Пред да тргнете во потрага по среќа, проверете - можеби веќе сте среќни: Душко Радовиќ ја сумира животната филозофија

За да може некој да напише вакво нешто, мора да ја поседува сета мудрост на овој свет!

Душко Радовиќ е српски писател, поет, новинар, уредник на детски емисии на радио и телевизија, детски списанија и ТВ серии. Роден е на 29 ноември 1922 година во Кралството на Србите, Хрватите и Словенците на улица Прилепска во Ниш.

Татко му Угљеша по професија бил железничар од Чачак, а мајка му Софија била домаќинка по потекло од Ниш. Душко беше трето од четирите деца.

Тој го обожаваше својот татко и покрај тоа што беше строг и на 9 години му ја посвети својата прва песна. Во 1928 година се преселиле во Суботица, каде што Душко завршил основно училиште и 6-то одделение гимназија. Своето образование го продолжил во Белград, студирал филозофија.

По завршувањето на војната станува изведувач на литературни дела и пишува: скечеви, афоризми, најави, одјави, хумористики, песни, приказни, сценарија за играни и документарни филмови.

На пошироката јавност ѝ е познат по емисијата „Белграде, добро утро“ во која од 1976-1983 г. година ја забавуваше публиката со афоризми кои беа објавени во три книги и продадени во 300.000 примероци.
Напишал голем број книги, од кои некои се преведени на англиски, руски, германски и други светски јазици.

Негови познати дела се: „Капетан Џон Пиплфокс“, „Драги деца“, „Смешни зборови“, „Ти кажувам приказна“, „Тужителот и уште 9 равенки“... 

Најпознатите афоризми на Душко Радовиќ се:

„Ако ги решите сите проблеми на вашите деца, тие нема да имаат други проблеми освен вас.“

„Тешко е да се биде дете и да се биде добар.“

„Кога некој нема што да каже за тоа што е, тој обично зборува за она што не е: не е глупав, не е наивен, не чувал овци… "

„Лоши книги може да напише секој. Сепак, писателите се единствените кои ги пишуваат“.

„Жените кои добро се омажиле одат на работа со автомобил. Ги возат сопрузи кои лошо се ожениле“.

„Ако веќе тепате деца, тепајте ги без причина, бидејќи сите други причини се глупави“.

„Вчера еден родител на родителска средба извика: Дајте ми добро дете, ќе видите каков татко сум!“

„Пред да тргнете во потрага по среќа, проверете - можеби веќе сте среќни. Среќата е мала, обична и незабележлива и многумина не можат да ја видат".

„Пред да го поправите светот, поправете ја чешмата во вашиот стан. Светот би бил многу посреќен и поубав ако сите само ја поправаа чешмата или забите.“

„За разлика од докторите на науки, селаните имаат повеќе знаење отколку образование.“

„Инвестирајте во стомакот! Таа инвестиција дава брзи и видливи резултати. Инвестирањето во главата е долгорочно и неизвесно.“

„Потепајте ги вашите деца веднаш штом ќе забележите дека почнуваат да личат на вас.“

„Има многу сиромашни меѓу нашите деца, на кои освен пари, родителите ништо друго не можат да им дадат.“

„Храбрите луѓе удираат по вратите кога ќе влезат во куќата, а кукавиците само кога ќе излезат“.

„Нашето малку може да биде многу за оние кои воопшто немаат.“

„Само сиромашните знаат дека има и посиромашни од нив, богатите ги гледаат само побогатите од себе.“ 

„Секое мачење што нè обединува е добро, а секое добро што не разделува е лошо“.

„Дали луѓето би можеле да бидат подобри? Тие би можеле, но никој нема да почне прв. Сите имаат лоши искуства. Зарем не сме се заколнавме неколку пати дека ќе бидеме подобри? А некои навистина стануваат подобри, па испаѓа дека се наивни. Затоа што тие другите - станаа уште полоши“.

Душко Радовиќ верувал дека поезијата треба да ги радува луѓето, а не да ги збунува читателите. Тој ги третираше децата со почит, давајќи им здрави, разбирливи пораки кои ѝ даваат слобода на имагинацијата.

Некои од нив се:

„Да имаш пријатели значи да се согласиш дека постојат поубави, попаметни и подобри од тебе. Кој не може да го прифати тоа, нема пријатели“.

„Кој знае да се радува, има на што да се радува.“

„Драги деца, бидете искрени и строги со сите што ги сакате и за кои се грижите, а убаво воспитани за сите кон кои сте рамнодушни.“

„Некој носи само спомени од детството, а некој задржува во очите, ушите, во срцето малку повеќе од таа љубопитност и немир, па знаат да си играат и да се радуваат на ситници.“

Радовиќ почина на 16 август 1984 година, само една година по пензионирањето. Пред неговата смрт, тој рече: „Кој избегнува да умре, тој е против напредокот и подобрата иднина“.

Во една од неговите песни, „Победничка среќа“ тој вели:

„Нема да бидат среќни многумина кои на среќата гледаат строго, кои ја мерат од сите страни и наоѓаат маани во среќата.
Постои стара мудрост: и за среќа треба дар, среќен човек - создава среќа!“