Животна училница // Приказни

Уморна сум: Короната ни украде година живот

22 Јули, 2020

Уморна сум. Заспивам лесно и се будам тешко.

Си велам себеси затоа што е време за одмор и сите знаеме дека сме уморни од годината што одлучи да кликнеме на пауза на нашите животи.

Гледавме како неми набљудувачи.

Викендите ги поминувавме дома.

Добивме разни осипи и херпеси од маските.

Научивме да се движиме два метри едни од други.

Престанавме да се гушкаме и да се бакнуваме.

Мериме температура во паника.

Ја анализираме секоја дијареја, кашлица и течење на носот, пет пати.

Зборовите тестирани, заразени, VIRUS, VIRUS, VIRUS, станаа наше секојдневие.

Научивме нови зборови КОВИД И КЛАСТЕР.

Нè научија да се чувствуваме лошо ако се забавуваме затоа што можеме да се заразиме.

Секој ден сме бомбардирани од мрачна статистика во форма на број на пациенти. И мртви. И респиратори. Збор и афера.

Уморна сум.

И не можам да одам на море.

Економските експерти ни се закануваат со нова криза, како да некогаш таа ја напушти Босна.

Има денови кога нозете ми се како олово. И главата ми е тешка. Претпоставувам дека од сè што треба да се вклопи во неа.

И, не го гледаме крајот.

Сценариото е уште полошо во соседна Србија. Луциден претседател кој плаче на телевизиско обраќање. Протести, па дури и мрачна статистика. Тие велат дека здравствениот систем наскоро ќе пукне. А тој е оној истиот каде одиме кога нема каде да одиме.

Уморна сум.

Ковид украде една година од нашите животи. Тој поттикна стравови и наметна чувство на вина.

И не можам.

Ако животот мораше да биде дома, оддалечен два метри, стерилен, дезинфициран и со маска, не би сакала ни да го живеам.

Да беше без море, без пријатели, без прегратки.

Ако некој те заклучи дома како мајките во '99.

Слободата е премногу скапа за да се даде толку лесно.

Што е еден вирус што ќе го преболам ако е потребно. Сум надминала и поголеми срања.

Уморна сум.

Од мрачни сценарија.

Кластери.

Политики.