„Кога ја добив дијагнозата, знаев – Тоа е тоа, ова е крајот“: На Јасмина и ги остраниле двете дојки и јајници, а денес им помага на другите жени со своето искуство

Добивај вести на Viber

Јасмина Стојановиќ од Ниш е уште една од оние силни жени кои минале низ голгота на една злобна болест. Нејзината битка со ракот на дојката започнал пред три години кога и бил дијагностициран дуктален инвазивен карцином на дојка по „core “биопсија. Направи две мастектомии, и беа отстранети јајниците, ги издржа тешките терапии кои потоа беа применети за нејзината тешка дијагноза.

По една година од тешкиот период Јасмина е добро и поголем дел од нејзиното време го поминува со семејството.

- Добро сум! Редовно одам на квартални прегледи, се трудам да поминувам што е можно повеќе време со семејството, учествувам на хуманитарни мотивациски форуми кои ја подигнуваат свеста за ракот на дојката, а во исто време собраните средства се проследуваат до онколозите во градот каде што се одржува форумот – раскажала Јасмина.

Имав многу лошо искуство со хемотерапија

Со ваквиот ангажман Јасмина постојано се потсетува низ што поминала и што и било најтешко.

- За жал, имав многу лошо искуство со хемотерапијата. Мојот протокол за лекување вклучуваше 4 циклуси на познатата црвена терапија и 4 циклуси терапија со доцетаксел. Црвените терапии донесоа опаѓање на косата, гадење и повраќање, метален вкус во устата и некако го турнав. Потоа следи првиот циклус на Doctaxel. Веќе првите капки предизвикаа алергиска реакција и терапијата беше прекината. Добив дополнителна премедикација и после тоа повторно почнаа со терапијата и го завршив шишето. По третиот ден, мојот пекол започнува. Болки по цело тело, афти во усната шуплина, такви болки во прстите што не можев да држам ни чаша вода во раце, а на крајот температурата беше 39,5. На Одделот за онкологија примив инфузија и додека лежев толку беспомошна и без трошка живот во себе, слушнав како докторот му кажува на мојот сопруг дека сум во септичка состојба. Ќе го паметам тој момент додека сум жива. Терапијата подоцна ми беше сменета на консултацијата за да го продолжам започнатиот третман. Кон крајот на терапијата добив тромб во раката, но терапијата ја примив уредно до крај.

По дијагнозата, операцијата и завршувањето на хемотерапијата, таа одлучила веднаш да ги отстрани двете дојки, а подоцна и јајниците, според советите на лекарот.

- Без разлика на се што се случи, не бев лута на генетиката. Тетка ми го имаше истиот тип на рак во 2009 година и, фала му на Бога, сега е здрава жена. Поради позитивна генетика, и двете ќерки ќе бидат тестирани за оваа мутација по совет на лекар откако ќе наполнат 25 години.

Со новите терапии нема губење на косата, веѓите и трепките

Не интересираше и дали нешто се променило во тие тешки терапии од пред три години кога се лекувала и колку е запознаена со новите методи на лекување.

- Неколку мои пријатели моментално примаат иновативни терапии кои сега се достапни кај нас и добро ги поднесуваат. Она што го забележав е дека нема опаѓање на коса, веѓи, трепки, што секако многу им значи на жените, иако мене лично ништо од тоа не ми беше тешко, единствено ми беше важно да заздравам и да бидам добро.

Се сеќаваме на моментот кога се нашла во таа ситуација и на трогателниот момент кој и го подготвил сопругот.

- Денот кога ја почнав првата терапија ми беше најтежок. Чувствував беспомошност, лутина и страв. Мојот сопруг беше покрај мене и ме бодреше, но можев да видам страв во неговите очи. Тој и ќерката беа детално информирани за се, а јас бев таа што не сакаше да знае ништо. Отидов во подрумот од куќата за мојот сосед –фризер ми ја избричи главата и добив шок кога излегов низ вратата од подрумот. Мојот сопруг сееше на стол со полубричена глава. Во тој момент ми призна дека донел одлука дека во моментот кога ќе почне да ми паѓа косата, и тој ќе се избричи и ќе ми биде поддршка.

Не крие дека болеста и лекувањето ја промениле. Тој вели дека порано лесно се нервирала, често во грч дека се мора да се направи. Денес, таа е среќна што запознава жени на кои им треба малку сила и поддршка кога ќе дознаат дека имаат рак на дојка.

Секоја од нашите работилници е многу емотивна.

- Енергијата што се емитува на трибините треба да се доживее. Коментарите на присутните кои ги поддржуваат ваквите работилници се дека сите сме многу позитивни, насмеани, весели и да сме се сретнале под други околности никогаш не би помислиле дека сме болни и дека некои од нас се уште се мачат. Жените на вакви трибини сакаат да слушнат што е ново во лекувањето на ракот на дојка, дали новите терапии кои се достапни во светот стигнале и кај нас и за кој тип на рак. Некаде во длабочините на душата, секоја жена која се соочила со ракот на дојката ја има надежта дека конечно ќе се појави лек или вакцина за ракот на дојка - вели Јасмина со верба дека тој ден ќе дојде и дека жените повеќе нема да мора да поминуваат низ тешкото и болно искуство што таа самата го доживеала и преживеала.

Форумите на кои таа учествува служат и за подигање на свеста кај жените за превентивни прегледи.

- На ваквите собири присуствуваат здрави жени, а на болните им се обезбедува и форма на психолошка поддршка. Од моето искуство можат да разберат дека жената не е помалку вредна ако остане без дел од телото - истакнува Јасмина.