Зошто старите луѓе го пикаат својот нос секаде: Ова мора да го знаете
„Дали знаете што е најлошо со стареењето?"
„Што?"
„Тоа што станувате невидливи".
Кога сте млади сте убави или грди, застрашувачки или нежни, привлечни или одбивни, но со возраста - сè исчезнува. Тогаш не сте ниту убави ниту грди, вие сте едноставно - невидливи. Стари.
Старите луѓе се безимен свет.
Ова е вистината. Единствената особина што ја имаат сите баби и дедовци е возраста. Обрнете внимание - никој не зборува за постара личност: тој е инженер или тој е сметководител. Обично слушате дека тој има 76 години, или дека таа наполни 80 години…
Пријателите, колегите или починале или се социјално неактивни. Тие ја напуштаат куќата само кога одат во продавница и престануваат да се дружат едни со други.
Децата се дружат со својот круг на пријатели, живеат во одделни куќи, наместо да комуницираат со своите родители, комуницираат на мобилни телефони. Некои нови, помлади соседи кои имаат свој живот сега живеат околу постарите луѓе. Некои нови, помлади продавачи, сега работат во продавницата.
Младите соседи ќе ги поздрават, во најдобар случај ќе им помогнат да ги донесат работите до врата, а што се случува зад затворените врати, никој не се грижи.
Старите луѓе се безимен свет.
Честопати не разбираме каков вакуум ги опкружува нашите мајки и татковци. Ние не разбираме зошто мајка ни ни се јавува 5 пати на ден. Зошто татко ни навлегува во толку многу ситници за работи што не го интересираат. Старите луѓе само сакаат некој да ги праша за нешто. Тие се мешаат во сè за да не го изгубат своето постоење.
Пораснав во куќа со два влеза. Живеевме во една половина од куќата, а во другата живееше баба ми. Таа беше таму да нè пречека после училиште, да ни помогне во домашните задачи, да зготви ручек, да не потсети да се облечеме, да ни се јави ако играме со другарчињата надвор, а родителите треба да се вратат дома од работа.
Со годините, потполно несвесно, научивме како да зготвиме ручек, да се облекуваме, сами да ги организираме и да ги исполниме нашите училишни обврски. Баба ми ја посетувавме се помалку и помалку.
Ние дури и не забележавме колку таа старее и полека исчезнува. И сега мислам дека понекогаш дури и не можам да се сетам на името на таа жена, бидејќи во мојот ум таа е само баба.
Извор: Stil.kurir.rs
Фото : Profimedia
