Животна училница // Приказни

Купи си сè што ти сака душата...

20 Јули, 2020

Мојата баба остана вдовица на 27-годишна возраст, сама со две девојчиња. Со ниски приходи, тие живееја напорно. Кога приходот е мал, треба да бидеш многу, многу скромен, да заштедиш и да ги потрошиш парите мудро за да го водиш домаќинството. Таа така правеше. Така живееше.

А, тогаш во продавницата ги видела чевлите.

Луксузни, модерни, лакирани, со висока потпетица. И таа ги купила. На нејзината нога стоеле како да се изработени за неа. Кога се вратила дома, таа ја вклучила грамафонската плоча и малку танцувала: пред тоа не танцувала две години.

Две години водела скромен живот, пресметувајќи го секој денар, немала голема желба за живот. Таа тагувала за нејзиниот сопруг. Чевлите биле многу скапи, морала да ги потроши сите пари. Мислела, како ќе преживее со децата, што ќе се случи утре.

Ништо лошо не се случило.

Таа позајмила пари, полека ги вратила, за себе си ставала малку повеќе супа, на девојчињата им го давала местото. Јадела леб со чај - но не и било тешко, затоа што имала нови чевли со потпетици!

Во тие чевли, таа отишла на забава со пријателите… се запознала со интересен човек, една година подоцна се омажила за него и живееле прилично среќно. Девојчињата биле облечени и чисти, а и двете завршиле високо образование.

Иако имало војна и секакви ужаси, чевлите, спомените за чевлите – траеле! Тоа било нејзиното најсреќно сеќавање! Дури и на 90-годишна возраст, баба ми се сети дека ги купила тие прекрасни чевли и се смееше, раскажувајќи ми детално за тој возбудлив момент… инаку ретко се смееше: нејзиниот живот беше суров.

И еве што мислам: купете си што ви бара душата. Дури и ако имате многу малку пари. Позајми малку, заштеди, одложи да купиш ТВ или мебел или што и да е.

И нешто многу важно. Некои купувања можат да спасат животи и да ја променат судбината, иако е можно без тоа - како и без чевли со потпетици. И покрај тоа – купете ги. И ќе се случи нешто добро. И ќе сакате да живеете. И танцувајте на музика. И запознајте некој интересен. И тогаш со правнуците на возраст од 90 години ќе зборувате за потпетици…