„Тато имаше рак на мозокот, мама тумор, дома само 50 евра, а ќерката...“:Тешка животна исповед на познатиот пејач
Финалистот на музичкото натпреварување „Ѕвездите на Гранд“, Семир Џанковиќ минатата година го освои третото место, а голема поддржувач му беше сопругата.
Зборуваше за најтешките моменти од својот живот, татко му кој во еден момент се бореше за живот и сиромаштија во тој момент.
- Татко ми е пејач, пред девет години имаше тешка болест и потоа престана да пее. Пред тоа беше најдобар пејач на севдалинки и народна музика во Нови Пазар, тогаш го сними својот албум и имаше голем хит, кога се врати од Германија имаше свој солистички концерт - изјави Семир на почетокот, а потоа откри дали ја почувствува горчината на работата како пејач и животот.
- Да, кога татко ми се разболе. Дојдов дома, а тој беше во викендицата. Жена ми се вознемири и гледам дека нешто не е во ред, ја прашувам каде се татко ми и мајка ми и ми вели дека се враќаат од викендицата. Знам дека им требаат 15-20 минути за да се вратат дома, имав претчувство, ми чукаше во гради и чувствував дека нешто не е во ред. Жена ми нешто мрмори, но избегнува да разговара со мене, гледам дека нешто се случува. Нешто ме мачи и му се јавувам на татко ми, тој е лик кој секогаш има батерија на телефонот и секогаш одговара, таков е, никогаш не ја спушта слушалката, секогаш е достапен - изјави Семир.
- Му ѕвонам, но не ми одговара, гледам нешто не е во ред. Се јавив на мама и таа ми одговара плачејќи и ми вели да дојдам брзо бидејќи тато не е добро. Седнав во кола и тргнав кон болница, кога стигнав видов дека не е свесен, доживеа клиничка смрт, го вратија во живот со реанимација. Беше во шок, не ме препозна ниту мене, ниту некој друг, јазикот му беше отечен, не можеше да зборува, а не можевме ни да го смириме. Многу тежок момент – рече тој.
- Само уште еднаш да го видам жив. Кога слушнав како мама плаче, помислив дека тој умре, а јас само реков: „Боже, само сакам уште еднаш да го видам жив“. Кога сакаа да направат скен, имаше невролошки проблем, не можеа да го смират, ме исфрлија бидејќи дојдов цел потресен. Се сеќавам кога се качив, го фатив за рамениците и му реков: „Тато, тато“. Ми рекоа да го пуштам, а јас им реков да се тргнат од мене. Му реков: „Тато, јас сум Семир“, а тој се насмевна, ме препозна и се смири. Го однесоа на одделение, лекарите рекоа да го однесат во Белград, но бидејќи Белград е далеку и неговата состојба е критична, отидовме во Крагуевац. Таму излегува дека има тумор на мозокот. Имаше тежок тип на тумор“, вели Семир и открива дека побарал од лекарите да ги сокријат резултатите и анализите од неговиот татко, што ѝ направиле.
- Четири месеци поминавме во Белград, по уште три во Крагуевац, ништо не правев за тоа време. Се повлеков од свирки и сѐ. По седум месеци се вративме дома во Нови Пазар, а пред само три години му кажав на татко ми од што боледува. Правевме и зрачење и хемотерапија, го лажевме колку што можевме, како да го правиме тоа превентивно и сѐ помина одлично. Докторот ми рече дека има уште четири до седум месеци живот. После седум месеци беше супер - вели Семир и открива дека во тој момент останале без пари:
- Се сеќавам кога се вративме во Нови Пазар, на мајка ми ѝ реков дека утре треба да одам во Бијело Поље кај еден пријател да купам сирупи и чаеви што ги користел. Ѝ велам на мама да види уште колку пари имаме и да ми даде пари за утре, ми носи 300 евра, мислев дека ми дава за пат, бидејќи таа терапија беше 200 евра а другото за пат. Ја прашувам уште колку пари останале и ми вели дека тоа е сѐ што имаме. Во тој момент немаме приходи, седум месеци немаше работа. Отидов во Бијело Поље, донесов терапии и отидов да спијам - тоа беше најдолгата ноќ во мојот живот. Имав 23 години и цела куќа падна врз мене, лекувањето на татко ми, а во тоа време и мајка ми боледуваше од тумор, ја одложи операцијата. Таа требаше да има операција во февруари, но бидејќи тато го имаше тој напад, таа ја одложи операцијата за следната година, рече тој.
Немале ни 50 евра во куќата
- Фала му на Бога и двајцата сега се добро. Тоа е животната борба, јас сум млад и не знам како ќе биде утре, а во тој момент имам 50 евра дома, две мали деца, сопруга и мама и тато болни. Никогаш не сум имал подолга ноќ од тоа, размислував како ќе продолжам понатаму, што ќе правам. Тато веќе не може да ми помогне, морав да станам маж преку ноќ. Се сеќавам дека беше вторник и ми се јавува колега да ме праша дали сум слободен утре да пеам на свадба. Никогаш нема да го заборавам, тоа беше како некој да ми даде богатство. Таму почнав да работам, тоа е горчливиот динар. Подоцна имав бендови, бев водач на бендовите, но имав преголем трошок татко ми - рече тој, кој на секој можен начин се трудел татко му да се излечи.
- За сѐ што што слушнавме дека е добро, се обидовме да го добиеме и да го излечиме. Трошоците ми беа огромни, тоа што го правев не можеше да покрие сѐ, гледав дека се гушам. Ќерка ми тогаш имаше две години, тоа беше еден од најтешките моменти во мојот живот. Поминуваме покрај трафика за весници, а таму полно со играчки, а таа ме влече да ѝ купам кукла, а куклата во тој момент чини 1200 динари, скапо ми е да ѝ ја купам, па ја влечам и ѝ кажувам, „Ајде, сине, утре тато ќе ти купи“. Потоа отидов во кафеана во Нови Пазар и се понудив да работам, ме прифатија да работам, секоја вечер имаше работа и тоа веднаш ми даде одредена стабилност. Одмараш еднаш неделно, а работиш шест ноќи до зори, тоа беше напорна работа. Се согласив со нив и потоа отидов да ѝ ја купам таа кукла на ќерка ми, кога срцето не ми пукна. Тоа се многу тешки моменти. Работев во таа кафана две години, работев напорно и решив многу проблеми, а потоа отворив сопствен ресторан и денес се занимавам со угостителство - заврши Семир.
извор: Курир.рс/Гранд