Љубовната приказна за Иво Лола Рибар и Слободанка има најтажен крај: Голема трагедија зави две семејства во црно

Тие се симбол на вистинска и искрена љубов

Слобода Трајковиќ никогаш не дозна дека и е испратено едно од најубавите љубовни писма на овие простори, а токму тоа писмо ја запечати судбината на целото нејзино семејство. Таа беше свршеница на Иво Лола Рибар, а цената за таа љубов ја плати со живот.

Родена е во семејството на еминентниот фармацевт Светолик Трајковиќ на 7 октомври 1918 година во Врњачка Бања. Го доби името Слобода затоа што е роден во годината кога заврши Првата светска војна и дојде долгоочекуваната слобода. Како голем патриот, нејзиниот татко им помагаше на партизаните со испраќање лекови, а нејзиниот брат Мирослав беше активен учесник во Антифашистичкото движење, па благодарение на него, таа се запозна со познатиот секретар на НОБ - Иво Лола Рибар.

Љубовното писмо предизвика семејна трагедија 

На барање на татко ѝ, братот Мирослав и сестра Милица ја продолжија семејната традиција и се запишаа на студии по фармација, додека Слобода беше студент по хемија. Семејствата Рибар и Трајковиќ требаше да се договорат за венчавката на Иво и Слобода на вечера на 6 април 1941 година, но оваа средба никогаш не се одржа поради бомбардирањето на Белград тој ден.

Кога започна војната и Лола им се придружи на партизаните, Слобода сакаше да оди со него, но тој одби, ѝ рече дека е премногу кревка и дека нема да ги издржи тешките услови на националноослободителната борба. На негово барање, таа потоа се засолнила од Белград кај својата тетка во Врњачка Бања, но за жал, не успеала да избегне страшна судбина.

Љубовта помеѓу младата двојка била многу силна, за што сведочи и писмото на Иво упатено до Слобода, кое денес се смета за едно од најубавите љубовни писма некогаш напишани на овие простори.

Единствена моја, најдрага моја!
Пишувајќи го ова писмо јас се надевам - јас сум оптимист, како и секогаш! - дека никогаш нема да стигне до тебе, туку дека двајцата ќе се видиме и секогаш ќе останеме заедно. Затоа и ова писмо е напишано.
Во овој момент, кога ја започнуваме последната, решавачка фаза на бои од која, меѓу другото, зависи и нашата лична иднина и среќа, - сакам да ти кажам неколку едноставни и лесни работи.
Има само две работи во мојот живот: мојата служба за нашата света цел и мојата љубов кон тебе, најмила моја. Нашата среќа и животот што го сакавме не можеше, како и милиони други, да се постигне изолирано, туку само преку нашата борба и нашата победа. И затоа тие две работи се во суштина, за мене, едно.
Знај, мила, дека си единствената што ја сакав и ја сакам. Сонував и се‘ уште сонувам за нашата заедничка среќа - онаква каква што сакавме, за среќа достојна за слободни луѓе. Тоа е единствената вистинска среќа, единствената што треба да се посака.
Ако го примиш ова писмо - па ако не го доживеам тој одличен час, не тагувај многу, најмила! Во светот во кој ќе живееш тогаш, ќе го најдеш, секогаш жив, најдобриот дел од мене и целата моја љубов кон тебе.
За тебе, сигурен сум дека твојот пат ќе биде правилен и како што мора да биде. На него, на патот на животот, ќе најдеш одмазда и среќа.
Те сакам многу, многу, моја единствена! И сакам никогаш да не го добиешова писмо, туку да го поздравиш големиот час на победата заедно со мене. Сакам со мојата љубов кон тебе да те направам среќнаколку што заслужуваш.

Секогаш твој“.

Слобода никогаш не го прочита писмото. Тоа писмо дојде до рацете на Гестапо, што го доведе во притвор целото семејство Трајковиќ поради него, освен Слобода и нејзината сестра Милица, кои тогаш живееја во нејзиниот стан и, благодарение на тоа, едвај ја преживеа трагедијата.

Германската полиција десет дена ја мачела сестрата на Слобода, мислејќи дека таа е таа, и кога сфатиле дека Слобода е во Врњачка Бања, ја уапсиле таму.

Слобода тогаш се соочи со невозможен избор - Гестапо ѝ понуди даму напише одговор на Лола во кој таа ќе го примами да дојде во Белград, каде што ќе биде уапсен во замена за нејзиниот живот и нејзиното семејство.

И така, Слобода одлучи ... Лола никогаш не беше предаден, а таа заедно со остатокот од семејството беше префрлена во логорот во Бањица, каде што на 9 мај 1942 година, сите беа задушени во гасната комора. 

Животот на слободата како инспирација

Многу години подоцна, сестрата на Слобода, Милица, сеќавајќи се на оваа трагедија, во интервју изјави дека Гестапо не можел да знае дека Слобода е свршеница на Лола и дека оваа информација им ја пренел на Германците некој близок до парот.

Иво Лола Рибар не успеа да го „истражи“ ниту тој случај. Тој почина на 27 ноември 1943 година на Гламошко пол, непосредно пред полетувањето на авионот со кој требаше да патува за Каиро, како прв дипломат на новата Југославија и шеф на првата воена мисија на НОВЈ.

Во последното писмо што го испрати до неговиот татко, Лола ја спомена и Слобода.

„Мојата Слобода, толку мала и нежна, отиде до нејзината смрт како на прошетка, со насмевка која секогаш беше нејзина“, напиша тој.

Една улица во белградската општина Вождовац го носи името на Слобода Трајковиќ, а писателката Нада Маринковиќ ја напиша нејзината романизирана биографија „Легенда за девојката Слобода“ во 1980 година. 

Фото: Youtube Printscreen / XXXantifasistXXX / Википедија