Доктор Габор Мате откри што големо пропуштате во животот: А, тоа никој нема да ви го врати утре
Канадски лекар кој се занимава со надминување на зависноста и траумата во последниве години, му откри на неодамнешниот гостин во подкаст што би променил во својот живот.
Д-р Габор Мате е канадски лекар и истакнат стручњак, кој својата кариера ја посвети на надминување на зависноста и траумите, а беше во Белград како гостин на Фондацијата „Новак Ѓоковиќ“. Мате е добитник на наградата „Хуберт Еванс“ за литературна нефикција, неговите книги се преведени на повеќе од 30 јазици, а за неговата медицинска работа е награден со Орден на Канада. Во Србија најмногу го поврзуваат со семејството Ѓоковиќ, поточно Јелена, која често изјавува дека се води од неговите принципи во воспитувањето на децата и воопшто во пристапот кон животот.
Неодамна д-р Мате гостуваше во подкастот „Feel Better, Live More“ чиј водител беше д-р Ранган Чатерџи, а на социјалните мрежи деновиве се појави видео во кое тој, преку приказната за книгата за Вини Пу, раскажал што е најважно во животот, а кое го запоставил и како дете и како возрасен.„Кога би можел да одберам како повторно да го живеам мојот живот, не би го живеел на овој начин“. Дали го знаеш Вини Пу?“, го прашал водителот доктор Мејт. „Не лично“, се пошегувал докторот домаќин. „Добро. Книгата. Крајот на таа книга ме доведуваше до солзи со години. Во приказната, Кристофер Робин мора да оди на училиште и им кажува на своите пријатели, животни, играчки, дека повеќе нема да може да си игра толку многу со нив. И што не сфатив кога бев на медицинско училиште и работев како лекар, колку бев поттикнат да го оправдам своето постоење во светот - посакувам да не работев толку напорно. Кога сте принудени да работите, вие всушност го игнорирате она што е важно, а тоа е да се одморите од работата и едноставно да поминете време уживајќи со децата, со сопругата, со семејството. Јас не го направив тоа. Секогаш чувствував дека морам да продолжам да работам, а книгата завршува со изјавата „И што и да прават, каде и да одат во волшебната шума, малото момче и неговата мечка секогаш ќе играат заедно“. А таа реченица ме расплакуваше со години, луѓето ја жртвуваат својата разиграност, својата радост, водени од несвесната потреба да го потврдат своето постоење, а од каде тоа, од детските трауми. Играта е толку важна, колку што и радоста е важна, во таа смисла, секогаш можеме да продолжиме да играме во Маѓепсана шума, и тоа е само суштинско“.
ФОТО: Printscreen / YouTube/ Dr Rangan Chatterjee
