Заљубениот човек нема од што да се срами: Почина Снежана Никшиќ, позната актерка и сопруга на Љубо Тадиќ

Уште додека беше во брак, легендарниот актер се заљуби во убавата колешка, а нивната љубов беше една од најголемите на нашите простори.

Актерката Снежана Никшиќ починала завчера на 79-годишна возраст во Белград, по долго и тешко боледување.

Родена во Ниш, беше филмска, театарска и телевизиска актерка, а веќе на 18 години добила можност да ја игра главната улога во претставата „Кротка“ на сцената на Југословенскиот драмски театар.

Потоа следеа актерски студии и голем број филмски улоги, меѓу кои „Инспектор“, „Среќен умре двапати“, „Пред војната“, „На хартиени авиони“, „Приказна што не постои“, „Поздрав до Марија“, итн. Снежана играше и неколку телевизиски драми и серии, а водеше и едукативни телевизиски емисии. Таа беше дел од познатиот филм „Мајстори, мајстори“, чиј четириесетгодишен јубилеј неодамна беше прославен во Белград, но актерката не присуствуваше на овој настан.

Последната улога ја имаше во 2009 година, во филмот „Брза помош“ на Горан Радовановиќ.

Една од најважните приказни за животот на Снежана Никшиќ е онаа за нејзината љубов со легендарниот Љубо Тадиќ.

Парот се запозна во Ателје 212, а Снежана беше една од најубавите и најхаризматичните актерки за своето време.
Но, и таа беше мажена, а Љубо Тадиќ тоа не го интересираше премногу - тој беше заљубен во неа со целото свое битие.
- Знаев дека е мажена, но не ме интересираше. Следната приказна најдобро ќе ви покаже колку бев опседнат со неа.
Ѝ здосадив прашувајќи ја после проба да ја видам. Брзо чекореше низ ходниците на „Ателје 212“, а подоцна и по улицата, надевајќи се дека ќе се откажам. „Јас сум мажена жена“, ми повтори таа. Но, јас не се откажав. Трчав по улицата Лола Фишер по неа. Не се срамев. Се заљубив, а заљубениот човек нема од што да се срами, под услов да е љубезен, ненападен - изјави еднаш Љуба Тадиќ.

Со текот на времето, Снежана се развела и парот набрзо започнал заеднички живот, кој траел две и пол децении. Според зборовите на актерот, тој имал големи проблеми со зависноста од алкохол, а сопругата му помогнала да ја преброди.

- Секој човек има подеми и падови. Тоа беше времето на моите падови. Големите луѓе имаат малку суета. Ми требаше цел живот да го научам тоа. Снежана ме извлече од тој пекол. Кога ја видов на проба во Ателје, како да го видов Сонцето – истакна во една прилика.

Во средината на деведесеттите Снежана се повлече од театарот затоа што сакаше да му се посвети на Љуба, чие здравје беше тешко нарушено поради борбата со дијабетесот. Иако имаше одлична кариера, таа одлучи дека нејзиниот приоритет ќе биде нејзиниот сопруг.

- Разговаравме за се во куќата. И секако за глумата. И, се разбира, имавме и други животни теми. Што се однесува до глумата - таа не зближи. Нашите први контакти беа поврзани со театарот. Случајно, или по судбина, кој можеше да го знае тоа, дојдовме во Југословенскиот драмски театар истата година. Јас како млад почетник, тој како млад шампион - изјави пред да почине актерката.

Инаку, таа еднаш призна дека би сакала во Белград да има споменик со името на нејзиниот сопруг, кој почина на 28 октомври 2005 година.

- Љуба беше човек кој ужасно ја сакаше својата професија, се држеше до неа, длабоко ја почитуваше. Затоа беше голем. Жал ми е што во градот нема знаменитости со неговото име, освен секако големата сцена на ЈДП - рече таа во една прилика.