Ех да можев да бидам птица на еден ден

Размислете внимателно, можеби вашите желби веќе се исполнети, без притоа дури и да сте свесни за тоа

Сите раскази започнуваат од мајката па така и оваа. Мајка ми отсекогаш велела дека би сакала да се роди како птица. Не, некоја огромна, моќна птица како сокол или орел. Не, некоја што постојано се сели, која го гледа светот, како штрк или ластовица. Таа секогаш сакаше да биде како врабче.

„На врабчето му треба толку малку - малку леб, малку вода и малку слобода, а тој е лесен, и среќен ...“, објаснуваше таа.

Сепак, таа не е ни свесна дека со години живее скромно како врапче.

На прашањето „како си?“ секогаш одговара „фала богу“. Кога јаде ручек, јаде малку и секогаш на крајот вели: „Слава на Бога“. Таа филозофија на скромност, поврзана со животот на птицата, ја зеде и од куќата во која пораснала.

Мојот дедо, кој умре пред јас да се родам, велат секогаш зборувал дека „човекот е како кокошка. Ако одиш како кокошка, знаеш колку и кокошка“ ... Исклучувајќи дека секој човек мора да го „види светот“ во животот за да може да знае нешто повеќе ....

Иако досега имам сретнато многу жени кои тврдеа дека се „лавови“, моќни како големи птици грабливки и се гордеат со тоа, сè уште не сум запознала некоја како мајка ми која секогаш сакала да биде врабец.

Извор: stil.kurir.rs

Можеби ќе ве интересира:

Најдобрата приказна за бракот: Еве како лавот ја третира својата жена!