18 години лудо ја сакал љубовницата, а нивната ќерка не ја признаваше: Во 2020 белгискиот крал конечно направи ДНК и се дозна шокантната вистина
Едноставниот ДНК тест во 2020 година откри еден од најголемите кралски скандали во Европа - се покажа дека поранешниот белгиски крал Алберт Втори добил вонбрачно дете додека бил во брак со неговата сопруга, кралицата Паола. Тоа вонбрачно дете беше принцезата Делфин, скулптор и сликарка, која дури по тешки и „гадни“ дворски битки добила право да се нарекува „принцеза“ и со тоа да укаже на нејзината поврзаност со кралската лоза.
Принцезата Делфин не ја знаела вистината за нејзиниот татко дека е крал на Белгија засекогаш, но ја знаела со децении пред јавноста да го дознае тоа, и пред фактот да се докаже на суд. Таа е родена како плод на 18-годишна врска помеѓу нејзината мајка, бароницата Сибил де Селис Лонгшамп, и Алберт Втори, кој во времето кога започнала нивната „забранета“ романса, во 1966 година, бил принц и иден крал на Белгија.
Делфин го открила идентитетот на нејзиниот вистински татко дури кога имала 17 години, дотогаш верувајќи дека татко и е Јонкер Жак Боел, сопруг на нејзината мајка и богат индустријалец. Во 1985 година нејзината мајка ја однела во нејзиниот омилен ресторан во Лондон и ја открила тајната - вистинскиот татко на Дефин е принцот Алберт, наследник на белгискиот трон.
За младата Делфин ова било повеќе олеснување отколку изненадување. Таа цел живот го познавала Алберт како близок пријател на нејзината мајка, имала убави спомени за него, па дури и посебен прекар за него (Papillon, француски збор за пеперутка) и чувство на удобност и поврзаност што никогаш не го развила со човекот за кој мислела дека е нејзиниот татко.
„Додека растев, се чувствував многу сама. Не се чувствував како да припаѓам никаде или со некого“, изјави таа за Vanity Fair во 2022 година.
Забранетата љубов на белгискиот крал и убавата бароница траела цели 18 години
Делфин не била резултат на кратка, случајна врска, туку сериозна љубовна врска помеѓу Алберт и Сибил, која започнала во средината на 60-тите и траеше 18 години. И Алберт и Сибил беа во несреќни бракови - таа беше отуѓена од нејзиниот сопруг Жак Боел, а тој беше во брак со италијанската принцеза Паола со која веќе имаше три деца. Иако секогаш се враќаше кај Паола и кај децата, тој беше редовен во животот на својата љубовница, а потоа и на малата Делфин, испраќајќи им подароци и честитки, посетувајќи ги во станот во кој живееле, па дури и ги водел на патувања. Во еден момент, Алберт наводно дури и предложил Сибил да ја остави сопругата и да се пресели во Лондон заедно со нивната ќерка. Сибил е таа што го одвратила од таа политички погубна одлука.
Делфин била само тинејџерка кога ја дознала вистината за нејзиното потекло, но била и свесна дека мора да ја крие, поради почит кон институцијата белгиска монархија.
„Морав да го заштитам, пред сè, татко ми. Морав да ја заштитам мајка ми. И морав да ја заштитам мојата земја. Затоа што се знаеше дека постојам и дека сум родена во вонбрачна заедница со татко ми, кој потекнува од силно католичко потекло, ќе имаше голем скандал и татко ми можеше да го загуби својот престол.
Најчуваната тајна која сите ја знаеле и која никој не ја знаел
Во годините што следеа, Делфин толку ревносно ја чуваше својата тајна што никому не го откриваше идентитетот на својот вистински татко, дури ни на терапевтот што го гледаше три пати неделно кога се бореше со анорексија како тинејџерка. Таа беше толку решена да задржи се од јавноста, што не му ја кажа вистината ниту на Џими О'Хара, Американецот со кој се омажи и со кој имаше две деца. Тој ја дозна вистината кога остатокот од светот ја дозна, во 1999 година, кога беше објавена неовластена биографија на кралицата Паола во која авторот Марио Даниелс го откри постоењето на вонбрачната ќерка на кралот. Иако Делфин не беше именувана во биографијата, тоа беше поттик за новинарите да го објават на насловните страници она што долго време го знаеја, но го прикриваа.
„Таа беше јавна тајна за белгиските медиуми. Тие добро знаеја која е и каде живее, но мојата книга беше изговор да изнесам сè на виделина. Следниот ден, насловната страница на британскиот „Тајмс“ објави голема слика на Делфин со насловна: „Вонбрачното дете на кралот на Белгија живее во Лондон“, објасни Данелс за „Венити фер“ во 2020 година.
Животот на Делфин радикално се промени - и не на подобро
Дотогаш, Делфн работеше како влијателен сликар и скулптор, но објавувањето на книгата и написите во весниците веднаш стави крај на секој привид на нормален живот. Таа повеќе не беше тајна принцеза, во нејзиниот ум стана „политички заложник“. Немала никакво обезбедување, ниту заштита на палатата, па новинарите и папараците слободно ја демнеле, а непознати на улица отворено ја навредувале обвинувајќи ја дека ја ослабува монархијата.
Најголемиот удар го доживеа самиот Алберт, наместо јавно да ја признае вистината, портпаролот на белгиската палата целата приказна ја окарактеризира како „злонамерни озборувања“, а Алберт само случајно и „нејасно“ ја спомна кризата што ја имал во бракот кон крајот на 60-ти во обраќање по повод националниот празник, во времето на раѓањето на Дефин. Некое време подоцна, околу 2001 година, тогаш 33-годишната Делфин му се јавила на Алберт кој, на нејзино чудење, тврдел дека не и е татко, и покрај децениските убави спомени што ги споделувале.
„Мислам дека во одреден момент тој беше под влијание на некој. Некој му рече: „Види, треба да ги прекинеш врските со својата ќерка и да кажеш дека ова никогаш не се случило“. Мислам дека имаше некои несреќни човечки суштества таму на кои не им се допадна идејата за моето постоење. Затоа мислеа дека е подобро да се ослободат од мене, што, за жал, не функционира баш така во животот. Не можете едноставно да се ослободите од дете кога е јасно дека го имате“, признала оваа уметница.
Делфин со години се обидувала приватно да се смири со нејзиниот татко, но упорното одбивање на нејзините родители ја оставило збунета и со скршено срце. Кога таа самата имаше две деца, Џозефина и Оскар, нејзината болка се продлабочи; таа не разбираше како секој родител може толку ладно да ја отфрли сопствената крв. Таа, исто така, стана фрустрирана од ефектот што нејзиниот статус како вонбрачно дете на кралот го има врз нејзината кариера - нејзините уметнички изложби беа мистериозно откажани, а поканите за работа се намалија бидејќи богатите луѓе се плашеа дека таа ќе го вознемири кралот, па дури и на некои банки им беше дозволено да прават бизнис со него.
Седум години судска битка за да се потврди дека е ќерка на Алберт и принцеза
Делфин во еден момент решила да започне судска битка со цел легално да докаже дека е ќерка на Алберт. Кога Алберт абдицирал во корист на својот најстар син Филип во 2013 година, губејќи го правниот имунитет, Делфин поднела тужба. Правната сага траеше седум години, а на крајот Алберт се согласи да направи ДНК тест и во јануари 2020 година конечно призна дека е биолошкиот татко на Делфин.
Принцезата Дофин постојано нагласува дека нејзината цел никогаш не била финансиска добивка, наведувајќи го нејзиното наследство од Жак Боел, човекот за кој некогаш верувала дека е нејзиниот татко, кој потекнувал од семејство вредно милијарди, „многу побогато отколку што некогаш била Албертова“. Таа инсистираше на титулата принцеза, а минатата година побара уште поголеми кралски права. Имено, Делфин бара да има ист третман како нејзината полусестра и полубрат, принцезата Астрид и принцот Лорен, односно да биде поканета на сите државни пригоди, а не само на белгискиот национален празник и државниот погреб.
Во октомври 2020 година, по судска одлука, Делфин беше повторно споена со нејзиниот татко, поранешниот крал Алберт. „Не знаев колку ми беше важно да го видам повторно, физички. Почувствував големо олеснување. Тоа беше многу, многу тешко и долго патување, но дефинитивно вредеше“, изјави таа во 2022 година, но повеќе не зборува јавно за нејзината врска со Алберт, посочувајќи дека поминала премногу години во борба во која многу луѓе биле повредени и дека е време тие двајца да дојдат до точка да си веруваат еден на друг.Фото: Инстаграм
