Иако е последна, таа е убедливо најважна: Еве од што нѐ штити 10-тата Божја заповед „Не посакувај“

„Не посакувај“ можеби е навидум чудна заповед, но Господовите патишта се исто така чудни, нели?

Не посакувај. Колку чудна заповед! Кој човечки закон некогаш делувал или може да делува на човечкото срце и да ги одреди неговите желби и ментални расположенија?

Човечкиот закон важи само за отворените пороци и престапи, а Божјиот закон поинаку влијае на човекот. Тој вели дека не само што не се прави зло, туку и дека злото не се мисли и не се посакува.

Се гледа дека Тој е Законодавец и Срцезнаец и дека сака човекот да биде праведен и непорочен, не само во надворешниот живот, туку и во неговата внатрешност, во душата. И така треба да биде. Треба ли само да ги избегнуваме лошите дела, јавните пороци, откриените злосторства, не грижејќи се за чистотата на душата и срцето? Според Спасителот, таквиот човек е како насликан гроб (Мт. 23,27): убав е однадвор, т.е. се чини дека е доблесен и беспрекорен, а внатре  полн со мртви коски и нечистотии, т.е. зли и скриени мисли и желби и страсти. И тоа е што е можно повеќе.

Да се ​​потсетиме од Евангелието какви биле фарисеите, кои Господ ги прекорувал, во нивното лицемерие и тајни беззаконија. Такви фарисеи можеме да сретнеме и денес. Луѓето ги сметаат за невини и чесни, ги почитуваат и ги уважаваат. А Бог? Тој воопшто не ги смета за такви. Тој, како Сезнаен, ја гледа сета внатрешна нечистотија на гревот, сета нечистотија на срцето, сите порочни страсти и, не гледајќи во пристојната надворешност, ги смета за грешници и беззакони. Зашто, според Светото Писмо, омразата пред Господа и самата мисла е неправедна (Изреки 15, 16), и затоа светиот апостол Павле нè учи да се очистиме од секаква нечистотија не само на телото, туку и на духот, создавајќи светост во страв Божји. (2 Cop. 7.1).

Ние, како христијани, имаме должност да бидеме чисти и непорочни, не само по телото, туку и по духот, не само во нашите дела и постапки, туку и во нашите мисли, намери и желби. Затоа сме должни добро да се грижиме и да ја исполниме заповедта „Не посакувај!“. Таа, само таа, може да нè спаси од гревовите со дела. Зашто, почетокот и коренот на злото е внатре во нас, во нашето срце. Апостолот вели: Секој е искушуван од својата желба, која го мами и лаже. Тогаш желбата за зачнување раѓа грев“ (Јаков 1:14, 15).

А Спасителот ни вели: од срцето излегуваат лоши мисли, убиства на прељуба... Слушнете, значи, што вели Спасителот. Тој вели дека сите престапи, кои се забранети, доаѓаат од лоши мисли и лоши желби во срцето. Значи, ако не се воздржуваме од лоши мисли и желби, нема да можеме да се воздржиме од лоши дела. Тоа е точно. Земете дрво, на пример. Ако почнеме да му ги сечеме само гранките, тоа повторно ќе порасне и ќе дава нови гранки, а ако го извлечеме самиот негов корен, се разбира, веќе нема да има гранки. Така е и со нашите дела. Ако не ги чуваме лошите мисли и желби во душата и ако се обидеме веднаш да ги искорениме од срцето, тогаш нема да имаме ниту лоши дела. И самите знаете, браќа, зошто паѓаме во гревови и беззаконија.

Еве, на пример, вашиот сосед има убава куќа, тој е во добра позиција или има добар глас кај сите - и кај вас лесно се раѓаат вознемирувачки мисли: Зошто не сум јас на негово место? Што го прави подостоен од мене, па се‘ му оди добро? Ако не се вооружите против таквите мисли - можете да паднете во завист и на тој начин да ги прекршите шестата и осмата и деветтата Божја заповед. Затоа Господ нè опоменува со десеттата заповед: Не посакувај ја куќата на ближниот свој, ниту неговата нива, ниту неговиот слуга, ниту неговата слугинка, ниту неговиот вол, ниту неговото магаре, ниту нешто што е на твојот ближен. Очигледно е, браќа, дека сите пороци и беззаконија произлегуваат од лоши мисли и желби, кои често се претвораат во страсти, ја валкаат нашата душа и не прават непотребни и пред Бога и пред луѓето. Што да правиме, браќа? Што нè учи Светиот апостол. Тој вели: Кои се Христови, го распна телото со страсти и желби (Гал. 5:24).

Како христијани, ние треба да ги искорениме во себе сите лоши мисли, желби и страсти, да ги чуваме нашите срца чисти и да бидеме задоволни со нашата состојба, која ни ја дал Бог, и да не сакаме ништо друго. Ако го сториме тоа, ќе ја исполниме последната заповед: „Не посакувај!“

Еве ги нашите средства за очистување на нашите срца и штитови од грешните желби: да се повикуваме на големото Име на нашиот Господ Исус Христос колку што е можно почесто и искрено. Тоа силно го отфрла од нас секое искушение и ја уништува секоја грешна мисла во душата, како и телесната желба во срцето. Моли се вака: Господи Исусе Христе, Сине Божји, помилуј ме мене грешникот!

Фото: unsplash