Еротски приказни: ЉУБОВ
Кога заврши студентската забава, сакав да одам пешки, но неочекувано Кримо ме покани да ме испрати. Се качивме в кола и се упативме накај дома. Но, по пат поминавме низ паркот, што беше блиску до мојот дом. Сакав да му кажам да одиме директно дома, но тој ме прекина пред да му речам: „Дора, сакаше да пешачиме, еве сега во парков ќе имаш шанса“.
Се насмеав бидејќи кога се вселивме сите девојки се прошетавме и не ми остави голем впечаток парков. Меѓутоа, кога навлеговме во паркот забележав дека беше несекојдневен, мистичен и имаше многу заљубени парови иако беше доцна навечер. Потоа. го видовме природниот лавиринт создаден од жива ограда. Откако Кримо ми ја раскажа традиционалната приказна за лавиринтот, се приближивме кон влезовите од лавиринтот.
Кога излеговме од лавиринтот како знак на победа, Кримо почна да ме бакнува со жар и со страст. Моето фустанче се раскрили од тивкото ветерче. Кримо почна да ми ги допира колковите. Го погледнав. Неговата мека кафена коса и полните напрчени усти ме доведуваа до лудило додека се обидував да слушам што ми зборуваше.
Сè што сакав во тој момент е да ги притиснам моите усни до неговите и да го вовлечам мојот јазик во неговата уста. Страста ме обзеде целосно. Бев нестрплива, добив желба да му се предадам на мојата страст, да ме „земе“ што побрзо за да го почувствувам во моето тело. Од бутовите се префрли на моите гради. Почна да прави кружни движења со рацете и да ми ги допира тврдите брадавици.
Во таа полутемнина, се слушаа многу воздишки, што ја зголемуваа мојата страст. Ѝ се препуштив на страста, на љубовта. Ме заврти со лицето кон оградата. Фустанчето се креваше од ветерчето, што дуваше и што нè ладеше. Полека, нежно ми ги турна гаќичките. Ми ги милуваше бутовите, моето слатко меѓуножје. „Влезе“ нежно, со „главата“, милиметар по милиметар... Сосема нежно… Наскоро, тој беше „внатре“ во мене, почувствував пулс, го повлече и го турна, најубаво што можеше… Не можев да му одолеам на стенкањето, бев на седмо небо... Но, наскоро „рибата“ почна да се згрчува, нејзината внатрешност започна да го притиска неговото „копје“ и да го затегнува...
Почнав да се губам, не можев да се воздржам, пуштив воздишка. Со усните ми го милуваше вратот и грбот. Сè негово кај мене предизвикуваше експлозија. Не можев повеќе да издржам. Почнав да лебдам, а и тој ми се придружи. Задоволството беше заедничко. Полека се облеков. Кримо ги облече панталоните и ме прегрна. Сè се случи некако наеднаш. Некогаш, работите се поклопуваат.
Сакав да седнеме на клупа и да ги набљудуваме ѕвездите што вечерва светеа со блескав сјај. Посакав оваа ноќ никогаш да не заврши. Му предложив на Кримо да седнеме и да гледаме во ѕвездите затоа што ноќта беше создадена за нас. Тој се насмеа и ми кажа: „Дора, истото го помислив и јас. Оваа ноќ е наша“. Имаше клупи, но на секоја клупа имаше заљубен пар. Се прошетавме околу паркот и најдовме една празна клупа.
Седнавме. Го набљудуваме небото. И ѕвездите. Тие го окупирале целото небо и ни докажуваа дека се моментални победници. Иако изгледаа сите исти, тие светеа со различен интензитет и раскош. „Дали ова со Кримо е љубов или не?“, си помислив во себеси. „Кримо, што мислиш, ова е љубов или моментална страст?“, го запрашав.
Кримо се двоумеше, меѓутоа, по куса пауза почна да зборува: „Дора, ги гледаш ѕвездите? Како се создадени? Всушност сè во природата е создадено на таков начин. И љубовта е таква. Зборот е ист, а таа е секаде различна. Таа е поголема од нас. Можеме да повикаме на љубов, но не можеме да влијаеме како, кога и каде ќе се роди. Можеби ќе избереме да се предадеме на љубовта или не, меѓутоа, на крајот, љубовта доаѓа како молња, таа е непредвидлива и силна. Може дури и да се случи да сакаме луѓе кои воопшто не нè сакаат. Љубовта не избира пол, раса и таа едноставно се случува, секаде е околу нас. Нема услов, нема дефинирање, дополнување или решавање испреплетени шифри. Таа доаѓа како што сонцето зрачи со својата енергија, без оглед на нашите стравови и желби“.
Се изненадив од реалното размислување на Кримо. Го имав видено неколкупати, но не сме разговарале на темава. Го запознав во време на бура каде што заработуваше и си ја вршеше работата на најдобар начин. Всушност, тој работеше за да го зголеми својот студентски стандард.
„Сосем си во право Кримо“, се надоврзав и продолжив: „Тоа е нешто што не може да се купи, да се продаде или да се размени за нешто друго бидејќи е бесплатна. Не може некој да го присили да задоволи друг, ниту може да го спречи тоа. Љубовта не може да биде ниту закон, ниту затвор. Не е материја, ниту производ на пазар. Нема територија, нема граници, нема пресметлива маса или енергија. Откако завршив со зборување, воздивнав длабоко и го прашав: Ме интересира Кримо, зошто јас?“
Кримо, исто така, се издиша длабоко и ми одговори: „Зошто ти? Уште кога те видов за првпат и ги погледнав твоите очи, знаев дека ти ќе ми останеш во срцето. Ете, затоа. Ова што го кажав пред малку е реална вистина. Сега е вака, а утре е нов ден и не знаеме што ќе донесе“.
Престанавме да разговаравме. Ѝ се одушевувавме на тишината на убавата ноќ. Помина еден пар прегрнат. „Девојката викна: „Еј, Кримо!“ Застанаа, се поздравија и поразговаравме. Кога заминаа, ми кажа дека му е братучетка. Климнав со глава. Седевме уште долго време додека зазори. Утринското студенило придонесе да ми се смират мислите. Имав заборавено на уморот во оваа возбудлива ноќ. Меѓутоа, веќе почна да ме совладува уморот и му реков на Кримо: „Ајде, да одиме. Веќе се зазорува, а и двајцата сме изморени“.
Тргнавме полека, прегрнати. Во колата пред да излеземе, Кримо ме бакна повторно. Му кажав да не излегува и дека сама ќе влезам. Се поздравивме и јас влегов внатре. Весна не беше дома. Заборавив, но сигурно останала кај Антонио. Беше будна само Роза. Беше замислена и пиеше кафе и учеше.
СТУДЕНТКА
