Бојана на 7 години двапати е оперирана од тумор, сега е тениска надеж: „Докторите рекоа дека никогаш нема да можам да спортувам“
Непосредно пред седмиот роденден, Бојана Јовановиќ се соочила со тумор на надбубрежната жлезда. Таа го поминала летото со родителите во Египет, а потоа во ноември 2004 година започна најважниот натпревар во нејзиниот живот - против неизвесниот и агресивен противник - невробластом. Излезе како победник и сака со личен пример да мотивира многумина со слична судбина и да покаже дека сѐ е можно затоа што денес ги живее своите соништа, а се што се случувало во нејзиното најрано детство само ја зајакнало нејзината волја и карактер и ја обликувало личноста што е денес.
Кога ќе го погледнете профилот на Бојана на Инстаграм, ќе видите згодна девојка, спортистка која напорно тренира на тениските терени и го трасира патот кон идните трофеи. Никој не би помислил дека како девојче имала рак, а дека денес, сепак, живее живот на професионален спортист кој според сите медицински дијагнози и прогнози во тоа време бил невозможен. Иако била весело, директно и пријателски настроено дете во градинка, во основното училиште се соочувала со немилосрдни коментари и постапки од врсниците кои и ја уништиле самодовербата до срж, па и требало многу вода да протече додека не ја влее и врати довербата.
По првата операција, туморот се вратил
- Во септември 2004 година почнав прво одделение. Иако бев многу млада, се сеќавам дека непосредно пред мојот роденден на 6 ноември, наеднаш ме болеше стомак. Отидовме во Тирсово на рутински преглед и никој не можеше да сонува на какви проблеми ќе наидеме. Ми дијагностицираа тумор на надбубрежната жлезда или невробластом во поодмината фаза - ја започнува својата приказна Бојана (23) од Белград, за српски Жена.Блиц.
Веднаш по нејзиниот 7-ми роденден, следувала првата операција која била успешно изведена. По Нова година заминале во Будимпешта на дополнителни тестови кои покажале позитивни резултати. Сепак, болеста не сакала да замине така лесно.
- Од насмевките на моите родители можев да видам дека им олесна. И денес чувам една голема кочија што ја добив од нив во Будимпешта. После тоа на секои две-три недели одевме на ултразвучни прегледи, превентивно. Сè помина добро и повторно тргнав на училиште. Сепак, на крајот на април 2005 година, болеста се врати во многу поагресивна форма од првиот пат. Веднаш имав операција. Дури тогаш започнува тешката борба која ќе ја трпам цел живот – продолжува.
Во следните три години била подложена на два циклуса на хемотерапија, а во 2007 година и била извршена трансплантација на коскена срцевина во Институтот за мајка и дете во Земун.
„Во основно училиште трпев тортура од моите врсници“
- Никогаш нема да го заборавам тој период, болничките соби, терапии, вознемиреноста во очите на моите родители и најблиските луѓе во тоа време. Можам само да замислам како им беше, бидејќи секогаш се трудеа да бидат насмеани и расположени покрај мене, но верувам дека им беше многу тешко кога беа сами. Во два наврати ја изгубив косата поради хемотерапија, а враќањето на училиште и барањето идентитет во општеството, кое често немаше разбирање, остави најголем белег на мене бидејќи децата понекогаш знаат да бидат многу сурови - се сеќава Бојана.
Имало малтретирање - физичко и психичко и многу солзи. Се чудела зошто и се случува ова, додека другите деца си играат безгрижно. Сепак, не чувствува омраза и гнев кон тие деца, бидејќи како што растела, сфатила дека децата не се виновни за ништо, туку дека сето тоа го носат од дома.
- Родителите се тие кои треба да работат со децата. Многу сум им благодарна на моите родители, мама Лидија и тато Радован, бидејќи секој слободен момент го поминаа со мене и брат ми. Ни даваат голема љубов и поддршка, а брат ми Иван отсекогаш ми бил заштитник.
Својата уништена самодоверба почнала да ја надоградува дури на крајот на средното ИТ, додека вербата „од суво злато“ ја вратила дури на факултетот кој го завршила како прва студентка во генерацијата со просек од 9,4.
- Не сакав да зборувам за себе кога тргнав во средно училиште, се плашев дека луѓето ќе ме повредат. Како што созревав, почнав повеќе да се опуштам, да се дружам, да си ја зголемувам самодовербата, а потоа на факултет запознав ново друштво и станав поотворена. Водев програми во средно училиште, секогаш доаѓав прва на факултет, бранев проекти и така си ја враќав самодовербата.
Благодарение на Инстаграм, Типсаревиќ ја забележал и сега е на Малдиви
Сепак, нејзиниот живот, би се рекло, спонтано и ненаметливо ја однесоа на тениските терени од кои не замина цели 13 години. Беше и втора најдобра сениорка во Србија, но потоа следеа повреди и пандемии кои малку го забавија нејзиниот напредок. Коцките почнаа да се склопуваат кон крајот на минатата година.
- Во договор со мојот тренер, Горан Алексиќ, почнав да снимам тренинзи, натпревари и спаринг натпревари и ги прикачував на Инстаграм. Тоа го забележале многу светски познати тениски сајтови, имам милиони прегледи, а имам над 30 милиони прегледи на каналот Тенис Легенд.
Бројот на следбеници на Инстаграм скокна од 5.000 на 120.000, а нејзините вештини не ги пропуштија ниту најдобрите тенисери Новак Ѓоковиќ и Јанко Типсаревиќ, но и Стефан Бојиќ, познат „акробат“ со тениска опрема. Тој прв ќе сака да сними неколку трикови на теренот со Бојана, а потоа да и ја покаже можноста за соработка со Јанко, што резултираше со заминување на Малдиви.
-Стефан им пренесе се на Тисапревиќ и на неговиот генерален менаџер, со кои набрзо ја имав првата средба. По неколку дена имавме уште една средба на која присуствуваше и Типсаревиќ. Бев воодушевена од понудата. Јанко е многу приземен и добар лик. Се договоривме на две средби – раскажува оваа весела и позитивна девојка.
На овие рајски острови во Индискиот Океан, Бојана одржува тренинзи за гостите на хотелот и тренира за себе.
Преку социјалните мрежи добивала многу интересни деловни понуди поврзани со спортот, се образува на полето на психологијата, се интересира за маркетинг и менаџмент, како и за фотографија и останува отворена за многу животни можности и патеки во животот.
- Не сакам луѓето да ме сожалуваат, туку врз основа на личен пример да им пружам поддршка, да ги мотивирам, дека е можно да се надмине таков проблем и да се постигнат големи работи во животот. Пред мене е голема иднина, силно верувам во тоа. Мора да веруваме и да работиме на тоа, само едно не е доволно. На крајот на денот мора да се заблагодариме за тоа што го имаме, бидејќи многумина не го ценат тоа, туку сакаат повеќе - вели на крајот Бојана, а ние и држиме палци за сите наредни потфати.
Фото: Инстаграм printscreen
Извор: zena.blic.rs
