот. Прво тргнавме со автобус од бродоградилиштето во Сен Назер, па на авион од Буве до Скопје. Како што обично бива, а и како што претпоставив, се è килаво и лошо, авионот беше преполн до последно место. Нè присилија да потпишеме владин документ за плаќање, ако воопшто сакаме да излеземе од авионот во Скопје“, ја раскажа Угро својата приказна ексклузивно за Женски магазин.

„Нè третираа како да сме криминалци, а не како луѓе за во карантин“, додава Угро кој не е задоволен зашто во авионот немало никакво социјално дистанцирање. 

„Бевме буквално прекрцани до последно место, авионот беше практично вирусна и бактериолоша бомба, мерки никакви. За џабе што од бродот излеговме чисти и по 29 дена карантин и изолација. Сега се наоѓаме во хотел „Ибис“, демек во епицентарот на градот, однадвор сè изгледа океј, а внатре е катастрофа. Исклучени ни се климите и подесени се на некои нивни автоматски сетинзи, таман да цркнеме без воздух. Прозорите се со клуч и само на кипер може да се отворат, нема доволно кислород, а во еков на вирозата тоа е тотално медицински неприфалтливо. Храната е добра, кафе нема ни за лек, на сите страни и на секој спрат има полиција, како да сме криминалци, а не изолирани луѓе. Рака на срце, полицајците секој индивидуално се коректни и културни, ама останува впечатокот дека третманот кон нас е како кон тешки криминалци“, вели Угро кој не е задоволен ниту од односот на вработрените од хотелската рецепција.

„Тие се безобразни и најчесто не ни одговараат воопшто на телефон. Одземени ни се пасошите, фиксниот телефон не функционира во соба, по двајца сме во соба место секој сам, како што наложува изолацијата. Сè на сè, ужас“, вели Угро.

„Останува нејасна улогата на Зоран Кочовски од „Коузон“ во целава сторија“, смета Угриновски.

„ Страдни сме за воздух и за кафе, во соба два на три метра“, додава тој. 

Угро за крај ни раскажа дека целта на неговата приказна е да ја крене свеста за здравствената опасност, во која тој и неговите колеги се доведени.

„Целта ми е да кренам врева не само за финансии, туку и за здравствената опасност во која сме доведени поради нашата Влада и Зоран од „Коузон“ кој брзаше што побрзо да заминеме за Македонија, без оглед на состојбата. На нас ни беше добро на брод, како бели мечки бевме заштитени“, ни раскажа Угро и ни ги испрати документите за кои што како што вели, биле принудени да ги потпишат,инаку немало да можат да излеат од авионот.

Угро на бродот бил префрлен во медицинскиот центар и работел како воено-медицински техничар

М.Џаровска