Во „српски Острог“ доаѓаат да се молат и муслимани: Монахињи сведочат за чудесните исцелувања, а легендата за кражбата на првиот камен ќе ви ја заледи крвта

Добивај вести на Viber

Манастирот Куманица, кој се наоѓа во Куманичката клисура, во долината на реката Лим, на самата граница помеѓу Србија и Црна Гора, од многумина е наречен српски Острог. Се верува дека ова светилиште датира од крајот на 13 век, иако нема пишани извори за него. Сепак, она што е познато е дека Куманица е свето место и за православните и за муслиманите кои доаѓаат да се молат за здравјето на своите најблиски и каде, според традицијата, се случувале чудесни исцелувања.

Српски Острог е второто име за Куманица, манастир кој се наоѓа на границата меѓу Србија и Црна Гора. Го добил ова име поради сведоштвото на монахињите дека во Куманица се случувале чудесни исцелувања, исто како што монасите сведочеле за чудесни исцелувања во најголемото светилиште на Српската православна црква во Црна Гора - манастирот Острог. И како што не е дозволено да се земе камен или цвет од Острог, така ништо не треба да се земе од Куманица без благослов, а во прилог на ова постои легенда за човек кој зел камен од ова свето место, по што му се случила најголемата несреќа што може да му се случи на родител.

Како Куманица стана „српски Острог“

Исто како што не е познато точно кога е изграден манастирот Куманица, не е познато ниту како ова светилиште го добило своето име. Имено, постојат различни преданија за потеклото на името на манастирот. Според еден од нив, еден богат српски благородник кој избегал од Турците им ги оставил своето богатства на своите кумови, а тие изградиле манастир како знак на сеќавање и благодарност.

Второто предание вели дека манастирот го добил името по Куманците, кои се од бугарско потекло, додека третото предание вели дека името на манастирот потекнува од семејството Куманци, благородник кој потекнувал од овие краишта.

Исто така, се верува дека Куманица го изградил Свети Григориј, чии мошти почиваат во ова светилиште. Се смета дека Свети Григориј припаѓал на лозата Немањиќ и дека бил српски просветител и архиепископ.

Она што може да се каже со сигурност е дека во 1926 година, познатиот српски архитект, Александар Дероко, го направил првиот нацрт на светилиштето што го пронашол во урнатини, а по неколку години го дополнил Ѓорѓе Бошковиќ, кој верувал дека манастирот е изграден помеѓу 16 и 17 век.

Калуѓерките кои живееле во Куманица сведочеле дека многу луѓе доаѓаат во ова светилиште да се молат за здравје, но и за сопственото исцелување и исцелувањето на своите најблиски. Легендите за чудотворните мошти и силата на верата што дејствуваат заедно почнале да циркулираат кога едно девојче, кое било неподвижно, ја поминало ноќта во манастирот, а следниот ден, според кажувањата, тоа проодело. Станува збор за девојче од муслиманска вероисповед од Бијело Поље кое го донеле нејзините роднини на носилка. Прво ја поминала ноќта на ѕидините од урнатините на храмот, а наутро кога се разбудила, тројца свештеници ѝ прочитале молитва и ја помазале со осветено масло. После тоа, според традицијата, таа станала на нозе.

Меѓу луѓето кружи и приказна за овчарот Радет Љуиќ од Гранчарево, кој се разболел како шестгодишно момче додека чувал овци. Лекарите им предложиле на неговите родители да му се ампутира ногата, но мајката на момчето решила прво да се обиде да се помоли за исцеление на својот син пред иконите во Куманица. Преданието вели дека момчето и неговата мајка поминале неколку дена во „српскиот Острог“, и дека подоцна избегнал од ампутирање на ногата.

Не земајте ништо од светилиштето без благослов

Исто така, меѓу народот постои традиција дека ништо не треба да се зема од Куманица без благослов на оние што го чуваат ова светилиште. Исто како што не треба да се зема камен или цвет од манастирот Свети Василиј Острошки на Острошка градина, истото правило важи и за Куманица.

Имено, во времето кога Турците го уривале ова светилиште, еден млад човек сакал да задржи парче од Куманица за себе, па зел камен, без да побара благослов од монасите кои се обидувале да го одбранат ова светилиште од Турците. Тој земал камен и избегал.

Легендата понатаму вели дека по некое време младиот човек се оженил и дека двете негови деца починале. Во длабока тага, тој почнал да се прашува какви гревови направил и зошто неговото семејство претрпело голема несреќа. Потоа се сетил дека како млад човек украл камен од Куманица што го чувал во куќата. Тој го земал и во длабоко покајание го вратил во веќе разурнатиот манастир, молејќи го Бога да му прости за гревот на кражбата, со ветување дека нема да повтори таквото нешто до крајот на својот живот.

Затоа, многумина веруваат дека секој што искрено се кае за своите злодела и се моли во Куманица ќе му бидат простени гревовите, но само ако се заколне дека никогаш повеќе нема да ги стори истото.

Православните и муслиманите ја спасија Куманица

Колку е почитуван манастирот Куманица кај народот, покажува и фактот дека верниците го зачувале ова светилиште во минатиот век, кога била изградена железничка пруга која требало да поминува точно низ средината на урнатата црква. На протестите дошлеи православни и муслимани, барајќи железницата малку да се помести, а „српскиот Острог“ да се обнови и да остане на своето место, во прекрасната Куманичка клисура.

Иако комунистите биле немилосрдни кога станувало збор за светите места, народот верува дека „некоја сила“ не им дозволила да изградат железница во средината на тогаш срушениот манастир.

Денес, Куманица блеска во полн сјај веднаш до реката Лим, каде што со векови примала верници кои се молат пред иконите за здравје и спасение на душата. Дури и денес, и православните и муслиманите доаѓаат во овој манастир, сигурни дека со силата на своите молитви и со Божја помош можат да ги надминат сите животни искушенија.