Докторот ми рече: „Немам добри вести“, ронев солзи како дожд, па го сменив животот од корен: Билјана за ракот на дојка

Кога докторoт на Билјани Поповиќ во телефонски разговор и кажала дека нема добри вести и дека боледува од рак, таа не очајувала, не плачела, туку го земала животот во свои раце и целосно се променила. Повеќето од нас се плашат од промени бидејќи не веруваме доволно во себе и немаме храброст да живееме на свој начин. Не живееме во сегашноста бидејќи нашиот фокус е на минатото и пропуштените можности.

И така горчината се акумулира низ годините затоа што не се осмеливме да го живееме животот како што сакаме, по наши правила и мерки. Исповедта на Билјана е приказна која ми го промени погледот на животот. Можеби и вашата ќе ја промени...

Исповед на Билјана

Билјана има 43 години и работи финансии и сметководство како книговодител во приватна фирма. Како и секое болно знаење, така и нејзиното се случува случајно додека се туширала.

- Пред три години додека се туширав почувствував грутка во левата града. Мислев дека можеби се работи за промена на текстурата на дојката пред и за време на месечниот циклус. Чекав да заврши, но сепак топката беше присутна и тоа беше знак дека нешто не е во ред и дека нешто треба да се преземе. Закажав термин во приватна поликлиника во Нови Пазар. Забележана е промена на ултразвукот, докторот беше на мислење дека веројатноста е 80:20% дека се е во ред и дека се работи само за фиброаденом. За моја среќа, тој ден во поликлиниката закажа и признат специјалист хирург-онколог, кој исто така направи преглед и советуваше да се направи биопсија. Биопсијата е направена истиот ден, бидејќи во вакви ситуации не треба да губите време туку веднаш да дејствувате. Беше потребна една недела за да стигнат резултатите, ми се чини најдолгата недела во животот – објаснува таа на самиот почеток од разговор за порталот жена.рс.

Во ваквото чекање излегуваме од комфорната зона и ставот „не сакам“. Додека трае неизвесноста, мислите се најдлабоки.

Кога ја слушнала застрашувачката дијагноза - не можела да престане да плаче

- А потоа дојде повикот и зборовите на докторот кои и денес ми одекнуваат: „Билјана, немам добри вести“. Потоа, примерокот е испратен на понатамошно испитување за имунохистохемија, каде што е констатиран инвазивен хормон-позитивен Her2 тумор, односно хормон-позитивен тумор на дојка. Кога ја слушнав дијагнозата, самото сознание беше застрашувачко, ме обзеде чувство на беспомошност, неконтролирано течеа солзи. Дозволив тој ден да ме понесат емоциите, плачев, го отпуштив товарот. И веќе следниот ден си реков: „Подготвена сум, борбата може да започне!“. Следеа дополнителни прегледи, а јас со нетрпение го чекав секој лекарски извештај. Некако сè помина без проблеми, резултатите беа охрабрувачки, месецот помина со брзина на светлината, а јас веќе го започнав третманот. Имаше денови кога бев супер после хемотерапијата, но имаше и денови кои би сакала да ги заборавам. Во сето тоа запознав уште една Билјана, силна и силна, подготвена на се - која храбро се справи со својата болест.

Тогаш пред неа имаше два патишта: или да се бори или да се предаде без борба и да се откаже од себе и од својот живот. Таа сфатила дека мора да размислува и за своето ментално здравје, кое со силна волја, позитивен став и мисли и поддршка од семејството и пријателите е половина од лекот. Така, втората опција, односно вториот пат останала незамислива.

Постојат два начина: Или да се борите или да се откажете од себе и од животот

- По хемотерапија и видлива прогресија на туморот, следеше операција. Закрепнувањето беше без проблеми. Со помош на физиотерапевт почнав со вежби за да ја вратам нормалната функција на раката. Беше болно, но одлучноста, добрата волја и истрајноста да си помогнам беа присутни во секој момент, бидејќи само преку упорно вежбање можеше да се избегнат проблемите со раката и рамото - вели Билјана.

Од моментот кога ѝ било дијагностицирано, таа сакала да знае што може да биде причината за туморот. Сите овие сознанија ја наведоа суштински да ги промени моите животни навики, размислувања, ставови, исхрана, пристап кон деловните обврски.

- Секој човек има ген за малигно заболување. Ако предусловите не постојат во телото, генот нема да се активира. Стресот, нездравиот начин на живот, физичката неактивност, неурамнотежената исхрана се фактори кои го менуваат имунитетот, а изменетиот и ослабен имунитет е идеална основа за активирање на различни гени. Многу луѓе кои се наоѓаат во слична ситуација немаат сила да се променат и остануваат во истите животни околности кои довеле до болеста. Само промената може да направи нов, здрав човек кој повеќе нема потреба да се плаши од појава на нова болест - истакнува Поповиќ.

Билјана за време на лекувањето цело време работела од дома, не користела боледување, што дополнително и помогнало да остане, како што вели, психички стабилна и нормална. Слободното време за некои „луди“ мисли беше сведено на минимум.

Нејзината промена започнала со промена на исхраната

- Мојата промена започна со корекција на исхраната. Од моето мени исфрлив бел шеќер, бело брашно, рафинирано масло, месни производи, конзервирана храна, секакви грицки, газирани и негазирани сокови, алкохол... Во секојдневната исхрана внесував што повеќе овошје и зеленчук. Можам да кажам дека секој мој оброк изгледа како виножито во чинија. Спелтино брашно, ладно цедено маслиново масло, лук и кромид, лимон, секакво сезонско овошје и зеленчук, јаткасти плодови, разни семки се моите секојдневни помагачи во борбата за силен имунолошки систем. Купувам само овошје и зеленчук во продавниците и дома со помош на блендер, мојот најдобар пријател како што знам да го наречам, ги создавам највкусните солени и слатки јадења - вели Билјана Поповиќ и додава:

- Голема благодарност ѝ должам на една прекрасна девојка Милена, бидејќи ме водеше и, како што сакам да кажам, ми беше ментор и водич низ првите чекори на здравата исхрана. И сега, три години подоцна, можам да кажам дека не ми недостасува енергија, имам квалитетен сон, се трудам да си легнам во исто време, пред полноќ. Денот го започнувам и завршувам со вежбање, секојдневно пијам чаеви и природни пијалоци. На деловните обврски одговарам мирно и навреме. И кога ќе направам паралела помеѓу Билјана од пред неколку години и Билјана сега, можам да кажам дека промената е огромна. Нема лоши мисли, нема напнатост, сите задачи ги завршувам лесно и без поголеми потешкотии, нема длабоко стресни ситуации, токсични врски, можам со сигурност да кажам дека животот е убав – гордо и храбро заклучува таа.

И до ден-денес никогаш не си го поставила прашањето: „Боже, зошто мораше да ми се случи ова?“. Напротив, таа му е благодарна на Бога што ѝ испратил предупредување и што ѝ дал втора шанса, што целосно ја искористила.

- Благодарна сум на моето семејство и пријателите за нивната несебична поддршка и што не ми дозволија да се чувствувам исклучена од секојдневните настани. Им благодарам што не ме третираа како болна личност и што ми дадоа сила и волја да ги надминам тешките денови. И драго ми е што моето искуство остава силен впечаток кај моите соговорници - вели Биља знаејќи каков впечаток остави на мене и на колешката со која тргнав по патот на промена на животните навики. Некогаш е доволно да се слушнеме такви приказни за да се вратиме кај себе.

Извор: жена.блиц.рс

foto: ilustracija