„Можеби нема да бидам жива кога Матија ќе тргне на училиште, кога Кичо ќе го заврши факултетот... : Шокатна исповед на Јелена за борбата против тешката болест

Познатиот кошаркар Дејан Томашевиќ и неговата сопруга Јелена во емисијата РТС Ординација зборуваа за животот со автоимуна болест. Зборуваа за лупусот со кој Јелена живее со години, како и за сите предизвици низ кои ги водела болеста, но и за она што ги научила.

Зборувајќи за својата болест, Јелена се присети на почетокот кога забележала одредени промени на зглобовите и тоа само еден месец по четвртото породување.

- Едниот прст почна да ми отекува, па следниот ден другиот почна да ми отекува и така почна да ми шета по телото. Се консултиравме со лекар, ги направија сите потребни параметри од крвта и дојдоа до заклучок дека се работи за автоимуна болест наречена лупус. Тоа е нешто што ми беше туѓо. Всушност, за прв пат во животот дознав дека има некој лупус - ја започна приказната Јелена.

Во тоа време семејството живеело во Шпанија, а подоцна со потпишувањето на новиот договор на Дејан се преселиле во Атина. Јелена во Грција барала нов лекар кој по неколку анализи ѝ ја соопштил тешката состојба. 

„Ми обезбедија феноменален стар чичко од клубот. Тој буквално ми објасни дека без разлика што имам 36 години, моето тело е како да имам 75 години“, искрено изјави Јелена.

Открила дека има лупус и ревматоиден артритис. Стручна потврда за болеста добила во Белград, а во договор со сопругот Дејан почнала да се лекува, сподели таа за РТС Ординација.

Кога не можете да направите ништо со вашите раце, дури и да го прегрнете вашето бебе, тоа многу боли

Обично не се знае како ќе се развие лупус за време на болеста и затоа самата дијагноза обично не е пријатна. Кога дознале за дијагнозата на Јелена, Дејан се сеќава дека тоа бил многу стресен период во нивниот живот, бидејќи морале да се преселат во друга земја: „Ја менувавме средината, ја напуштавме Валенсија, одевме во Атина. Матија ни се роди и сега е уште едно бебе во нашиот дом“. 

Искрено раскажа дека Јелена никогаш не се жалела на никакви здравствени проблеми, дури и да ги имала и дека тој секогаш бил во центарот на вниманието.

„Доаѓајќи во Атина за прв пат, се соочивме со нешто навистина ново, бидејќи јас бев тој што беше и е некако централна фигура - победував, ретко губев, се чувствував добро, понекогаш повреден и некако целиот наш ритам, семејството беше свртено кон мене. Јелена првпат сега не можеше да преземе обврски. Едноставно не беше способна бидејќи скоро секој ден имаше температура, како што и се случуваше, особено на почетокот. Мислам дека повеќе од шест месеци беше со треска, со страшни болки, и прв пат бевме во ваква ситуација, но нејзиниот најголем квалитет е што и покрај сите проблеми што ги има, не ни дозволи да го почувствуваме тоа во ниту еден момент“, рече искрено Дејан.

Тој доде дека во тешките моменти таа навистина се трудела да се отстрани од семејството и да заплаче, но во секој случај се трудела да ги скрие своите маки од семејството.

Јелена опиша дека на почетокот температурата и треската биле постојано присутни, дека почнале да се појавуваат постепено и отоци. 

„Прво, почна мојата температура и почнаа отоците, и тие се следеа еден со друг. Тоа многу боли. Прво еден дел од раката ви отекува, на пр. зглобот, а тоа е ужасно, стегнато, почнува да поцрвенува, раката не може да се движи во ниедна насока“, изјави Јелена.

Рече и дека се потребни пет до седум дена за отокот малку да се смири и да ја подобри ситуацијата толку што ќе може барем нешто да направи. Таа објасни колку е тешка таа ситуација во која не може да си помогнете.

„Кога велиме дека не можеме ништо со раце, тоа значи дека не можеме да се измиеме, не можеме да се облечеме, не можеме сами да одиме во тоалет, а да не зборуваме кога имате едномесечно бебе кое би сакале да го соблечете, да го гушкате, да си играте со него. И тогаш станува многу поболно. Тогаш веќе не боли телото, потоа боли умот и духот, најмногу душата“, искрено изјави Јелена.


„Можеш да го направиш тоа, можеш!

Јелена и покрај сите болки најмногу се грижела тогаш за бебето Матија, но имале помош дома. Раскажаа и како нивниот најстар син Ќиќо на 17-18 години презел огромен дел од обврските.

„Тој почна да ги вози сестрите до училиште, градинка, ги враќаше, одеше во продавница, одеше на пазар додека Дејан го немаше“, се присети Јелена.

„Не бевме сигурни што се случува, што ќе се случи, гневот расте. Лута сум затоа што можеби нема да бидам (присутна) на свадбата на Мања, можеби нема да бидам жива кога Матија ќе тргне на училиште, нема да бидам со Ќиќо кога ќе заврши факултет, а само тие негативни енергии и мислите доаѓаа. И тогаш, кога следи тој плач, и кога следи таа прегратка, кога децата полека се враќаат, се оди на подобро. Тогаш некако ја препознавам таа љубов, таа енергија, па си велам: „Можеш! Можеш да го направиш тоа!“ – вели Јелена и нагласува дека има за што да живее.


Дванаесет години без млеко, месо и јајца

Освен терапија и духовен развој, Јелена откри дека направила една огромна промена за своето здравје - станала комплетен веган, односно од менито ја исфрлила секоја храна од животинско потекло. И Дејан ја следи во новиот начин на исхрана, па сега заедно не јадат јајца, млеко и месо, освен рибата во која уживаат.

„Тешко ми беше, можеби првите три дена, а не потоа. После тоа, телото беше толку полно што сега од оваа далечина немам проблем. Сиве овие години нормално им подготвувам храна на децата и немам проблем што јадат другите“, вели таа и додава дека и Дејан престанал да јаде месо, па така живеат веќе 12 години.

Иако во јавноста постои идеја дека спортистите мора да јадат месо, славниот кошаркар ја разбива оваа заблуда и тврди дека во последната играчка сезона престанал да јаде месо, а додека играл се чувствувал феноменално.

„Секако, тоа треба да биде слободна одлука и треба да ви се допадне. Сигурен сум дека ќе го прекинев ако не ми се допаднеше. Се чувствуваме фантастично. Нашите деца јадат се‘, но ние многу внимаваме и секогаш ќе се трудиме да го одржуваме здраво нашето тело“, вели Дејан.

- Можеме да го промениме светот ако ние самите се менуваме, бидејќи не постои друг начин како да го промениме тоа. Значи, менувајќи се себеси, го менуваме светот околу нас“, истакна Јелена Томашевиќ за истрајноста во борбата против тешката болест


Фото: Screenshoot/RTS Ordinacija - Zvanični kanal

„Докторот го праша сопругот кој ќе ми соопшти. Маж ми ми ја стисна раката и ми рече: „Душо, утре треба повторно да се оперираш“- Славица искрено за болестa