Ана Бунтеска: на жена годините не ѝ се бројат

Кога на жена ќе почнеш годините да ѝ ги броиш

Поарно фати џаде подалеку од неа

И пули си ја својата работа

А и неа остави ја своето да го тера

Не туку чепкај онаму

Кај што и ѓаволот не се осмелува

Оти ако сакаш жена да загубиш

За навек да те отсака

И да не те гледа повеќе к’о единствен на светот да си

Само гледај ја под око и брчките број ѝ ги

И задевај ја за белите влакна на главата

Та уште така наивно и невино кажи си

Дека младоста окото ти го задева

Ех, драги мој

Секојпат помлади и поубави ќе има

Во лицата мазни

И со гради кои не признаваат гравитација

Оти секојпат ќе има такви со коси раскошни

Без целулит и со кожа к’о во млеко избањата

Со нозе оттука до вечноста

Секогаш ќе има поубавиј од онаа што до тебе ќе биде

И еве, околу себе ги гледам и себеси в огледало

се пулам

Убави жени пред време овенати

Кои трката со времето ја загубиле

А на ликот им се гледа оти к’о капка роса биле

Нежни и мазни

И ден-денес дами се

Со гордо држење и со питома женственост

Со мудрост која од очите им цути

И можеби градите свенати им се

И ко’ ќе се насмеат имаат мрежа кај очите

Се мачат со мигрени

И нозете им отекуваат од долго стоење

Ама тие таквите баш тебе те љубат

Да, иако и ти старееш заедно со нив

И можеби косата ти опаднала

А стомакот ти се олабавил

Да, токму тебе те љубат

Иако ни твоето лице веќе не е младо

И немаш мускулесто тело

Како оној онде од рекламите

Ама имаш среќа бе пиле

Имаш среќа што една таква жена

Те љуби баш тебе

Иако си стуткан во вратот

И имаш старечки пеги на рацете

Токму таа во тебе го гледа она момче кое некогаш

си бил

И никојпат нема да ти признае дека ѝ недостасува

млад мажјак

Оти те љуби

Оти не сака да те повреди, ниту пак да те навреди сака

Оти твоите години во нејзините очи не постојат

Оти таквата жена ќе гледа секогаш зад бројот

На свеќичките кои ги дуваш

Оти е дама, оти во душата е млада

И секојпат помлада ќе е од твојата

Непресушена глад и жед за непрежалена младост

Драги мој

На жена годините не ѝ се бројат

И остави ја брчките со гордост да си ги носи

Оти во секоја и тебе те носи

Твоите падови

Непроспиени ноќи болен ко’ си бил

Сите твои неуспеси

И долгите славења за успесите

Секоја нејзина бразда на лицето е и твоја

И затоа почит да имаш

И ко’ ќе заспие со милост лицето да ѝ го галиш

На таа што со тебе била и во добро и во зло

На таа пиле воздишките по тебе да ѝ ги броиш

И насмевките со кои те дарува во текот на денот

На таа

На таа да ѝ се поклониш, на жената до тебе што стои

Што те љуби

Што секогаш ќе те сака повеќе од младоста

која ти ја дала