Тања 10 години се борела за потомство, поминала 8 ин витра, а потоа се случила магија: „Не се откажувајте никогаш“
Тања Марјанац (41) од Сомбор е поранешна професионална ракометарка со кариера долга повеќе од десет години. Покрај тоа што се сретнала со сопругот, ракометар, со кој е заедно 22 години, а во брак 15, спортот ја научил да се бори до крај и да не се откажува. А таа истрајност најдобро се отсликува во нејзината борба за потомство, која траела десет долги години, во кои поминала 8 ин витро оплодувања.
„Откривањето дека нема да можам да забременам по природен пат беше голем шок за двајцата. Тогаш имав 26 години. Неверување, солзи, но и решеност да се остварам како мајка беа емоциите кои ме „водеа“. Тргнувам во акција, поставувам прашања, барам клиники и лекари. Отворав тогаш тешка и табу тема, не можев да молчам бидејќи сакав што побрзо да најдам решение. Сепак, не е секогаш лесно. Често ме збунуваше, ми предизвикуваше дополнителна конфузија во мојата глава дека не знаев каде да одам и што да правам. На самиот почеток, при првиот процес, бев толку убедена дека ќе успееме што кога пропадна ИВФ, не можев да го прифатам неуспехот“, искрена е Тања, пренесува Жена.рс.
По завршувањето на спортската кариера, Тања многу сакала и едвај чекала да стане мајка. Сепак, тоа не се случило. Отишла на тестови и многу брзо се установило дека нема да може да забремени по природен пат, па така започнала борбата со стерилитетот.
„Некако во тој период пристигна и Маша, куче Малтезер, која се‘ уште е со нас, веќе 15 години, а нејзиното присуство често го коментираа на лош начин со речениците: „Подобро е да родите дете отколку да шетате куче...“, „Подобро да се грижиш за деца отколку за кученца“, „Што чекаш, време е“, „Опушти се, ќе биде“, „Не мисли“. ..
А всушност не знаеја кој е вистинскиот проблем и какви маки трпам. Маша пристигна во периодот за да ми помогне, некако полесно да ја водам таа битка, да ми го олесни периодот што следи и борбата што претстои, а борбата не траеше кратко“.
„Година по година помина, и ништо ново за мене, чудно е кога ќе влезеш во тој вител и веќе не знаеш каде одиш и што да правиш... Сакаш само едно... Се сеќавам на тој прв обид и едноставно не можев да верувам во неуспех. Дури и отидов да ја отстранам бета три пати во три дена, бидејќи мојот мозок не можеше да прифати“.
Следеле нови анализи, па повторно чекање и така натаму. Се сеќава кога првпат си дала хормонски инјекции, како и се треселе рацете, а веќе во текот на третиот процес си ја давала инјекцијата како да пие бруфен.
„Веќе се откажав од се‘, односно од посета на клиники во Србија, лекари, билкари и разни други работи за кои имав слушнато и полека се подготвував да одам во Прага, да пробам таму. Се сеќавам дека другарка ми ме убеди да одам да разговарам со доктор, отидов, па не знам ни зошто, а главно како да се случи магија тогаш“.
Решила да се обиде уште еднаш, а без разлика што веќе била со едната нога во Прага, не била рамнодушна, бидејќи како што вели никогаш не можеш да бидеш рамнодушен.
„Вистина е дека бев за нијанса поопуштена од претходните неколку процеси, веќе бев исцрпена од се‘ и го пуштив како што помина, Прага веќе ја имав во мојата глава, сепак тој обид беше успешен, се вратија 4 ембриони што ми беа дадени, остана само еден, но достоен и се роди Лазар“.
По раѓањето на Лазар, соништата на Тања се остварија, но сè уште има желба за повеќе деца.
„По кратка пауза повторно им се вратив на процесите. Додуша, нијанса поопуштено од почетокот, но никогаш ја нема таа рамнодушност, не можеш да се опуштиш целосно, иако веќе имав дете, таа желба беше голема, продолжив со процесите и отидов во Прага.
Таму од првиот обид дојде до бременост, но во 12-та недела заврши со спонтан абортус. Тоа го доживеав многу тешко и не се знае кој беше полош, дали јас или Лазар,тој едвај чека брат или сестра. После тоа пробав уште еднаш и потоа ставив точка“.
Борбата на Тања траела 10 години, поминала низ 8 процеси, многу анализи, клиники, лекари и хормони. И во текот на тоа патување, она што и помогнало да издржи толку многу бил тренингот, физичката активност.
„Таа физичка активност ме врати во живот и многу ми помогна на тој пат, особено кога си во процес на хормонална терапија и телото ти реагира многу силно, понекогаш си расположено горе-долу. И генерално после тие процеси, начинот на кој што побргу можеш да излезеш од тие кризи е тренинзите. Тренингот може да биде и прошетка, трчањето ми помогна многу, во некои периоди се враќав на ракометот и тоа ми беше лек за душата.
Во тоа време не се зборуваше толку за тренингот и неговата важност. Работев со чувство и како поранешен спортист кој излезот од кризата го бараше на теренот во зголемен тренинг и префрлање на фокусот на телото. Сега имаме многу повеќе информации за темата на тренингот, како тоа влијае на хормоните и колку всушност е корисно за менталното и физичкото здравје. Посакувам жените да размислат малку повеќе за тоа. Многу луѓе се губат во оваа борба за потомство, се запоставуваат себеси и не сфаќаат колку е важно да се разбуди тоа добро чувство и да се испуштат тие добри хормони и колку е важно да се префрли фокусот од таа ситуација дури и по еден час секој ден. Затоа што не можете да не мислите, едноставно не можете.
Сега како фитнес тренер, Тања им помага на жените да се чувствуваат добро во своја кожа, бидејќи како личност која го поминала сето ова и како мајка, таа разбира колку е тоа важно.
Затоа што кога мама е добро, на сите им е добро! Од друга страна, му давам добар пример на моето дете кое гледа што правам, што јадам, бидејќи децата не ве слушаат вас, тие гледаат. Лазар сега има 10 години и погодете што, тој игра ракомет многу страсно. Тој е голман исто како и неговиот татко.
Оваа приказна ја раскажав во мојот здив и од длабочината на душата, сакајќи да ги поддржам жените кои се во оваа ситуација, а ги има многу. Мојата порака до нив е да се грижат за себе и физички да се активираат, да се борат, да не се откажуваат, бидејќи во оваа борба единствени победници се оние кои не се откажале!“.
Фото: Инстаграм
Извор: жена.рс
Можеби ќе ве интересира
