„Комплицирани“ жени: Кога ќе престанеме да се смалуваме за да се вклопиме во туѓите очекувања ?
Статистиката вели дека жените бараат партнери кои ќе им го збогатат животот, додека мажите избираат партнери кои се вклопуваат во нивниот живот.
Очигледното образложение е дека жените се одгледани за да се прилагодат. Почнувајќи со откажување од презимето и приоритет да стане семејството во кое „доаѓаат“ во однос на семејството од кое потекнуваат. Да ја напуштаат работата за да се посветат на децата и да ја жртвуваат кариерата заради кариерата на својот сопруг. Тие ги потиснуваат своите амбиции за да создадат средина за поддршка за остварување на амбициите на сите други членови на семејството.
Растеме со идејата дека нешто во нас треба постојано да биде валкано и дека не сме доволни сами.
Научени сме дека мора да привлекуваме внимание, но само со својот изглед. Има толку многу што сме научени да ги криеме - нашата амбиција, нашата болка, нашите достигнувања, нашето минато, се со цел да не се комплицираат работите, бидејќи леснотијата станува сè повеќе приоритет за мажите. Особено денес, сè што бара вложување време и енергија станува премногу.
Наместо мажите да освојуваат и да го заслужат вниманието на жените, жените прават се за да бидат забележани, спремни да се смалат колку што им треба, само за да го имаат тој некој покрај себе.
Веќе некое време губиме еден многу важен дел од жената – нејзината длабочина.
Во мај имав можност да се запознаам со извонредната жена и писателка Камиј Лоренс, која е автор ма многу романи, но ја знаеме по романите „Филип“ и „Жената“. Интересно е што избрала уметнички псевдоним, поради што не е јасно дали авторот е машко или женско, бидејќи Камиј може да биде и машко и женско име. На овој начин сакала да допре до што повеќе читатели.
Дури кога го напишала романот „Филип“, кој е автобиографска потресна исповед за загубата на нејзиниот син неколку часа по раѓањето, таа за првпат пишува во прво лице еднина, покажувајќи ја ранливоста на жената, мајката и крикот на писател, како обид да се даде смисла на бесмисленоста.
Составен во четири целини, романот е првенствено спомен на убавите денови од бременоста. Потоа се работи за суров извештај со прецизни податоци за негрижата и неспособноста на лекарот. Тогаш тоа е обид да се разбере, да се најде објаснување и сила да се продолжи, и покрај се.
Таа сподели дека тој роман не бил преведуван долго време. Една издавачка куќа била заинтересирана да го направи преводот, но кога слушнале дека не е фикција, туку вистинска приказна и лично искуство на авторот, ја откажале соработката со коментар: „Предлабоко е и шокантно!“ Луѓето не сакаат такви болни вистинити приказни“.
Во својот втор роман „Женско“ открива уште една болна вистина.
„Женско е!“ - извик кој како знак најавува дека е предодредена друга судбина.
„Нема среќа овде за некој што не бира, некој што е изманипулиран, за влогот на премолчен договор, за човек чија судбина, живот, несреќа или радост ги решава таа, надвор од неа, и покрај неа , помеѓу родителите, господарот и човекот. Да се биде несреќен, гледате, значи да се биде жена“, пишува Камиј Лоренс.
Таа го користи зборот „женско“ како дефиниција за „вечен партнер“. Прво, штом се родиш, ти си ќерка на твоите родители, потоа си сестра и внука, па девојче, па сопруга, па мајка, па баба. Се чини дека ТАА не постои надвор од контекстот на тие улоги.
Имав прилика да и го поставам моето омилено прашање - „Што значи да си своја?“
Таа рече: „Да се биде свој значи да се има слобода да се биде и да се избере. Дека не си дефиниран за живот како плус 1, преку улогите што ти ги носи животот, туку дека си комплетен во себе, како писателка, како учителка, како жена со или без партнер“.
Од една страна, бев воодушевена од нејзиниот одговор, бидејќи мојот тренерски проект и книга се посветени токму на таа тема. Од друга страна, ме боли тоа што жените, без разлика каде се родени и во каков уреден систем пораснале, денес ги водат истите битки. Општеството едноставно има потреба од поедноставување, обликување и намалување на жените.
Ако те изберат, ќе те изберат затоа што си убава, ако те изберат, ќе те изберат затоа што си среќна. Ќе бидете среќни и убави за сите.
Колку пати сме го слушнале сето тоа:
Не биди комплицирана!
Премногу си емотивна.
Премногу размислуваш.
Навлегуваш премногу длабоко.
Премногу бараш!
Ако имаш големо работно искуство, тогаш си преквалификувана.
Ако имаш многу животно искуство, тогаш си остроумна.
Ако имаш развод и деца зад себе - само тогаш стануваш комплицирана.
За кого? И што воопшто значи тоа?
Ме прашавте како да најдате партнер, ако сте премногу ранливи, зафатени, успешни, амбициозни.
Одговорот е: така што нема да верувате дека Вие сте премногу или дека барате премногу!
Ако верувате во таа приказна, ќе дадете се од себе да станете некој што не сте и само тогаш нема да го најдете тоа што го барате.
Само оној кој не се плаши од вашето минато, вашите деца и вашата сила заслужува да биде покрај вас. Тоа ќе го цени некој кој и самиот бил во битка, донел одлуки и ги трпел последиците од неговите одлуки. Некој кој почувствувал страдање, болка, но и доживеал успех и знае да го препознае оригиналот во светот на копиите. Верувајте ми такви луѓе навистина постојат, само тие се плашат дека се премногу за вас.Izvor: Sensa/Елена Срзентиќ Фрлета - Магистер по социолошки науки, трансформациски тренер и автор на коучинг програми за жени - LadyLifeCoach