Ана Бунтеска: Два сона сонив
Два сона сонив сношти
Во едниот ти
Во другиот јас
Во едниот твоето давање за мене
Во другиот моето губење во тебе
Два сона измешани
Толку многу избуричкани
Та да не може човек ни почеток
И ниту крај да им фати
Како еден, ама не беше еден
И како по тенка жица
Чекорев од еден до друг
Како две половини од едно цело
Како две парчиња свила
Кои ги обрабив со мојата мисла
Синкир сон можеш да ткаеш како што ќе посакаш
За да се облечеш во него како во руба
Која долго ја бираш за првата средба
Два сона сонив сношти
И двата толку топли и меки
До толку питки и вкусни
Што посакав никогаш да не осамне
Никојпат нов ден да дојде
И во нив....
Ах, во нив ти
Со сета своја светлина
И во нив...
Ах, во нив и јас
Со сета моја умешност да отсонувам љубов
И еве ме денес како споулавена
Од сон излезена само со една нога
А другата како во жива кал пропадната
И пред очи си ми и пред очи сум си
И ниту сум за во ова јаве да седам
Ниту сум во сон да се вратам
Та си мислам
Ете така во умов си велам
Дали ќе можам
Дали ќе знам вечер ко ќе си легнам
Пак да те повикам
За гостин да ми бидеш
Ама овојпат само во еден сон да се најдиме
И да земам сѐ што имаш да ми дадеш
Да ти дадам сѐ што можеш да земеш
Чунки во давањето појќе радост има
А во земањето среќата лежи
Но само ако е со усул
Само ако е со ниет да се чува
Два сона
Два сона сонив сношти
Како две половини од еден цел живот
А во него ти
Во него јас
Во него само љубов
Токму онаква како на сон
За Женски магазин, поетесата Ана Бунтеска
