Игуменот на манастирот Тумане за својот живот, вера и тешката историја на ова свето место: „Tоа беа крвави страдања“
Вели дека неговиот живот отсекогаш бил полн со подеми и падови, бидејќи како и другите и тој е обичен човек. Љубовта кон Бога и верата рано ја сфатил, сè што имало врска со Бога и црквата го привлекувало на необичен начин...
Архимандрит Димитрије, игумен на манастирот Тумане, беше гостин во емисијата „Живот во рамнотежа: Разговори со душата“ на авторката и водител Бебе Драгиќ, во која зборува за верата и за својот монашки пат.
Тој се осврна и на манастирот Тумане, неговата тешка историја и опиша како познатиот манастир секогаш воскреснувал и станувал тоа што бил, а кога бил основан имал основна мисија, која била кандило за православниот род и водич како светилиште на патот на православниот живот. Покрај други интересни теми, во емисијата зборувал и за важноста на светите мошти и течението на мирото.
Животот е полн со подеми и падови, бидејќи јас, како и сите други, сум обичен човек
Туманскиот игумен Димитирје го опиша својот животен пат:
„Тоа е секогаш големо и отворено прашање бидејќи секој човек е автентичен феномен пред Бога и другите луѓе и како таков, до самиот крај, тој е склон да ги допира височините, но и да се спушти до длабочините. И мојот живот беше таков, секогаш беше исполнет со подеми и падови, бидејќи јас како и сите други сум обичен човек. Единственото нешто што ми остави впечаток, а остави и трага на Туман на уникатен начин, е тоа што кај мене се е секогаш динамично и некако секогаш сум еден ден понапред“.
Игуменот на познатиот манастир многу рано ја открил својата љубов кон Бога и религијата.
„Од мал бев приврзан за сето тоа и се што имаше врска со Бога и црквата ме привлекуваше на необичен начин... Времето во кое пораснав беше такво што луѓето едноставно почитуваа одредени вредности и областа каде што живеев имаше многу побожни луѓе, каде што јас сакал или не, од нив ги „купував“оние навики кои, фала богу, ми останаа присутни до денес. Секако, потоа дојде школувањето и потоа чекав сето тоа да заврши, за донекаде да ја испочитувам волјата и љубовта на моите родители, а потоа тргнав по овој монашки пат и помина повеќе од една деценија и половина... Ќе даде Господ,да останам на сето тоа верен до крај“, рече игуменот на манастирот Туман.
Се покажа дека е сосема оправдано едно мало братство да ги засука ракавите и да направи тоа светилиште да блесне и да се обнови во нов сјај.
Архимандритот Димитриј за својот монашки пат рекол:
„Ние бевме монашко братство кое секогаш беше во послушност да врати нешто. Започнавме со парохиската црква, за која имаше навестување и можност да се формира манастир. Таму го започнавме нашето заедничко вложување и реставрација. Не се задржавме долго затоа што постарите манастири, веќе формирани, бараа обнова... Така беше до 2014 година, кога се појави потреба за возобновување и обновување на манастирот Туман, кој секогаш беше сакан и осветен од народот, добор познато свето место за многумина пред нашето пристигнување. Се покажа дека е сосема оправдано едно мало братство да ги засука ракавите и да направи нешто за тоа светилиште да блесне и да се обнови во нов сјај, по цела деценија тоа се случи“.
За историјата на познатиот Тумански манастир зборуваше и игуменот Димитрије од Туман:
„Манастирот Тумане, како и сите средновековни свети места, ја носел судбината на својот народ каде и да живеел, низ својата историја повеќепати бил разурнуван, пален, уриван, тоа биле крвави страдања. Меѓутоа, како и народот, секогаш се издигнуваше и стануваше тоа што е, а во времето на неговото основање беше основна мисија, која беше кандило за православниот род и водилка како светилиште на патот на праведноста, така што како такво светилиште народот со векови го почитувал и сакал...“
Фото: Принтскирин Јутјуб
Извор: Zena.blic.rs
