Животна училница // Приказни

Отиде во Кенија со своето момче и се заљуби во воин од Масаи: Како Корин го замени швајцарскиот луксуз за куќа од кал и беше најсреќна на светот - додека љубомората не ги раздели

  • 09 Август, 2022

Фото: twitter

„Бела Масајка“ е првиот дел од автобиографската тетралогија во која Корин Хофман ја раскажува својата животна приказна. Таа се заљубила во Самбуру воин додека била на одмор во Кенија и го напуштила претходниот живот во Швајцарија за да живее со племето Самбуру во Барсалој. Самбуру се „сродни со Масаи“, а по нејзиното враќање се прослави како автор.

Книгата е објавена во август 1998-ма година и е продадена во повеќе од четири милиони примероци ширум светот и е преведена на повеќе од 30 јазици. Филмската верзија на книгата беше објавена во германските кина во 2005-тата година.


Која е Корин?

Корин Хофман, родена во Швајцарија во 1960-та година од мајка Французинка и татко Германец, отишла на одмор во Момбаса во 1986-та година со своето момче Марк.

На траектот, таа се заљубува во Самбура воинот, Лекетинга. Половина година по враќањето во Швајцарија, таа патува во Кенија за да се омажи за Лекетинга и живее со неговото семејство во селото Барсалои во земјата Самбуру (северна Кенија).

Отпрвин, селаните, италијанскиот мисионер отец Џулијано, нивните пријатели и нивното семејство не ѝ верувале на авторката дека ќе го преживее животот во туѓа култура повеќе од неколку недели. Сепак, Корин успева да се прилагоди на вообичаените услови на селскиот живот таму, вклучително и живеењето во колиба од кал (маниата) и прифаќањето на недостатокот на инфраструктура и логистика.

Првиот поголем град Маралал е неколку часа далеку и тешко е да се стигне до него. Исто така, има потешкотии во поправка на возила и добивање бензин или едноставни прехранбени производи како што се шеќер или пченка. За да добие банкарска сметка, Корин мора да отиде во главниот град Најроби, нешто повеќе од 500 километри на југ, а за одењето таму исто така е потребно да добие лични карти и дозволи.

Таму започнала и бизнис

Корин конечно ја отвора првата продавница во селото, која и самата ја води.

Бидејќи таа не го совладала многу добро јазикот што го зборуваат Масаите во селото, нејзината комуникација со селаните е доста интуитивна. Едноставниот живот сведен на елементарните работи што ги дава природата, Корин го опишува како многу позитивен.

За време на нејзиниот престој со Масаи, Корин неколку пати се заразила со маларија, ја родила ќерката Напираи, целосно неухранета, со лоша грижа и израсната во култура која сè уште ѝ била туѓа.


И ова пресуди...

Покрај тоа, таа сфаќа дека нејзините идеи за партнерство, сексуалност и воспитување се целосно некомпатибилни со идеите на традиционалната култура Самбуру.

Полигамијата, осакатувањето на женските гениталии, необразованоста и несоодветните хигиенски услови ја загрижувале, но долго време верувала дека овие проблеми можат да се решат.

Дури кога Лкетинга ѝ се заканувал и ја навредувал од љубомора, и на крајот го довел во прашање татковството на неговата ќерка, Корин почнала да размислува дали таа ќе остане таму.

Таа се чувствуваше погрешно разбрана во племето, а потоа конечно ги почувствува и навистина ги разбра разликите помеѓу различните средини и тие изгледаа неприфатливи.

Заедно со Лкетинга отвора продавница за туристи за Масаи во Момбаса, но се враќа во Швајцарија со својата ќерка во октомври 1990-та година.

Фото: youtube

Животот по Африка

Корин Хофман пишува за потеклото на книгата „Белата Масајка“ во книгата „Враќање од Африка“, вториот дел од тетралогијата. Третиот том, „Враќање во Барсалоа“, раскажува за посетата на авторката на семејството Масаи и ги прикажува разликите што се појавиле во селото по нејзиното заминување. Во четвртиот дел, Корин Хофман го опишува, покрај индивидуалните приказни за животот во сиромашните квартови на Најроби, трогателната средба на нејзината ќерка Напираи со нејзиниот татко во Кенија.


Многумина ја критикуваа авторката дека го „киднапирала“ сопственото дете од Африка. Ќерката не го видела својот татко додека не станала полнолетна. Критикуван е и фактот што авторката го претворила својот сопруг, воинот Самбуру, во Масаи за својата книга, бидејќи ова племе е попознато во Европа. Самбуру, кои веројатно се одвоиле од Масаи по војната во 16-ти век, претпочитаат да не се поистоветуваат со ова племе.


Извор: zena.blic.rs


Можеби ќе ве интересира