Емотивна исповед на Милица на која бебето ѝ падна низ прозор и почина: Еден момент невнимание ја чинеше многу скапо
Новата исповед на Милица, чие бебе падна од прозорец, е полна со емотивни детали
Родителите кои останале без деца најдобро ги разбираат маките и болките низ кои поминуваат родителите на девојчето (2) од околината на Бор, кое беше убиено и според осомничените за убиството фрлено на ѓубриште.
Инфлуенсерката Милица Мумѓиќ, која помина низ голема тага откако трагично ја загуби ќерката, објави емотивна порака преку Инстаграм во врска со актуелниот случај со убиството на малото девојче.
Имено, во декември 2021-ва година, ќерката на Милица, Касија, паднала од прозорецот на нивната дневна соба, за да умре неколку дена подоцна во болница. Само 8 месеци по страшната трагедија е убиен партнерот на Милица со која ја доби Касија, по што нејзината агонија продолжува.
Милица неодамна на Инстаграм сподели емотивна порака со видео кое е направено додека нејзината ќерка била жива. Нејзината емотивна порака ви ја пренесуваме во целост:
„Знаеш драга, многупати се прашувам зошто сето ова? Зошто животот после твоето заминување? Мислам дека сѐ што се прашувам секој ден, дури и птицата на гранката знае... Не бев цвеќе за мирисање пред бременоста. Не го кријам тоа, но откако дознав за тебе, сè се смени.
Во мене навистина се разбуди вистинското мајчинство и бев горда. Јас, дете, и мајка, горда мајка, гордо чекорев со тебе во мојот стомак. Можеа да кажат што сакаат, јас секогаш одев со крената глава, блескав со тебе. Јас пораснав со тебе, но ти не со мене... и така долго време имав желба да растеме заедно.
И не сакам да пцујам, но се сеќавам на твојот живот кога заврши вака. И за мене е готово, верувај дека е. Сè повеќе ме јаде како живеам сега, и како живеев до проколнатиот 24-ти декември 2021-ва година. Не сум проблематична, не сум им се предала на пороците, не сум полудела и фала му на Бога за тоа... но што правам сепак?
Сè што можев да направам со тебе, сè што сакав, а Господ знае колку сакав за нас две, не можам повеќе да го правам тоа. Не ми е јасно зошто мора да биде вака и зошто толку боли и зошто да се разделиме? Кога некој ќе ме праша што правам, јас се насмевнувам и велам „Ги крадам Божјите денови“ но навистина го мислам тоа, ги крадам додека не стигнам до тебе драга моја принцезо.
Знаеш, отидов кај татко ми да преноќам, бидејќи Касија ја немаше, никогаш повеќе не отидов да ноќевам сама, а нешто се разбуди во мене само да си заминам. Па јас и тато седнавме да ручаме, а таа, мојата Касиџонка, седеше на третото столче. Тато вели дека била буцка со врвот на главата и носела бела блуза, зошто не те видов драга моја?
Дали ми даде сила да одам да преноќим за да ми покажеш дека сè уште не сум сама иако не можам да те видам? Мама би сакала да те види повторно како некогаш порано кога само ќе се појавиш пред мене.
Денес моето најубаво девојче на светот ќе наполнеше 3 години и 8 месеци. Не можам ни да замислам колку би била убава, се надевам дека некогаш ќе дојдеш да ме посетиш, само да те видам толку голема. Те сакам сине мој најубав. Секој петти ти е само твој петти!“, напиша Милица.
Момент на невнимание доведе до страшна трагедија
„Претходната ноќ првпат се сретна со Дедо Мраз, се спремивме за кревет, бев емотивна, плачев од среќа и нашето утро започна прекрасно, се гушкавме... Тоа беше прв пат да не го земам мојот телефон за да ја снимим. Тој ден беше со сонце, птиците чврчореа, како да е пролет, излеговме на прошетка. Го отворив прозорецот да проветри станот, спроти нас имаше продавница за миленичиња, сакаше да се качува до тој прозорец за да ги погледне животните. До тој ден бев внимателна, не знам што ми се сврти низ глава, не размислував за последиците, важно ми беше само да ѝ ја подготвам ужината пред спиење и три минути беше многу време.Таа беше во дневна и си играше. Само што ја слушнав брзата помош и мислев да одам кај неа да не се исплаши. Ги погледнав играчките и јас видов дека ја нема, сè ми беше јасно, но не сакав да верувам. Погледнав надолу, имаше многу луѓе, таа само лежеше таму. Истрчав надвор и само прашав дали е жива." низ солзи раскажа и додаде:
„Ми рекоа дека мора да се префрли во Крагуевац, ги повикав родителите и Страхиња и веднаш отидовме таму. Немаше помош за неа. Веднаш почнав да се мразам, се прашував каква мајка сум. Се молев да биде добро иако знаев дека не е возможно. Мозокот веднаш престана да работи, срцето уште работеше. Не ни дадоа да ја видиме, но не се откажавме, ѝ кажав дека ја сакам повеќе од сѐ на светот и дека не можам да бидам толку себична, кога некој ни пишува за животот погоре... По два дена не известија дека починала, како да чекала да ја пуштиме. Нашиот свет се распадна. Колку и да се трудев да живеам, само преживував, немав волја за ништо, земав лекови, имав напади. Не сакав да го напуштам станот затоа што таму ги имав најубавите спомени. После ми беше тешко, сакав да бидам на тој прозорец и кога се приближував ме пресече. Не можев да бидам таму, заминав сама со Страхиња во Рибница. Го доживеав најлошото нешто што можеше да се случи. По некое време отидов сама во станот и се соочив со сѐ. Ја пуштив нејзината омилена програма и само седнав таму“, ја продолжи својата потресна приказна.
„Морав да пресечам, бидејќи не функционираше. Не сакавме повеќе да се мачиме. Прво ми рекоа дека имал конфликт со момче, дека бил избоден со нож и дека не е ништо сериозно. Набргу после тоа пријавија дека не преживеал. Иако не бевме заедно, љубовта кон него не престана, тој беше татко на моето дете. Не ми беше реално дека по осум месеци и тој исчезна во секунда. Тогаш имаше 23 години“, изјави Милица еднаш за телевизијата Хајп.
Извор: stil.kurir.rs
