Секоја доилка во одреден момент доаѓа во ситуација поради наглото зголемување на количината на млеко, градите ѝ отекуваат, се воспалуваат, а во потешки случаи, кога ќе се затнат млечните канали, може да дојде и до маститис. Најмногу се случува на почетокот на воспоставување на лактација, а мене ми се случи кога решив да престанам со доењето...

Вака ја почнува приказната една доилка, чиј случај се рашири на социјалните мрежи. Го пренесуваме нејзиното искуство во целост, подолу...

Да се ​​разбереме, доењето не е воопшто лесно. Воспоставувањето на лактација е болен и исцрпувачки психофизички процес кој, ако се погледне статистиката, многу мал процент од жените го продолжуваат и по тримесечното бебе. Го доев моето бебе цели 16 месеци, а прекинот на доењето не помина толку лесно како што замислував.

Но, да почнеме од почеток. Иако не го очекував тоа, млекото ми почна веднаш штом ме донесоа од родилната сала во собата. Толку вознемирена и изгубена, ми донесоа бебе и ми го напикаа на градите неколку пати - се разбира, таа не ја фати дојката, бидејќи кутрото не знаеше што се случило. И ниту јас. Не оставија сами во собата и со некоја луда среќа или како што веќе нареди природата успеавме да се прилагодиме и бебето почна да влече. Толку мала, тешка едвај 3 килограми, беше упорна и решителна, па не ми остави многу избор.

Првите денови беа пеколни - доење два-три часа, понекогаш и помалку, а помеѓу оброците, обвивки да ги смират болните брадавици. Целиот процес на навикнување траеше околу еден месец, имавме полоши и подобри денови, но се протуркавме. Во тој период градите не ми беа критично полни или воспалени, а да не зборуваме за маститис. Така, прекинот на доењето ме чекаше целосно неподготвена.

Кога моето бебе имаше 16 месеци, почувствував дека е време да го прекинам ноќното доење што ни остана. Со полна уста со заби, одење во градинка и тоа што ја јаде сета храна што ја ставаме пред неа, сфатив дека моите гради повеќе не ѝ значат ништо и решивме да ставиме крај на тоа. Викендот на Златибор беше идеална можност да ја оставиме со баба и три дена и да заборавиме дека „Сика“ - (така ја нарекувавме дојката) некогаш постоела.

Продолжив да масирам и да вадам млеко, дури помислив да побарам од гинекологот рецепт за лек за да се прекине лактацијата, но тогаш мојата другарка ми откри генијален трик - зелка!

„Земе ладни листови свежа зелка од фрижидерот и стави како облога на дојката. И воопшто немојте да се измолзуваш, бидејќи телото ќе продолжи да го прима како сигнал дека сè уште треба да го произведе. Само масирај и менувај ги листовите зелка“, остро ми рече таа.

Бев сомнителна бидејќи не бев поддржувач на „бабините рецепти“, но ја послушав. Веднаш по првата вечер почувствував значително олеснување, а по вториот ден млекото целосно престана. Градите ми беа меки и празни. Слава ѝ на зелката!

Сепак, за мајките кои штотуку почнуваат да дојат, имам важно предупредување!

Ако користите обвивки од зелка, постои ризик од инфекција со Listeria monocytogenes. Листериозата може да биде многу сериозна болест и за мајката и за бебето. Листеријата може да се пренесе преку оштетената кожа на дојката или брадавицата преку крвта во телото на мајката или директно од површината на кожата преку усната шуплина на бебето во телото на бебето. Така, зелката не треба да се нанесува на оштетени брадавици или гради со повреда, како и во случај на предвремено родени бебиња или бебиња кои имаат болест на намален имунитет (имунодефициентни бебиња). Мирисот на листовите зелка во пределот на градите може да го спречи бебето да цица. Долготрајната употреба на листовите зелка може да го намали производството на млеко.

Фото: printscreen Youtube/Freepik