„Докторот го праша сопругот кој ќе ми соопшти. Маж ми ми ја стисна раката и ми рече: „Душо, утре треба повторно да се оперираш“- Славица искрено за болестa

Славица Станишиќ мирно ја прифатила ненадејната вест за смртоносната болест и цело време се охрабрувала со зборовите: „Ти се случи тоа што ти се случи, сега спаси си го животот, не ти требаат градите, изгледот и се останато“. Се бореше, се избори и сега сака да ги оствари соништата што таа и нејзиниот сопруг Ненад ги сонувале заедно пред ракот да им го стави животот на пауза.

Да претпоставеше што ќе ја чека само неколку дена по прославата на нејзиниот 50-ти роденден, Славица ќе знаеше што да си посака, а тоа е никогаш да не се соочи со една од најтешките неволји што може да ја снајде жената. Два јазли со големина на зрно бибер меѓу двете гради, за кои се посомневала дека се направени од жици од градник, биле причина да се обрати на лекар и да направи итна интервенција. Иако мамографот не покажал никаков проблем, контрастот во градите пред операцијата на јазолот го потврдило она од што сите најмногу се плашеле. Славица имала рак на дојка и имала две операции за два дена.

-Едвај чекав да одам на операција за да се ослободам од тоа. Отидов на отстранување на јазлите во среда и сакав одма да се оперирам следниот ден бидејќи петок беше 13-ти и сакав да го избегнам тој датум. Мојот сопруг чекаше во ходникот по интервенцијата, а јас се разбудив во ходникот. Потоа ме сместија во соба, а докторот го праша сопругот: „Ќе ѝ кажеш ти или јас да ѝ кажам?“. Веќе имаше нешто сомнително за мене. Мојот сопруг ми пријде, ми ја стисна раката и ми рече: „Душо, утре треба повторно да се оперираш. За жал, имаш малигнен тумор кој не се гледа на мамограмот и мора да се отстрани целата дојка“ – вака ја започнува својата приказна 62-годишната Славица за моментот кога дознала дека ја чека долга и неизвесна борба. 

Иако многумина веднаш би помислиле на најлошото и однапред би се исплакале, Славица признава дека веста ја прифатила многу смирено и храбро.

- Во тој момент не се плашев. Само ми помина низ глава: „Ти се случи тоа што ти се случи, сега спаси си го животот и главата. Не ти требаат градите, изгледот и се останато“. Сепак, отидов на операција во петокот на 13-ти и тој ден ми беше среќен - вели оваа храбра жена од Нови Сад.

Со операцијата на Славица и биле отстранети целата дојка, како и 13 лимфни јазли под пазувите. Среќата во несреќата била што на Славица во почетната фаза и бил дијагностициран рак.

- Тие јазли ме спасија. Којзнае до каде би го одвлекувала прегледот и колку би напредувал ракот. Докторот по операцијата ми стави протеза, но онаа што ја имаше, бидејќи за секоја операција се прави план и програма, па немав ни соодветен градник. Но, важно е само дека операцијата помина успешно - се сеќава Славица на тој тежок ден.

Операцијата била проследена со постоперативна поправка.

- Имав четири циклуси на црвена хемотерапија. Доста добро ги трпев хемотерапиите, но по нив ми падна косата. За среќа, ги направив веѓите бидејќи дури и трепките ми паднаа. Ми беше тешко бидејќи имав долга, густа, виткана коса, која сега е многу тенка - се сеќава Славица на својот живот пред тешката болест.

Сакам да живеам

Никогаш не сакала да се сожалува себе си. Секогаш била охрабрувана дека мора да продолжи да се бори, а нејзината вродена дисциплина и посветеност и помогнаа да ги издржи сите терапии и емоционални дефекти кога ја обзедел замор и моментална безнадежност.

- Јас сум храбра жена. Понекогаш сама возев до болница, за да ја примам терапијата и се враќав назад. Се чувствував толку лошо што не знаев ни како возев. Сепак, собирав сили и си велев: „Сакаш и мораш! Сакам да живеам!“ Стигнувам до дома, брзо ги земам крпите и водата и чекам маж ми да се врати од работа - вели Славица.

Иако нејзиниот сопруг Ненад и ќерката Данијела и беа голема поддршка во таа животна борба, сепак нејзината тетка Јелка била таа која и давала најмногу внимание, помош и утеха кога се појавиле стравови.

- Кога плачев, таа плачеше со мене, кога јас се смеев, таа се смееше со мене. А тоа значи многу кога имаш некого на кого можеш да му веруваш и да ги кажеш убавите и оние помалку убавите работи. Ние двете заедно го надминавме ова и неизмерно сум и  благодарна за тоа - истакнува Славица. 

Бидејќи животот знае да ги подигне картите од масата, да го измеша шпилот и да им подели нови на сите, Славица сега е таа што и дава поддршка на својата тетка, но и на ќерката на нејзината тетка Маца, која се соочува со истата животна опасност.

- За жал, тетка ми од минатата година води битка со ракот на панкреасот. Исто така, нејзината ќерка се бори со рак на дојка. Сега ги поддржувам тетка ми и братучетка ми бидејќи точно знам низ што минуваат. Братучетка ми ми вели: „Да не беше ти, одамна ќе кренев рака кон себе“ – ја раскажува тажната семејна приказна за женска лоза.

Сопругот добил дијабетес

Сопругот на Славица, Ненад, многу тешко поднел се‘. Поради стрес поради нејзината здравствена состојба, добил дијабетес тип 2.

- За една недела ни се распадна семејството, се‘ се сврте за 360 степени. Имавме планови да изградиме бунгалови на имотот на Фрушка гора. Тогаш животот ни престана буквално и првите пет години беше целосна тишина. Прашањето беше дали ќе останам жива, а кога поминаа пет и пол години откако ги земав лековите, ми олесна и реков дека Господ сепак сака да ме остави - објаснува Славица, која е поранешен економист. 

Молитвите ми помогнаа

Кога останала сама во своите четири ѕида, сакала да поминува време во просторија која е само нејзина и во која ќе тагува или ќе наоѓа сила за понатамошна борба. Молитвите и зборовите на свештеникот и давале внатрешен мир.

- Света Ксенија ја имам читано безброј пати и нејзината молитва секогаш ми помагала. Затоа мојата желба е да одам во Санкт Петербург да ѝ оддадам почит и да и се заблагодарам што ми даде сила преку нејзините книги и молитва. Отидов и кај мојот свештеник и разговарав со него. Кога не можам да се справам со нешто, тој зборува со мене и тоа ме држи седум дена, за да ми даде сила и ентузијазам. 

Славица Станишиќ е членка на Здружението на жени за борба против ракот во Нови Сад, им помага на жените кои животот ги ставил на истите искушенија и гордо чекори по се што доживеала.

- Мислам дека не сум помалку вредна од другите жени бидејќи градите ми беа отстранети. Работам по 200 на час, правам компоти, џемови, мармалади и се што прави една жена во село - заклучува на крајот Славица.

Фото: Приватна архива

Извор: женаблиц