Ја имав најдобрата мајка на светот: Тогаш меѓу лековите ѝ пронајдов жилет, сламка и најголемиот од сите ужаси, па почна нашиот семеен пекол

Животот на мајка ми беше сè само не обичен. На само 16 години ме роди и стана мајка. Таа раскина со татко ми кога имав две години и стана самохрана мајка.

И тогаш, на 19-годишна возраст, мајка ми дозна дека има Кронова болест, која ја остави со силни болки, замор и депресија. За жал, не постои лек за Кронова болест. Нејзиниот случај беше толку тежок што имаше неколку операции, но на крајот сепак мораше да се задоволи со трајна илеостома, хируршки создаден отвор во тенкото црево, илеум, се присетува Тифани Периш (35) од Тексас.

Потоа, во 1995-та година, мајка ми се омажи за човекот кој ќе ми стане очув. Нивниот брак беше сè само не убав. Тие беа вербално агресивни еден кон друг и постојано се расправаа за најбанални работи. За сето тоа време, мама се бореше со својата хронична болест, поради која имаше критично ниска самодоверба. Имаше огромен вишок килограми од кој не можеше да се ослободи. Поради сè беше во тешка депресија и по девет години брак се разведе.

Дури тогаш за прв пат ја доживеа слободата, како мајка од 16-годишна возраст. Дури кога пораснав таа почна да се дружи и да излегува. Отпрвин беше еднаш неделно, а потоа сè почесто. И таа почна да се топи. Ослаби околу 50 килограми за помалку од една година. Таа ја обвини својата болест за сè, а всушност се случуваше нешто многу пострашно.

Еден ден, додека бевме во продавница, најдов кокаин во нејзината чанта. Го сокрила во кутија со лекови, заедно со жилет и сламка. Кога ѝ кажав што видов, таа негираше сè и ги обвини сите други за тоа што ѝ беше во чантата. Во тоа време бев во основно училиште и им кажав на баба ми и на тетка ми што се случува. Сите бевме загрижени, нема да биде тука цела ноќ, нема да се јавува на телефон и сега ова. И таа секогаш беше толку грижлива и посветена. Никогаш не пропушташе ниту една од моите родителски или игри, им помагаше на сите, редовно волонтираше во засолништата за бездомници и секогаш беше бескрајно несебична.

По многу разговори, расправии и убедување, мама конечно призна дека користи кокаин. Ни кажа дека со него се обидува да ја ублажи хроничната болка. Како што минувало времето, таа станала целосна зависничка. Таа се сврте и кон метамфетамин бидејќи стандардните лекови против болки не помогнаа.

Борбата беше тешка и лута. Мама се обиде да се самоубие 13 пати во 10 години. Кога проба за прв пат, сфативме во колкава неволја е, поголема отколку што можевме да замислиме. Ја испративме на клиники за рехабилитација, но немавме пари, па не можевме да си дозволиме да ја завршиме програмата до крај. Бевме очајни да ѝ помогнеме, а таа очајна бараше помош, но парите беа проблем, што уште повеќе не убиваше. Таа се врати на дрогата и секој пат се влошуваше.

Наскоро почна да ни краде. Накит на баба или свој, продаде сè. Таа стана параноична и мислеше дека сме се свртеле против неа. Мислеше дека луѓето ја следат.

Конечно, поширокото семејство се вклучи и сите заедно собравме пари за да ја испратиме во установа за рехабилитација во Мисисипи на половина година. Сакаше да остане подолго. Таму го нашла богот и верата. Сакаше сама да го заврши курсот за советување и да им помогне на другите како неа.

Меѓутоа, две недели откако се врати дома, се врати на дрогата, кражбите и лагите. Конечно, дојде време да се плати. И во тој период додека се боревме наместо затворска казна да одлежи домашен притвор, таа се омажи за својот дилер. Таа имаше 47, тој имаше околу седумдесет години. Постар од нејзините родители. Таа се надеваше дека како семејна жена ќе избегне казна. Сепак, ја испратија во затвор на 18 месеци.

Пред да оди во затвор живееше со новиот сопруг кој ја малтретираше и тепаше. Но ѝ даваше дрога. Затоа се омажи за него.

Одлежа 18 месеци, се врати дома и два часа по затворот повторно се дрогираше. Ни рече да не ја земаме бидејќи сопругот ќе ја земе и веднаш знаевме за што се работи. Бевме разочарани од неа.

Ноќта пред да се самоубие, полицијата била кај неа и во куќата на нејзиниот сопруг поради семејно насилство. Откако си заминале, таа ѝ се јави на тетка ми, целата исплашена и ѝ кажа дека сопругот повторно се обидува да ја стави во затвор. Таа се заклучила во бањата и го повикала семејството на помош.

Утрото била пронајдена мртва на подот во бањата во куќата на нејзиниот сопруг. Таа имала метамфетамин и смртоносна доза на апчиња за спиење во нејзиниот организам. Бев збунета, повредена и лута. Мислев дека е себична. Денес знам подобро.

Луѓето кои си го одземаат животот не се себични. Тие водат битки што ние не ги гледаме. Мајка ми се самоуби затоа што не можеше повеќе да се бори. Кој знае од кога знаеше дека битката е изгубена, а ние не ја видовме. Таа не направи гев. Библијата никаде не вели дека тоа е грев. Единствениот грев што можете да го направите е да не им помогнете на оние што можете. Запомнете, дури и кога мислите дека сте сами, не сте. Посегнете, побарајте помош и ќе ја добиете.