Имаа 2% шанса да преживеат, а победија: Драгана се избори за живот со бебе во утробата

Драгана на овој ден лежеше во кома со бебе во стомакот, а сега ја држи ќерка си насмеана.

Драгана Пајиќ од Бања Лука, која ги „освои“ тие два процента, роди ќерка на нејзиниот роденден - 8 април 2020 година.

Минатата година, во овој период, таа лежеше на болнички кревет, со бебе во стомакот - во кома, по тешката операција на главата, а денес стои на нозе и ја држи во рацете својата деветмесечна ќерка Ана Матрона, пренесува Српскаинфо.

Иако фотографијата на насмеана, млада и убава мајка и нејзиното бебе изгледа како најубавото нешто што можат да го видат нашите очи, Драгана открива дека нејзиниот пат до тоа не бил воопшто лесен. Напротив.

- Поминува една година, ден никогаш... Многу мисли, зборови…животот е борба. Благодарам многу на сите што беа со мене и ме поддржаа, и повторно им благодарам на оние што не беа, и тие ме научија на нешто… Јас го имам мојот ветер во грб - Ана Матрона, затоа не сум лута на никого, и тоа е она што го работам секој ден - му благодарам на Господ и на сите светци… И можеби во мене нема простор за гнев и омраза, можеби јас сум само личноста што Бог ја избра да мора да ги трпи сите пречки, подеми и падови... Јас сум горда и сакам да истрајам и да успеам… Со ова, ја завршувам приказната на оваа тема… Сè што помина, исчезна - морам да продолжам понатаму, похрабро, посилно, посилно затоа што ми треба мојот ветар“.

Со овие емотивни зборови, Драгана сподели две фотографии на својот Фејсбук профил, а разликата меѓу нив е само една година. Иако има само 365 дена помеѓу тие два настана, Драгана признава дека тој период ѝ изгледа како вечност. Таа постигна толку многу за толку краток временски период.

Борба за два животи

- Тешко ми е да се сеќавам на сето тоа, а сепак живеам со него секој нов ден. Не сакам да го заборавам, дури и ако можам. Сепак, тоа е нешто што ме направи посилна, погорда на себе, но и посреќна. Во тој период станав мајка - вели Драгана.
Нејзината најголема животна борба, се сеќава таа, започна на 9 јануари минатата година.

Неиздржливи главоболки, несвестица, пристигнување на брза помош ... По неколку часа, Драгана лежеше на операционата маса во Белград - во шестиот месец од бременоста имала рафална аневризма во мозокот (оток или „меур“ на крвниот сад во мозокот).

- Мојот сопруг повика брза помош, тие ме однесоа на Неврохирургија на УЦЦ РС, каде ме прими д-р Весна Иванишевиќ. После два КТ-скенирања на главата, таа веднаш ја контактираше д-р Даница Грујичиќ, два часа по полноќ и ме испрати со Брза помош во Белград. Д-р Славко Ролих беше со нас за да ја следи состојбата на бебето во матката. Д-р Грујичиќ ме сретна таму, а д-р Владимир Башаревиќ и Михајло Миличевиќ ме оперираа - раскажува детално Драгана.

Иако прогнозата на лекарот во тоа време, за нејзиното и здравјето на нероденото бебе била скоро непостоечка, на крајот сепак приказната имаше „среќен крај“. Мама и нејзиното бебе во матката преживеаја.

Пет дена кома

Иако лекарите не им дадоа охрабрувачка вест дури и по операцијата, велејќи дека деновите пред нив се уште се критични, мајката и нероденото бебе продолжија храбро да се борат.

По операцијата, Драгана беше во кома од 10 до 15 јануари, се разбуди и се врати во Бања Лука од Белград на 24 јануари. По невролошката стабилизација, таа е испратена во гинеколошкото одделение на УЦЦ РС за нега на бременост. И деновите поминати таму биле тешки, но и збунувачки за неа. Додека го чекала породувањето, била убедена дека веќе родила, дека има син. Со текот на времето, таа ја дознава вистината и се помирува со фактот дека тоа е само „плод на нејзината имагинација“, последица на тешката операција.

Драгана понатаму раскажува дека со помош на физиотерапевти, од потполно неподвижна, ја креваат на нозе. И ја научуваат да оди во деветтиот месец од бременоста.

Бебе за роденденот

И така, ден за ден - осамна најважниот - 8 април, роденденот на Драгана и денот кога таа ја роди Матрона. Драгана го опишува овој момент како најсреќен во нејзиниот живот. Таа додава дека секоја мака се исплатела и заборавила на се' кога го видела своето дете.

Со нејзиниот сопруг Саша, ја крстија ќерката Ана Матрона, по Света Матрона, која инаку е заштитничка на жените.

- И кога излегов од болницата и дојдов дома со новороденче, тоа не беше крај на мојата борба. Таа само што започна, ми се чини. Немав чувство или каква било функција во левата нога и левата рака. Исто така ми беше тешко, бидејќи не можев да се грижам за своето дете како што сакав - Драгана е емотивна.

Таа додава дека ѝ помогнале во тоа и нејзиниот сопруг Саша, мајката, браќата, сестрите, снаите, нивните деца… Сите блиски членови на семејството.
Таа се моли на Бога за сите и да им се врати денес, утре, на некој начин, барем дел од она што тие го направија за неа кога ѝ беше најпотребно.

-Сега можам да го држам моето дете и да се движам сама. Јас ги зајакнав раката и ногата, на кои во моментов држам ортоза. Сè уште не е најдобро, но ќе продолжам да се борам, да работам, да вежбам и да работам напорно, со цел да му бидам најдобра мајка на моето дете - вели Драгана. 

Со искрена насмевка на лицето, Драгана признава дека и покрај сè, сега е навистина среќна жена.

- Ана Матрона ја прави целата таа среќа и тоа ми дава сила за понатамошно закрепнување - вели оваа горда мајка, додавајќи дека пред себе има уште многу борба со цел целосно да се опорави. Сепак, таа ветува дека ќе истрае во сè.