Ана Бунтеска: Си беше една љубов

Си беше една љубов

Како во приказните сета стокмена

Со медовина и спокој

Со убост од милост исткаена

Чиниш се’ на светов расцутено

Во неа збрано било

Си беше една љубов

Одамна

Толку одамна што никој не верува

Оти такви љубови имало

Та кому и да кажам

Ко шутрак да сум ме гледа

И со главата одмавнува

Небаре зборувам за еднорози и самовили

Си беше

Ете еднаш на светов и веков

Таква љубов меѓу двајца имаше

Од која и ѓаволот обелуваше

И пеколот врати затвораше

А рајот на дофат на рака беше

И како во секоја приказна

Се чинеше оти таквата љубов 

Среќен крај ќе има

И ќе си живееја заедно до крајот на животот

Чунки сите сказни така завршуваат

Со верба, со надеж

Си беше една љубов

Од живот исткаена

Од добрина создадена

Од срцебиење распеана

Да ти е мерак да ја гледаш

Да ти е сон да ја вкусиш

Ама пусто 

Некои приказни и поинаков крај имаат

Како проколнати да се

Како радоста одземена да им е

Та од љубовта

Само букви остануваат

За на хартија да се запише

Можеби да се раскаже и прераскаже

Иако минала

Иако одамна одминала

Си беше нешто што љубов се вика

Нешто што замина

Или што можеби мене ме одмина

И сега знам оти во неа ништо лесно немало

И оти ако не се чува

Од ровја ако не се сочува

Само спомен ќе остане

Малку горчина во устата

Неколку лузни на душата

И срце напукнато на две-три места

Си беше една љубов

Која љубов не остана

Освен моето сеќавање на неа

Како вчера да беше

Како денес да е

Како утре да ќе дојде повторно

За Женски Магазин, Ана Бунтеска