Слепа како мала, ѝ почина детето, замина во вечноста од неухранетост: Едит Пјаф, француското врапче
Ако во неколку наврати сте помислиле дека животот не е фер кон вас, повеќе од доволно е да ја прочитате оваа кратка животна приказна и да сфатите дека работите секогаш можат да излезат многу полошо, а да се биде над таквите ситуации е олицетворение на оние како Едит кои можат да пејат од длабочините на душата "Non je ne regrette rien" (Не жалам за ништо).
Целосното име и е Edith Giovanna Gassio, а оваа Французинка со исклучителен глас имаше тежок живот уште од раѓање.
Нејзината мајка ја оставила по породувањето, а нејзиниот татко отишол во војна, па воспитувањето на девојчето и било препуштено на нејзината баба, инаку позната како „Мадам“ во Нормандија. Едит го поминала своето детство во бордел и за неа се грижеле куртизаните.
Згора на сето тоа, од третата до седмата година од нејзиниот живот, таа беше слепа, за што наводно е одговорно воспалението на рожницата на окото.
Биографите Едит Пјаф сметаат дека растењето на толку несоодветно место влијаело на нејзиниот поглед кон животот, но и на односите со мажите.
Мислев дека кога маж ќе покани жена на пијалок, таа не смее да го одбие, призна француската пејачка во некои подоцнежни интервјуа.
На четиринаесет години, таа му се придружи на нејзиниот татко, патувачки акробат, и по улците пееше за малку пари. Две години подоцна, го запозна Луис Дупонт кога страсно се вљуби, а врската резултираше во дете, поточно ќерката Марсела, која почина од менингитис на само две години.
Пејачката се здоби со поголема популарност во 1935 година кога беше откриена на улиците на Париз од сопственикот на ноќниот клуб „Ле Гернис“. Иако беше нервозна на сцената, Луис Лепли ја охрабри да пее, а поради нејзината висина од само 142 сантиметри, тој и го даде уметничкото име La Mome Piaf или врапче, што ќе ја придружува до нејзината смрт.
Тој ја научи на основата на сценското движење и инсистираше на сцената да носи црн фустан, што стана нејзин заштитен знак.
Настапите во Ле Герни и договорија договор за снимање албум и се чинеше дека е на добар пат да се прослави.
Но, на 6 април 1936 година Лепли беше пронајден мртов, а Едит Пјаф беше една од осомничените.
Иако беше ослободена, таа требаше да го врати својот имиџ.
Наскоро стапи во деловно-романтична врска со композиторот Рејмонд Ас и тие започнаа да создаваат песни обоени од нејзините животни искуства. Во повоена Франција, таа стана една од најбараните забавувачи, а се прослави со песните „La Vie en rose“, „Hymne a l’amour“...
За време на нејзиниот краток живот, Едит љубеше неколку познати мажи. Таа имаше врска со францускиот композитор и шансониер Шарл Азнавур и се омажи двапати. Со Пилс судбоносното да го изговори во 1952 година, а покрена барање за развод пет години подоцна.
Таа исто така барала брачна среќа со Тео Сарап, грчки фризер и забавувач дваесет години помлад, со кого се омажила во 1962 година и со која настапувала сè до нејзината прерана смрт во 1963 година, предизвикана од неухранетост и проблеми со црниот дроб.
Сепак, таа го сметаше шампионот во бокс Марсел Сердан за љубовта на нејзиниот живот. Таа се в вљуби во него летото 1948 година, и покрај фактот дека тој беше оженет и имаше три деца, а една година подоцна го загуби во трагична авионска несреќа.
Едит имала само 48 години кога починала.
Врз основа на нејзиниот бурен живот, беше снимен високо професионален филм „La vie en Rose“ од 2007 година, во кој ја играше француската актерка Марион Котијар, која доби Оскар за оваа улога.
На видеото слушнете една од нејзините најпознати песни Не, не жалам за ништо.
Извор: Elle.rs
